موشک هایی علیه تل آویو

هفته نامه L'Espresso مصاحبه "جیجی ریوی" با الی کارمون" کارشناس انستیتوی تحقیقاتی تل آویو که بر روی مسائل مبارزه با تروریسم مطالعه می کند را منتشر ساخت. به اعتقاد وی اسراییل نمی توانست عملیات علیه حماس را در غزه به تعویق اندازه بدلیل آنکه اسلام گرایان به طور محسوسی به تجدید انبارهای تسلیحاتی خود پرداخته بودند.

---

وی مطمئن است که تهاجم به غزه اجتناب ناپذیر بود. به گفته کارمون اسراییل بیش از این فرصت نداشت: طی 6-8 ماه آینده حماس می توانست به موشک های دور بردی دست یابد و به تل آویو حمله کند.

با توجه به اطلاعات اداره جاسوسی، حماس استفاده از موشک های جدید فجر-3 و فجر-5 ایران را آغاز کرده بود. آنها همچنین موشک های قوی تری را از "حزب الله" دریافت کرده بودند. حماس از آتش بس برای تجهیز و تجدید سلاح استفاده می کرد. در حال حاضر به اعتقاد این کارشناس جنگجویان از 10-15 آتشبار موشکی برخوردار هستند.

در حال حاضر تعداد نظامیان حماس از 3 هزار به 20 هزار نفر افزایش یافته که اعضای کمیته های ملی نیز می توانند به آنها ملحق شوند. بهترین های آنها به سوریه و ایران اعزام شده بودند. حال آنها بعد از بازگشت بعنوان مربی نظامی مشغول کار شده اند.

کارمون گفت: اسراییل باید پیش از هر چیز مطمئن شود که پیروزی نظامی فاحشی را کسب کرده است. این بدان معناست که کلیه زیرساخت های حماس نابود شده و تعداد نیروهای آن به حداقل کاهش یافته است و این جنبش بیش از این نخواهد توانست که بر نوار غزه کنترل سیاسی داشته باشد. آنوقت که تشکیلات خودگردان فلسطین می تواند کنترل غزه را بار دیگر بدست گیرد. همزمان باید ائتلاف نظامی بین المللی شکل گیرد که امنیت در مرزها را تضمین کند مشابه ائتلافی که در لبنان مشغول انجام وظیفه است. اما به اعتقاد وی این مسئله پیش از پاییز رخ نخواهد داد.

مولف مقاله این سئوال را مطرح می کند که چه کسی در حال حاضر به حماس دستور می دهد؟ رهبران داخلی و یا خالد مشعل که در دمشق حضور دارد؟ چه کسی تصمیمات استراتژیکی را اتخاذ می کند؟ رهبران محلی در مخفیگاه های زیر زمینی خود را پنهان ساخته اند. در مورد رهبرانی که در دمشق حضور دارند نیز می توان گفت که آنها مواضع عملگرایانه تری نسبت به اوضاع اتخاذ کرده اند: بعنوان مثال آنها به اعزام دو نفر واسطه به قاهره برای شرکت در مذاکرات آتش بس موافقت کرده اند.

در پایان کارمون می گوید: حماس نه تنها برای اسراییل بلکه برای مصر که از نفوذ افراط گرایان در "سینا" از طریق نوار غزه نگران است نیز بعنوان مشکلی در آمده بود. اردن نیز نگران توسعه بنیادگرایان مذهبی است. بعبارت دیگر حماس برای بسیاری در خاور نزدیک "لقمه ای گلوگیر"  شده است.