موشک ضدکشتی کوثر

موشک ضدکشتی  کوثر

کوثر موشکی میان برد، زمین پایه و ضد کشتی ساخته شده توسط ایران می‌باشد. با توجه به اظهارت مقامات ایرانی این موشک توانایی مقابله با سیستم‌های جمینگ را داشته و بنابراین نمی‌توان آن را از مسیر خود منحرف کرد.

ظاهراً در طراحی این موشک از طراحی دو موشک چینی سی-۷۰۱ و تی‌ال-۱۰‌ای استفاده شده است.

مختصات کلی

کوثر
نوع    : موشک ضد کشتی
  خاستگاه  :   ایران
تاریخچه خدمت: ۲۰۰۶
جنگ‌ها   :  جنگ لبنان (۲۰۰۶)
سازنده :   ایران

خصوصیات

وزن   :  ۱۰۰ کیلوگرم

طول  :   ۲٫۵۰۷ متر
قطر    : ۰٫۱۸ متر
موتور  :   موتور سوخت جامد
طول بال   :  ۰٫۵۸۷ متر
بردموثر   :  ۱۵-۲۰ کیلومتر
سرعت   :  ۰٫۸ ماخ
سامانه هدایت :    آشیانه‌یابی فروسرخ
هدایت تلویزیونی :رادار میلیمتری
سکوی پرتاب :    وسایل نقلیه زمین پایه

موشک ضد کشتی C-802 (نور)

موشک ضد کشتی C-802 (نور)

توسعه خانواده موشکی ضد کشتی سی- ۸ ( مشتمل بر C-801 و C-802 و C-803 ) توسط آکادمی فناوری الکترومکانیک هایینگ چین به اوایل دهه ۷۰ میلادی بازمی گردد. بر خلاف موشک های ضدکشتی چینی قبلی همانند کرم ابریشم که برگرفته از موشک ضدکشتی SSN-2 استایکس بود،طراحی خانواده موشکی C-8 متاثر از طراحی موشک های غربی است. و شباهت ظاهری آنها با موشک آمریکایی هارپون و موشک فرانسوی اگزوست، موید این مطلب است.

موشک ضدکشتی C-802 که معروفترین عضو این خانواده است و با نام YJ-82 نیز شناخته می شود، اولین بار در سال ۱۹۸۹ به نمایش گذاشته شد.
ویژگی های برجسته ای همچون داشتن رادار کوچکی بازتابی پرواز در ارتفاع ۵ تا ۷ متر بالای سطح دریا در نزدیکی هدف و نیز مجهز بودن به سامانه هدایت با توانایی ضد اغتشاش پذیری قوی، موجب شهرت کارایی این موشک شده است و در عمل نیز کشتی هدف، شانس بسیار کمی برای ردگیری، مقابله و انهدام آن دارد.
موشک C-802 توانایی پرتاب از هواپیما ، شناور سطحی، زیر دریایی و نیز خودروهای زمینی را دارد و جزو بهترین موشک های ضدکشتی جهان به حساب می آید و احتمال برخورد موشک به هدف ۹۸ درصد
تخمین زده شده است.
موشک C-802 از همان موتور و سامانه هدایت موشک و ظاهر بیرونی C-801 بهره می برد. با این تفاوت که برد آن افزایش یافته و موتور توربوجت با سوخت پارافینی جایگزین موتور سوخت جامد قبلی شده است. به همین خاطر برای حمل سوخت بیشتر اندکی از نمونه قبلی خود کشیده تر است. با وجود کاهش وزن در C-802 نه تنها قدرت سرجنگی آن کاهش پیدا نکرده، بلکه بیشنه برد موشک از 40 کیلومتر به 120 کیلومتررسیده است.
بدنه این موشک باریک و کشیده و دماغه آن تخم مرغی است. چهار عدد بالک دلتا شکل در جلو، چهار بالک کنترلی کوچک و چهار بالک تثبیت کننده بر روی دم آن وجود دارد.
برد رادار این موشک 130 کیلومتر است. افزون بر رادار هدایت، موشک C-802 مجهز به یک فرازیاب رادیویی و خلبان خودکار است. فرازیاب رادیویی دقیق آن، این امکان را به موشک می دهد تا در فراز دریا، موشک را در کمترین ارتفاع نگه دارد. 
این موشک از سرجنگی شدیدالانفجار با توانایی نفوذ نیمه زرهی به وزن 165 کیلوگرم استفاده می کند که با توجه به انرژی جنبشی موشک، توانایی نفوذ به درون عرشه را دارد. موشک پس از ورود به درون کشتی، منفجر شده و موجبات انهدام هدف را فراهم می کند.
موشک C-802 در عرض چند ثانیه سرعت خود را از صفر به به 0.9 ماخ می رساند. وقتی سوخت موتور پرتاب به پایان رسید، از موشک جدا شده و موتور توربوجت شروع به کار می کند. موشک در ارتفاع 20 تا30 متری سطح دریا و با سرعت 0.9 ماخ پرواز کرده و توسط خلبان خودکار و فرازیاب رادیویی هدایت می شود. زمانی که موشک به فاز پایانی پرواز می رسد، برای یافتن هدف، بر روی هدایت راداری سوییچ میکند. هنگامی که بر روی هدف قفل شد، موشک در فاصله چند کیلومتری هدف ارتفاع خود را به 5 تا 7 متری سطح آب کاهش می دهد.
البته در فاز پایانی پرواز ممکن است موشک مانورهای دیگری هم به طور خودکار انجام دهد تا توانایی سامانه پدافند هدف را برای منهدم کردن موشک کاهش یابد. وقتی به هدف نزدیک شد، موشک به طرف خط مرز آب با کشتی شیرجه می رود تا بیشترین خسارت را به آن وارد سازد.
برخی گزارش های تایید نشده حاکی از آن است که گونه ای موشک کروز زمین پرتاب با برد 400 کیلومتر از روی C-802 ساخته شده است. گر چه این موضوع تایید نشده است اما روشن است که به راحتی میتوان این موشک را ارتقا داد و آن را به یک موشک کروز زمین پایه تبدیل کرد.
این موشک با نام نور در ایران تولید می شود و در اختیار نیروی دریایی ارتش و سپاه پاسداران قرار دارد. این احتمال نیز وجود دارد که ناوچه های اسراییلی توسط موشک های C-802 حزب الله در جنگ 33 روزه غرق شده باشند. احتمالا موشک های C-802 ساخت ایران در طول جنگ در اختیار حزب الله قرار گرفت، تا به نوعی در یک نبرد حقیقی آزموده شوند. در صورت نبرد احتمالی ایران و ایالات متحده در خلیج فارس،این موشک ها خطر بزرگی برای ناوگان جنگی آمریکا خواهند بود. و مسلما یکی از کارآمدترین سیستم های جنگی ما به حساب می آیند.

طبق گزارش های دریافت شده از مقامات ارتش در حال حاضر برد موشک نور از ۱۲۰ کیلومتر به ۱۷۰ کیلومتر افزایش پیدا کرده است.این کار توسط متخصصات داخلی انجام پذیرفته است.

موشک نور در رژه روز ارتش

---

خصوصیات

عملکرد: موشک کروز ضد کشتی

سازنده:China Haiying Electromechanical Technology Academy

پیشرانه: موتور توربو جت

طول:۶.۳۹ متر

قطر: 0.۳۶ متر

برد:در مدل اولیه ۱۲۰ کیلومتر در مدل بهینه شده تا ۱۷۰ کیلومتر

سیستم هدایت: رادار داخلی و رادار فعال

سرعت: ۰.۹  ماخ

ارتفاء پرواز: ۲۰ تا ۳۰ متر از سطح دریا

کلاهک: ۱۶۵  کیلوگرمی

جایگاه پرتاب:کشتی جنگی/زیر دریایی/جنگنده

زمان ساخت: ۱۹۸۹

● منبع:وبلاگ ارتش ایران

● تکمیل کننده:امیرحسام ملایی یگانه

اولین پاسخ ایران به حمله نظامی: شلیک 600 موشک شهاب 3 به اسرائیل

 اولین پاسخ ایران به حمله نظامی:

شلیک 600 موشک شهاب 3 به اسرائیل

---

این گزارش همچنین مدعی است یگان های موشکی ایران که از رهگذر تولید انبوه موشک در کشورشان ، بسیار غنی هستند ، بر روی هر پایگاه نظامی آمریکا در عراق ، 10 الی 15 موشک را تنظیم و آماده شلیک کرده اند .

---

عصرایران - اگر ایران مورد حمله نظامی آمریکا یا اسرائیل قرار بگیرد ، اولین پاسخ فوری ایران ، شلیک 600 موشک به سمت اهدافی در اسرائیل خواهد بود .

به گزارش عصرایران (asriran.com) یک سایت خبری عرب زبان با اعلام این مطلب افزود: در حال حاضر 600 موشک ایرانی به سمت اسرائیل نشانه گیری شده است و این خبری است که مقامات ایرانی تمایل داشته اند از طریق واسطه های عربی و اروپایی در اختیار تل آویو قرار دهند . 

"الملف" افزود: ایران نه تنها تصمیم دارد در صورت حمله به خاکش دست به اقدام متقابل بزند بلکه تهدید کرده است که اگر هم پیمان منطقه ای اش ، سوریه، نیز مورد تهاجم قرار بگیرد ، موشک های شهاب 3 خود را شلیک خواهد کرد .
این موشک ها با برد دستکم 1300 کیلومتر قادر هستند به راحتی تمام نقاط اسرائیل از جمله نیروگاه اتمی دیمونا را هدف قرار دهند .

به نوشته این سایت، ایران در سال های اخیر شهاب 3 را پیشرفته تر کرده و دقت هدف گیری و قدرت تخریبی آن را تا حد قابل ملاحظه ای بالا برده و اکنون در حال کار بر روی پروژه شهاب 4 است ؛ هر چند که شایعاتی پرامون تکمیل شهاب 4 نیز منتشر شده است .

این گزارش همچنین مدعی است یگان های موشکی ایران که از رهگذر تولید انبوه موشک در کشورشان ، بسیار غنی هستند ، بر روی هر پایگاه نظامی آمریکا در  عراق ، 10 الی 15 موشک را تنظیم و آماده شلیک کرده اند .

ایرانی ها بارها اعلام کرده اند بر خلاف حکومت صدام ، در برابر هر گونه حمله ای به کشورشان واکنش سریع و قاطعانه ای خواهند داشت و منتظر راه های بیهوده ای مانند مداخله سازمان های بین المللی نخواهند بود .

عراق در ماجرای حمله نیروی هوایی اسرائیل 1981به نیروگاه اتمی اوسیراک در 18 کیلومتری بغداد که به تخریب این مجموعه هسته ای انجامید ، واکنشی نشان نداد .
همچنین در جریان اشغال این کشور و سقوط حکومت صدام نیز مقاومتی از سوی ارتش عراق صورت نگرفت و مهجمان به سادگی توانستند ظرف 23 روز به بغدا برسند .

الملف می نویسد: بر خلاف حکومت عراق ، نظامیان ایرانی به ویژه سپاه پاسداران ، اصرار دارند که اگر حمله ای علیه ایران صورت بگیرد ، باید به مهاجم و یاری دهندگان مهاجم تاخت . آنها اخیراً حتی در مقابل "تئوری حمله پیشدستانه آمریکا" از "تئوری دفاع پیشدستانه" سخن می گویند .

بنا به گزارش "الملف" ، آمریکایی ها ، تهدید ایران به اقدام متقابل را جدی می گیرند و از آنجا که نتوانسته اند ارزیابی دقیق از توانایی واقعی نظامی ایران داشته باشند ، "بسیار محتاط" عمل می کنند ؛ این درحالی است که آنها پیش از حمله به عراق ، توانستند در قالب بازرسی های سازمان ملل از بی خطر بودن ارتش عراق اطمینان حاصل کنند و با خیال آسوده سربازان خود را به این کشور بفرستند ولی اقدام مشابه درباره ایران برای آنها در حکم "قماری با آینده مه آلوده" است زیرا بازرسی های جهانی که آمریکا در نظر داشت به کل مراکز نظامی ایران تعمیم دهد و در مواردی هم موفق شد ، با روی کار آمدن رئیس جمهور احمدی نژاد ، به تاسیسات هسته ای ایران محدود شد و روش آزموده شده در عراق درباره ایران متوقف ماند .

موشک های دریایی کوثر

تواناییهای موشک های دریایی کوثر

با تولید موشک ضد کشتی "کوثر"ارتش جمهورى اسلامی ایران به یکی از فناوریهاى روزآمد
دفاعی در عرصه دریا دست یافته است . اداره کل تبلیغات دفاعی وزارت دفاع و پشتیبانی
نیروهاى مسلح اعلام کرده : "کوثر که نوعی موشک کروز و سلاحی هوشمند است ، در
سازمان صنایع هوافضا تولید شده است. این موشک می تواند در سه وضعیت ساحل به دریا،
دریا به دریا و هوا به دریا اهداف خود را مورد اصابت قرار دهد و با اصابت آن به رزمناوهاى
کوچک و متوسط، این شناورها غرق می شوند." موشک فوق در دو نوع رادارى و تلویزیونی
طراحی شده است که نوع تلویزیونی آن قابل ردیابی نیست . این موشک که منطبق با ویژگیهاى
محیطی خلیج فارس و دریاى عمان طراحی شده ، از فناوریهاى روزآمد دفاعی برخوردار
است .هفته نامه اویشن ویک اند اسپیس تکنالجی چاپ ایالات متحده هم در مقاله ای تحت عنوان
"موشک سبک وزن ایرانی" نوشت ایران تولید یک موشک ضد کشتی هواپرتاب با نام کوثر را
آغاز کرده است. این موشک به احتمال زیاد بر پایه یک برنامه چینی پایه ریزی شده است. تولید
کوثر گام دیگری در جهت نیل ایران به دستیابی به توانایی ساخت جنگ افزار های هدایت پذیر
در داخل می باشد و به کار گیری این موشک دردسر جدید نیروی دریایی ایالات متحده در
منطقه خواهد بود. موشک کوثر بسیار شبیه موشک ضد کشتی چینی (اف-ال-8)می باشدکه از
سوی شرکت واردات وصادرات فناوری هوایی ملی چین برای صادرات عرضه شده است.
اکنون به بررسی ویژگی های فنی این موشک کروز دریایی ایران می پردازیم.موشک کوثر
دارای چهار بال صلیبی شکل با چهار باله دم کوچکتر برای کنترل می باشد وهدایت آن از
طریق الکترو اپتیکی به صورت تلویزیونی یا فرو سرخ انجام می شود.اطلاعاتی که سازمان هوا
و فضای ایران در مورد ابعاد و کارایی کوثر ارائه کرده است از این قرار است:    ۵/۲ متر
طول . ۱۸ سانتی متر قطر . ۱۰۵ کیلوگرم وزن و بیشینه برد ۱۵ کیلومتر .نیروی دریایی ایران
همچنین هلیکوپتر های   AB204  را در اختیار دارد که احتمال به کارگیری کوثر بر روی آن
ها بسیار زیاد است

موشک ال جی ام-۱۱۸ پیسکیپر

موشک ال جی ام-۱۱۸ پیسکیپر

موشک ال جی ام-۱۱۸ پیسکیپر (حافظ صلح) (LGM-118 Peacekeeper) که با نام MX missile نیز شناخته می شود، یک موشک بالستیک قاره پیما می باشد که ساخت و توسعه آن از سال ۱۹۸۶ میلادی توسط ایالات متحده امریکا آغاز شده است. پیسکیپر موشکی با قابلیت هدف گیری مستقل چندگانه است. این موشک می تواند تا تعداد ۱۰ عدد موشک واردشونده در جو را حمل نماید، که هرکدام با یک کلاهک موشکی ۳۰۰ کیلوتنی W۸۷/ام کا-۲۱ آر وی اس (MK-21 RVs) (نزدیک به ۲۰ برابر قدرت بمبی که در طول جنگ جهانی دوم روی هیروشیما انداخته شد) مجهز شده است.  نزدیک به ۵۰ عدد از این موشک پس از یک دوره توسعه طولانی و پرزحمت ساخته شد و که دیگر غیرفعال شده‌اند.

---

بر اساس پیمان استارت ۲ (پیمان استارت : پیمان کاهش تسلیحات استراتژیک) که هیچ گاه با قدرت به اجرا در نیامد، موشک ها می بایست تا سال ۲۰۰۵ میلادی از زرادخانه هسته ای ایالات متحده امریکا پاک سازی می شدند، موشک ال‌جی‌ام-۳۰ مینیتمن به عنوان تنها نوع موشک های بالستیک قاره پیمای زمین به زمین ایالات متحده بر اساس این پیمان از زرادخانه هسته ای امریکا خارج شده است.
با وجود پایان یافتن و منتفی شدن پیمان استارت ۲، آخرین موشک ال‌جی‌ام-۱۱۸ پیسکیپر (نه کلاهک های موشکی آن) در تاریخ ۱۹ سپتامبر ۲۰۰۵ از خدمت خارج شد. برنامه کنونی تعویض ۵۰۰ عدد از کلاهک های موشکی W۸۷/ام کا-۲۱ از خدمت خارج شده پیسکیپر ها به به مینیتمن ۳ می باشد. از جمله دلایل گفته شده برای از خدمت خارج کردن موشک های بالستیک قاره پیمای پیسکیپر، عدم دستیابی به اهداف برنامه بوده است.

راه اندازی شرکت خصوصی اربیتال ساینسس کورپوریشن (Orbital Sciences Corporation) سیستم پرتاب موشک Minotaur IV (سیستم پرتاب موشک غیرنظامی چهار مرحله ای) را توسعه داد.

توسعه و استقرار

مینیتمن

ساخت و گسترش موشک بالستیک قاره پیمای مینیتمن در سال ۱۹۶۲ آغاز گردید و به طور مرتب ادامه یافت. محدوده دقت احتمال خطای دایره ای (CEP) آن ۰٫۶ تا ۰٫۸ مایل دریایی می باشد و قابلیت حمل یک کلاهک موشکی به وزن کمتر از ۱ مگاتون را دارد این بدان معنی است که موشک نمی‌تواند به اهداف سخت مانند سیلوهای موشکی حمله کند. این ویژگی در مدل های اولیه برای حمله به اهداف راهبردی مانند شهرها و فرودگاه ها محدودیت ایجاد کرد و سیستم به عنوان یک سلاح واکنش سریع (Counterforce) توانایی کمی داشت و یا حتی فاقد توانایی یک سلاح واکنش سریع بود.
در چنین شرایطی این امکان وجود داشت که اتحاد جماهیر شوروی نختستین حمله خود را با تعداد محدودی کلاهک موشکی به ناوگان موشک های بالستیک قاره پیمای ایالات متحده انجام دهد و بدین ترتیب امریکا را بدون هیچ موشکی که قادر به حمله به ناوگان موشکی باقی‌مانده آن ها باشد باقی می گذاشت. این برای امریکا مشوقی بود تا جهشی سریع برای اطمینان یافتن از آسیب پذیر نبودن موشک هایش بر روی زمین پیدا کند. اما با این عنوان در درجه اول شهرها مورد هدف قرار می گرفتند، این نیازمند یک تمرین حمله نظامی در مقابل یک حمله غیرنظامی بود، چیزی که سیاستمداران به عنوان یک مشکل جدی در نظر گرفتند.
در آوریل ۱۹۶۴ ایالات متحده تعداد بیشتری موشک بالستیک قاره پیما (موشک بالستیک قاره‌پیما) نسبت به بمب افکن های راهبردی در اختیار داشت، که این نگرانی را افزایش می داد.

ادامه کار روی مینیتمن منجر به تولید مینیتمن ۲ در ۱۹۶۲ گردید، مینیتمن ۲ شامل دو پیشرفت کلیدی بود. سیستم ناوبری اینرسیایی جدید ان اس-۱۷ (NS-17) احتمال خطای دایره ای را به ۰٫۳۴ مایل دریایی بهبود داد، و این کافی بود تا موشک بتواند اهداف سخت را مورد اصابت قرار دهد. به همان اندازه مهم، سیستم هدایت گنجایش هشت هدف از پیش انتخاب شده را فراهم ساخت. این موضوع به سیستم اجازه می داد تا نخستین حمله را تحمل کند و به سمت موشک های باقی‌مانده دشمن نشانه گیری کرده و شلیک کند. در برابر یک حمله محدود، همه موشک های اتحاد جماهیر شوروی در یک زمان شناسایی و هدف گیری می شد، این یک مزیت عمده راهبردی برای ایالات متحده بود. با این وجود مشکل حمله تمام عیار به ناوگان موشک های بالستیک قاره پیمای ایالات متحده که ممکن بود با پیشرفت اتحاد جماهیر شوروی صورت بگیرد حل شد. وجود نیروی موشک های بالستیک قاره پیما، بحرانی برای تسلیحات استراتژیک بود و نیروی هوایی امریکا به طور فزاینده ای علاقه‌مند به راه های جدیدی برای ایمن نگه داشتن موشک هایش از چنین حمله ای شد.

فلش طلایی

نیروی هوایی ایالات متحده امریکا در روزهای نخست توسعه نیروی موشک های بالستیک قاره پیمای خود به پایه مهندسی شرکت تی آر دبلیو (TRW) وابسته بود، در ۱۹۶۰ تعدادی از مهندسان شرکت تی آر دبلیو و دیگر مهندسان در برنامه موشک های بالستیک قاره پیما بر اساس فرم شرکت آئرو اسپیس کورپوریشن ( Aerospace Corporation) درگیر شدند، آن ها در ابتدا بر روی پروژه مرکوری اسپسیس کرافت (Mercury spacecraft)، ایکس-۱۰ دایناسور (X-20 Dynasoar) و دیگر پروژه های موشک های بالستیک قاره پیما کار می کردند، در سال ۱۹۶۴ نیروی هوایی از آن ها خواست تا طیف گسترده‌ای از راه حل های موشک های بالستیک قاره پیمای مستحکم، تحت نام گلدن آرو (Golden Arrow) را مورد بررسی قرار دهند. این پروژه تسلیحات موشکی جاده ای، ریلی،زیردریایی و هوایی را شامل می شد، یکی از این موشک های پیشنهاد شده یک سیستم موشک بالستیک هوا به زمین به نام گلدن آرو (فلش طلایی) بود. نام پیشنهاد شده برای یک هواپیمای عظیم (در آن روزها) با موتور توربوپراپ که قادر بود هشت موشک را به مدت دو روز حمل نماید، موشک هایی که از پشت رها شده، سپس با یک چتر فرود به حالت عمودی در آمده و شلیک می شوند، به عنوان بخشی از تحقیق، شرکت آئرو اسپیس همچنین ترکیبی از یک موشک و پرتاب کننده را ارائه کرد که به اندازه ای کوچک بود که می شد دو تای آن ها را در هواپیمای موجود سی-۱۴۱ استارلیفتر (C-141 Starlifter) حمل کرد که می توانست تقریباً در هر فرودگاهی بنشیند، مجهز شده و پرواز کند، و این موضوع در زمان بحران های شدید بایست در فرودگاه های همه جانبه امریکا گسترش می یافت.

در پایان، آن ها همچنین موشک های متعارفی را در سیلوهای فوق سخت معرفی نمودند که در سمت جنوبی کوه ها در خاک قرار می گرفت، در نتیجه زمانی که موشک های دشمن از سمت شمال نزدیک می شدند در سمت شمال کوه ها منفجر می شدند و دیگر قادر به ضربه زدن به سیلوهای واقع در قسمت جنوبی نبودند، جای گذاری درست موج انفجار را در فاصله ۵٫۰۰۰ فوتی از سیلوها نگه می داشت.

مشخصات کلی موشک پیس کیپر

نوع   :  موشک بالستیک قاره پیما استراتژیک
 خاستگاه     :ایالات متحده آمریکا
تاریخچه خدمت: ۱۹۸۶ تا ۲۰۰۵
سازنده  :   بویینگ، مارتین ماریتا، TRW و شرکت هوافضای دنور
تاریخ تولید     :۱۹۸۶ میلادی

خصوصیات

وزن  :   ۹۵٫۷۵ تن
طول   :  ۲۱٫۸ متر
قطر    : ۲٫۳ متر
موتور    مرجله اول: ۵۰۰٫۰۰۰ lbf موتور سوخت جامد مدل اس آر۱۱۸ ساخت تیوکل (Thiokol)
مرحله دوم: موتور سوخت جامد مدل اس آر۱۱۹ ساخت شرکت Aerojet General
مرحله سوم:موتور سوخت جامد مدل اس آر۱۲۰ ساخت شرکت Hercules
دقت    : ۱۲۰ متر CEP (احتمال خطای دایره ای)