مروری بر توان موشکی
بالستیکی لیبی
لیبی در سال های آخر جنگ سرد توانست با خریدهای بزرگ از شوروی سابق خود را بهعنوان یک قدرت موشکی مطرح سازد. آیا در معرض موشکهای بالستیک قذافی بودن جنوب اروپا دلیلی است بر اینکه ناتو در لیبی سرباز پیاده نمیکند و جنگ را کجدار و مریز پیش میبرد.؟ آیا قذافی درسال 2003 همه توان موشکی بالستیک خود را تحویل آمریکا دادو امروز دستش خالیست.؟ آیا اصولا در مورد توان موشکی لیبی اغراق شده است؟
گزارشها و تصاویر بسیار محدودی از توان موشکی لیبی بخصوص در حوزه بالستیک موجود است .اما در این مورد شکی نیست که لیبی طی چند دهه اخیر بدنبال گسترش توان موشکی بالستیک تهاجمی خود بوده است. لیبی اساس توان موشکی بالستیک خود را از دهه70 میلادی با خریدموشکهای اسکاد بی و اسکاد سی و همچنین راکتهای فراگ-7 از شوروی سابق بنانهاد. اما بنظر میرسد که این قدرت در دهه های بعد چندان بروز نشده و در همان اواخر دوران جنگ سرد باقی مانده است.
لیبی طی توافقی که در سال 2003 با آمریکا و انگلیس بعمل آورد متعهد شد تمام موشکهای بالستیک خود را که قابلیت حمل محموله بالای نیم تن را به فاصله بیش از 300 کیلومتر داشتند را نابود کند . این موضوع کلیه موشکهای اسکاد سی که قذافی از کره شمالی خریداری کرده بود را شامل میشد. بعدها گزارشهای وزارت خارجه آمریکا پایبندی لیبی را به این توافق خود را تایید کردند.
موشکهای اسکاد- فراگ-7...و توچکا
.
شرکت آلمانی اتراگ آزمایش توسعه پرتابگر خود را در سال 1979 به منطقه زاویه در عمق صحرای لیبی منتقل کردو تا سال1981 یک یا دو پرتاب ناموفق نیز انجام داد.پرتابگر شرکت اتراگ یک پرتابگر جدید و متفاوت بود که قرار بود با ساختاری کاملا پودمانی (ماژولار) و با استفاده از اجتماع راکتهای کوچک 12 و 6 متری محموله های فضایی 1 الی 10 تن را در مدار قرار دهد. اتراگ اعلام کرده بود میخواهدبه توانمندی کشورهای جهان سوم در حوزه فضایی کمک کند. اما زیرفشار دولت آلمان غربی برنامه خود را در همان اوایل دهه80 در لیبی متوقف کرد. با این حال بنابر گزارشها حداقل 100 مهندس آلمانی تا اواخر دهه 80 در صحرای لیبی مشغول توسعه موشکهایی با برد 750 تا 1000 کیلومتر برای معمر قذافی بودند.
سایر برنامه ها
لیبی برای تهیه موشکهای بالستیک در دهه 80 تعاملاتی نیز بابرزیل داشته است و حتی گزارشهایی از آزمایش موشکهای بالستیک برزیلی در صحرای لیبی وجود دارد. لیبی همچنین علاقه مندی خود را برای تهیه موشک چینی سی اس اس -2 یا ام 9 نشان داده است. همچنین بنظر میرسد تلاش لیبی برای خرید موشکهای معروف نودانگ کره شمالی نتایج موفقی در پی نداشته است.
جمعبندی
باید صبر کرد و دید آیا اگر کار به فتح طرابلس (تریپولی) بدست مخافان بکشد قذافی دست بر ماشه موشکهای بالستیک خود میبرد.؟ یا اینکه مشخص خواهد شد اصلا موشکی که قادر به عملیات باشد وجود ندارد. یا شاید هم قذافی مانند صدام برخی موشکها و هواپیماهای خود را در زیر خاک مدفون کرده تا بعد از پایان جنگ آنها را بیرون آورده و مورد استفاده قرار دهد.؟
برنامه های موشکی بالستیک رژیم اشغالگر قدس
جریکو عنوان کلی و اختصاصی موشکهای بالستیک رژیم صهیونیستی است. ازآنجاییکه این موشک بابرنامه سلاحهای اتمی این رژیم پیوند خورده است اطلاعات دقیقی از این موشکها در دست نیست.
نام جریکو از اولین قرارداد توسعه موشکی
منعقده بین رژیم اشغالگر قدس و فرانسه در 26 آوریل 1963 گرفته شده است که
به اسم شهر اریحا اشاره دارد.اریحا درلغت عبری و کنعانی به معنای ماه است
. گویا در اعصار گذشته این شهر مرکز ماه پرستان بوده است. شهر اریحا در
قسمت غربی سرزمینهای خودگردان فلسطینی و کنار رود اردن قرار دارد و. تاریخ
آن بهع 11هزارسال پیش برمیگردد.
این شهر در دوران جنگ 6 روزه توسط رژیم
صهیونیستی اشغال و از حیطه حکومت سلطنتی اردن خارج شد. این شهر جزء اولین
شهرهایی است که طبق قرارداد اسلو به حکومت خودگردان فلسطینی واگذار گردید.
در دهه 1960 رژیم صهیونیستی به فکر تجهیزارتش خود به سلاحههای اتمی افتاد. بدین منظور به شرکت فرانسوی مارسل دسالت سفارش موشک زمین به زمین با قابلیت حمل کلاهک هسته ای را داد.براساس گزارشهای به دست آمده موشک پیشنهادی فرانسویها(ام.دی 620) 500کیلومتر برد داشته و قادر به حمل کلاهک اتمی بوده است.این شرکت فرانسوی حدود 14 فروند از این موشکها را تحویل رژیم اشغالگر قدس داد. پس از حمله رژیم اشغالگر قدس به فرودگاه بیروت در ژانویه 1969 درحالیکه تنها هفت تست برای به سرانجام رسیدن برنامه موشکی ام.دی 620 باقیمانده بود فرانسه این رژیم را تحریم تسلیحاتی کرد. بعد از تحریم فروش سلاح توسط فرانسه رژیم اشغالگر قدس شروع به ساخت یک سری از این موشکها با نام جریکو کرد.
تا امروز برنامه موشکی و هسته ای رژیم صهیونیستی با هم مرتبط بوده اند. در طول جنگ اعراب و اسرائیل در اکتبر 1973 رژیم صهیونیستی بارها اعلام کرد که موشکهای جریکو با سرهای جنگی اتمی آماده شلیک هستند.در سال 1974 سازمان سیا این ادعای رژیم اسراییل را تایید و اعلام کرد که موشکهای جریکو کمترین کاربرد را به عنوان سلاح متعارف دارند و در واقع برای حمل کلاهکهای اتمی طراحی شده اند.
در دهه 1970 رژیم صهیونیستی طرح توسعه موشک دوربرد جریکو-2 را آغاز نمود. گزارشهای منتشره درسال 1985 مبنی بر این بود که که این موشک قابلیت حمل و نقل با ماشینهای ریل رو در بسترهای سنگی و تونلهای نگو را داردو حتی میتوان آنها راروی کامیونهای ویژه در داخل تونلهای ارتفاعات جولان پنهان کرد.سرجنگی قادر است با تولید انفجاری صدها کیلوتن هرکدام از پایتختهای عربی را به ویرانه تبدیل کند.سامانه هدایت خودکار این موشک با استفاده از قطعات وارد شده از آمریکا ساخته شده است.
در می 1987 رژیم اشغالگر قدس یک مدل پیشرفته از جریکو-2 را آزمایش کرد که بیش از800 کیلومتر برد داشت..دومین تست این موشک در سپتامبر 1989 با برد 1300 کیلومتر انجام شد.این موشکها برای پوشش مرزهای جنوبی روسیه واهداف خاصی در ایران طراحی شده بودند.در آنزمان شوروی اعلام کرد که میادین نفتی باکو را این موشک تهدید میکند و ممکن این رژیم را دچار چالشی نماید که نتواند آنرا مدیریت نماید.در پاسخ به این تهدید این رژیم اعلام کرد که هیچ نیت خاص و انگیزه ای در نزدیکی مرزهای شوروی ندارد.
در اکتبر 1989 خبرگزاری ان.بی.سی اعلام کرد آفریقای جنوبی یک موشک جریکو-2 را در ژولای گذشته آزمایش کرده است.بلافاصله مقامات ْآمریکایی اعلام کردند که رژیم اشغالگر قدس و رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی در حال توسعه موشکی هستند که شباهت زیادی به موشک جریکو -2دارد.ان.بی .سی اعلام کرد طبق اسناد سازمان سیا این موشک از جنوبی ترین مرز آفریقای جنوبی مسیر 1450 کیلومتری تا جزایر پرنس ادوارد را طی نموده است. میتوان اطمینان داشت که این موشک در برد اصلی خودکارنکرده است. این جمله را یکی از مقامات رسمی آگاه به برنامه های نظامی اسرائیل در پنتاگون اعلام کرد.در واقع این موشک بردی بیش از 1500کیلومتر دارد. براساس گزارش سرویسپژوهشی کنگره آمریکا رژیم اشغالگر قدس 50 فروند موشک جریکو-1 و بیش از 100 فروند موشک جریکو-2 را بر روی لانچرهای زمینی یا ماشینهای ریل رو مستقر کرده است.موشکهای جریکو قادرند قاهره - دمشق- بغداد- ریاض و تهران را مورد هدف قرار دهند.رژیم اشغالگر قدس همواره تلاش دارد تااین قابلیت خود را حفظ کند. این موشکها و ماهواره های جاسوسی و موشکهای ضدبالستیک مانند ارو پیامهای معنادار و تهدید آمیز رژیم اشغالگر قدس به کشورهای همجوار خود است.پیامی که معنایش جز جنگ و آماده باش ابدی برای منطقه چیز دیگری نیست
.
معرفی موشکهای بالستیک رژیم اشغالگر قدس
اولین
بار درسال 1971 جریکو-1 به عنوان موشک بالستیک کوتاهبرد این رژیم معرفی
شد. نسخه فرانسوی اسن موشک ام.دی .620 نام دارد که در سال 1965 تست
گردید.پس از قطع همکاریهای نظامی فرانسه با این رژیم در سال1968 AIAسازمان
هواپیماسازی این رژیم ادامه کار توسعه صنایع موشکی اسرائیل را در بیت
زکریا برعهده گرفت.تا سال 1980 هزینه ای بالغ بر 1 میلیارد دلار صرف این
برنامه گردید.طول موشک جریکو-1 حدود 13.4 متر و قطر آن 0.8 متر و وزن آن
6.5 تن میباشد.برد این موشک 500کیلومتر بوده و قادر به حمل کلاهکی با وزن
تقریبی 400کیلومتر میباشد. این موشک دو مرحله ای سوخت جامد است. موتورهای
موشک جریکو-1 ان.آ-804 و ان .آ805 803 میباشند که از موتور ان.آ 803موشک
توپاز الگو گرفته اند.
مرحله اول توسط 4 نازل ناوبری میشودکه از این
نظر به توپاز-1 شباهت دارد. مرحله دوم تنها یک نازل داردکه با 4 بالک
آیرودینامیکی کنترل میشود. لازم بذکر است که توپاز یک موشک اکتشاف
تغییرالت جوی بوده و متعلق به فرانسه است.
دومین پرتاب جریکو-1 در 16
مارس 1966 در جزیره لیوانت توسط فرانسویهابا موفقیت انجام شد. تا
سپتامبر1986 -16 پرتاب از این موشک صورت گرفت که10 پرتاب آن موفقیت آمیز و
سه پرتاب نیمه موفق و سه پرتاب ناموفق بوده است.
خبرهای تایید نشده حخکایت از آن دارد که حدود100 فروند از این موشکها درسیلوهای زیرزمینی به حالت آماده باش قرار دارند.
جریکو-2
برنامه توسعه جریکو-2 در سال1977 آغازشد. در برخی از این منابع مانند سایت
www.israel_weapons.com/weapons/jericho2
تاکید
شده است که قسمتی از هزینه این موشک در دو مدل زمین پرتاب و زیردریایی
-پرتاب توسط رژیم پهلوی تامین شده است. همکاری با ایران در سال 1979 با
پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی متوقف شد. پس از آن در دهه80 آفریقای جنوبی
در قالب پروژه آرنیستون درساخت این موشک با رژیم اشغالگر قدس همکاری کرده
است. کیفیت و چگونگی این کار چندان مشخص نیست اما به گفته برخی منابع این
موشک مشابه ام .جی.ام -31 پرشینگ آمریکا و موشک اس-3 فرانسه میباشد.البته
آمریکا در دهه 70علاوه ب رکمکهای سیاسی و اقتصادی کمکهای فنی شایانی را
نیز در اختیار این رژیم قرار داد.
موشک بالستیک جریکو-2 موشکی میانبرد
ودو مرحله ای و سوخت جامد است. جریکو-2 دارای 14متر طول- 1.56 متر قطربدنه
و وزن شلیک26 تن است.موتورهای این موشک توسط صنایع نظامی رژیم اشغالگر
طراحی شده است.موتور مرحله اول 52 ثانیه و موتور مرحله دوم 85ثانیه کار
میکند.یک وزن پرتاب پیشنهادی دیگر21935 کیلومتر میباشد(10970 کیلوگرم برای
مرحله اول و 9965 کیلوگرم برای مرحله دوم(
این موشک میتواند کلاهک 1000 کیلوگرمی را با خود حمل کند.
این
موشک از سال 1987 تا 2001 چندین تست پروازی در مدیترانه داشته است .
بیشترین برد پروازی آن 1300کیلومتر از پایگاه استراتژیک پالماخیم در جنوب
تل آویو بوده است.البته این موشک قابلیت عبور از برد 1500 را نیز دارد.
این
موشک مبنای موشک ماهواره بر سه مرحله ای شاویت میباشد. شاویت یک موشک
23تنی است که اولین بار در سال 1988 از پالماخیم پرتاب شد. با توجه به
عملکرد خوب آن اگر از شاویت به عنوان موشک بالستیک استفاده گردد میتواتند
سرجنگی 500 کیلوگرمی راتا برد7600 کیلومتر حمل کند.
جریکو-3
ورود جریکو-3 به ناوگان موشکی رژیم صهیونیستی برای اواسط سال 2005 برنامه ریزی شده بود. با
سرجنگی 1000 تا1300کیلوگرم و برد 6000 تا 7000 کیلومتر.و قابلیت حمل یک سرجنگی هسته ای به وزن 350 کیلوگرم.
این
موشک شباهت زیادی به ماهواره بر شاویت دارد. وزن تقریبی آن هنگام پرتاب
حدود29 تن - طول موشک 15.5 متر و قطر بدنه ی موشک 1.56 متر میباشد.
این موشک یک سیستم سه مرحله ایست.
اما چرا رژیم صهیونیستی به موشک نیاز دارد؟
پاسخی که خود صهیونیستها میدهند این است که برد زیاد این موشکها باعث میشود برای اهداف نزدیک از شتاب بسیاربالایی برخوردارشوند. بدین طریق از هرگونه ضد موشک در امان بوده و قطعا به هدف اصابت میکنند.
این به معنای تهدید تمامی دنیا با کلاهک هسته ای اسرائیلی است.
به گزارش مشرق به نقل از شینهوا، این موشک از شهر بندری سرت، بین بنغازی و طرابلس، شلیک شد و هدف آن مخالفان مسلح سرهنگ قذافی بود.
به گفته مقام های آمریکایی این موشک در فاصله ۹۰ کیلومتری هدف خود در منطقه ای صحرایی فرود آمد و کسی آسیب ندید.
از آغاز عملیات ناتو در مارس گذشته تاکنون این نخستین بار است که نظامیان لیبی از موشک اسکاد استفاده می کنند که گفته می شود ارتش لیبی بیش از دویست موشک اسکاد در اختیار دارد