آزمایش نوبتی موشک قاره پیمای "توپول" در روسیه با موفقیت انجام شد

---

مسکو، 28 مهر، خبرگزاری «ریا نووستی»/ نیروهای موشکی استرتژیک روسیه روز جمعه پرتاب آزمایشی موشک بالیستیکی قاره پیمای "توپول" را از پایگاه فضایی "پلستسک" واقع در استان آرخانگلسک انجام دادند. این مطلب را سرهنگ "وادیم کوال" سخنگوی وزارت دفاع روسیه اعلام کرد.

فاصله تقریبی میان "پلستسک" و میدان تیر "کورا" در منطقه "کامچاتکا" که هدف فرضی در آنجا قرارداشت، 6 هزار کیلومتر است.

---

سرهنگ "وادیم کوال" گفت: "پرتاب آزمایشی نظامی موشک بالیستیکی قاره پیمای "پ اس ـ 12 ام" (توپول) ساعت 13 و 12 دقیق روز 19 اکتبر سال 2012 میلادی به وقت مسکو از پایگاه فضایی  پلستسک  انجام شد". 

این موشک با دقت زیاد به هدف فرضی در میدان تیر کورا اصابت کرد.

یادآور می شود آزمایش قبلی موشک "توپول" در ماه ژوئن سال 2012 نیز با موفقیت انجام شده بود.

"توپول" جدیدترین موشک بالستیک قاره پیمای روسی و اولین موشک بالستیکی است که پس از فروپاشی اتحاد شوروی در روسیه ساخته شده است. سوخت جامد این موشک ها باعث می شود که سرعت آنها به مراتب بیشتر از انواع پیشین باشد که در روسیه و اتحاد شوروی ساخته شده بودند. همین نکته باعث می شود رهگیری آنها توسط سیستم های نوین و آتی ضدموشکی در مرحله اولیه پرواز که معمولاً بیش از سایر مراحل آسیب پذیر است، دشوار شود

غافلگیری بزرگتر نصرالله برای اسرائیل

غافلگیری بزرگتر نصرالله برای اسرائیل

رژیم صهیونیستی همانقدر که نگران عواقب نفوذ پهپاد ایوب به گنبد شیشه‌ای موسوم به آهنین است، به غافلگیری بزرگتری فکر می‌کند که سید مقاومت وعده آن را داده است.

به گزارش مشرق به نقل از فارس، موفقیت جدید حزب‌الله لبنان بر رژیم صهیونیستی در مورد نفوذ پهپاد مقاومت با عنوان حسین ایوب به سرزمین‌های اشغالی و پرواز سه ساعته این هواپیمای بدون سرنشین در حریم آبی و خاکی سرزمین‌های اشغالی، این روزها بار دیگر طعم تلخ شکست را به سران رژیم صهیونیستی چشاند و مقامات این کشور را مجبور کرد تا بار دیگر بعد از موج گسترده تهدیدات علیه کشورهای منطقه از جمله ایران و لبنان کنج عزلت و انزوا اختیار کنند و تهدیدات پوشالی خود را لااقل تا چند روز که به اصلاح آبها از آسیاب بیفتد، متوقف کنند.

ابعاد سرخوردگی صهیونیست ها از تحول نیروی هوایی حزب الله

صهیونیست‌ها که پیشتر طعم تلخ انواع شکست از حزب‌الله در عرصه‌های نبرد زمینی، دریای، اطلاعاتی و جنگ روانی را چشیده بودند، یک روزنه امید برای خود داشتند و تصور می کردند که لااقل در عرصه هوایی در توازن قوا با حزب الله دست بالا را در اختیار دارند و می توانند شکست های خود در سایر محورها را در این بخش جبران کنند، اما با رو شدن بخشی از توان حزب الله لبنان در عرصه هوایی، این برتری نیز با چالش جدی مواجه شد.

صهیونیست ها که تا چندین ساعت از شناسایی پهپاد حزب‌الله لبنان ناتوان بودند، حتی موفق نشدند این پهپاد را به سلامت فرود آورند تا دست کم از اطلاعات ارسالی احتمالی خبری حاصل کنند یا اینکه به تکنولوژی استفاده شده در این هواپیما پی ببرند. آنها حتی نمی‌دانند این هواپیما برای شناسایی به منطقه وارد شده، یا اینکه عملیات انفجاری در دستور کار داشته و یا برای آزمایش گنبد آهنین صهیونیست ها به سرزمین های اشغالی وارد شده است.

تولید انبوه پهپاد حزب الله، نیروی هوایی صهیونیست ها را فلج می‌کند

با وجود حیرت سران تصمیم گیری و اطلاعاتی صهیونیست ها، آنها به چند نکته به خوبی واقف هستند، آنها می‌دانند که حزب‌الله قطعا توان فنی تولید چنین پهپادهایی را در اختیار دارد و با توجه به هزینه‌های پایین این پهپادها به احتمال فراوان تولید انبوه این جنگ افزارهای جدید نظامی در دستور کار مقامات حزب قرار دارد یا اینکه تاکنون انجام شده است. از سوی دیگر ریسک پایین استفاده از این ابزار نظامی و قابلیت آن برای همراه داشتن تجهیزات پیشرفته تصویربرداری و مواد منفجره باعث می شود تا در هر جنگ احتمالی، این پهپادها به صورت گسترده در حملات هوایی و پروازهای شناسایی مورد استفاده قرار گیرند، بویژه اینکه قادرند تا 40 کیلوگرم مواد منفجره را با خود حمل کنند.

یموس عاموس یکی از خلبانان نظامی و از باتجربه ترین خلبانان صهیونیست در این زمینه می گوید، اسرائیل تمام عرصه هوایی [در معادله قدرت با حزب‌الله] را در اختیار داشت، اما مقاومت نیمی از این معادله را با موشک‌های خود گرفت و الان نیز بخش دیگری را با هواپیماهای بدون سرنشین خود گرفته است. او می‌گوید که اگر حزب الله بتواند 500 فروند از این هواپیماها را تولید کند، این اقدام هزینه‌های زیادی برای اسرائیل خواهد داشت.

وی همچنین معتقد است که حزب‌الله می‌تواند این هوپیماها را با موشک های سام 7 مجهز کند، این موشک ها کوچک هستند و با شوک الکتریکی فعال می شوند و در فاصله هفت کیلومتری از هدف نیز دقت بسیار بالایی دارند، به این ترتیب ممکن است نیروی هوایی اسرائیل در آینده با هدف قرار گرفتن جنگنده هایش از سوی این هواپیماها مواجه شود.

هیچ هدفی در سرزمین های اشغالی از تیررس حزب‌الله در امان نیست

ضربه دیگری که با تولید پهپاد ایوب به رژیم صهیونیستی وارد شد، موضوع آسیب پذیر شدن تاسیسات گازی صهیونیست‌ها بود که این رژیم به تازگی در دریای مدیترانه بنا نهاده است، صهیونیست‌ها که با توجه به اظهارات نصرالله تاکنون نسبت به در تیررس بودن جنوبی ترین بنادر خود اطمینان یافته بودند، تنها تاسیسات مهم امن خود را تاسیسات گاز می‌دانستند که در سواحل این رژیم در دریای مدیترانه قرار دارد، این موضوعی بود که رسانه‌های امنیتی صهیونیستی از جمله پایگاه «اسرائیل دیفنس» به آن اشاره کرده و نوشت که تاکنون به نظر می‌رسید که تهدید اصلی علیه تأسیسات کاوش و استخراج گاز از دریا، در قایق‌های بمب گذاری شده یا حامل افراد مسلح، خلاصه می شود، اما موفقیت حزب‌الله در به پرواز درآوردن پهپاد در حریم هوایی اسرائیل، اوضاع را به کلی عوض کرده است.

اتلاف هزینه‌های سرسام‌آور احداث گنبد آهنین

پهپاد ایوب با عبور از سامانه پر هزینه گنبد آهنین، آن را به گنبدی شیشه ای و شکننده تبدیل کرده که با وجود بحران اقتصادی و ناآرامی اوضاع داخلی در سرزمین‌های اشغالی که به علت مشکلات اقتصادی و مشکل مسکن و تورم،ایجاد شده، بار دیگر باید صدها میلیون دلار برای ترمیم این سامانه موشکی هزینه شود، در این میان باید هزینه های سرسام آور انتقال فوری نیروهای نظامی به مناطق آسیب پذیرتر از جمله بنادر شمالی سرزمین‌های اشغالی و صحرای سینا واقع در مرز مصر با فلسطین اشغالی که امکان ورود این پهپاد به سرزمین های اشغالی از آنها بیشتر است را نیز اضافه کرد، این در حالی است که با وجود تمام این هزینه‌ها به علت در دست نبودن اطلاعات دقیق تکنولوژیکی از این پهپاد تضمینی برای موفقیت آمیز بودن این هزینه ها وجود ندارد.

وحشت صهیونیست ها از غافلگیری بزرگتر نصرالله

اما موضوعی که بیش از این مسایل سرگردانی و نگرانی صهیونیست‌ها را بر انگیخته است، غافلگیری بزرگتری است که سید حسن نصرالله در سخنرانی خود به صونیست ها وعده داده است، آنها می‌دانند که نصرالله رهبری جدی است و هرگز از روی اغراق یا شوخی و به دور از واقعیت مطلبی را بیان نمی کند، به همین علت تمام پتانسیل اطلاعاتی خود را معطوف به این کرده‌اند که از ماهیت این غافلگیری آگاه شوند.

برخی منابع پیش بینی می کنند ارسال تصاویر و فیلم‌های با دقت بسیار بالا از پایگاه‌های موشک‌های بالستیک و دوربرد رژیم صهیونیستی، فرودگاه‌های نظامی و شهری و به‌طور خاص تأسیسات اتمی دیمونا به وسیله صدها پرواز شناسایی که پیش از این پرواز انجام شده، غافلگیری بزرگ حزب الله برای صهیونیست ها باشد. پیش‌بینی می‌شود پخش احتمالی این تصاویر با کیفیت بالا، زلزله روانی بزرگی را در میان صهیونیست‌ها ایجاد و آنها را شوکه کند.

این موضوعی بود که روزنامه انگلیسی "ساندی‌تایمز" در شماره دیروز به آن اشاره کرده و نوشت که این پهپاد از تأسیسات اتمی دیمونا نیز تصویربرداری کرده است.

برخی دیگر از کارشناسان منطقه ای اعلام کرده‌اند که احتمالا غافلگیری بزرگتر حزب الله لبنان برای رژیم صهیونیستی در اختیار داشتن ضد هوایی های پیشرفته است که این حزب را قادر خواهد ساخت تا جنگنده های اسرائیل را در هنگام تجاوز به سرزمین های اشغالی هدف قرار دهد. این موضوع را سرتیپ جابر از نظامیان ارتش لبنان در گفت‌وگو با النشره مطرح کرده و می گوید که اگر حزب‌الله این ضدهوایی ها را در اختیار بگیرد، دیگر حساب کردن اسرائیل بر روی نیروی هوایی در هر جنگ احتمالی به صورت کلی از بین خواهد رفت.

امین حطیط ژنرال بازنشسته و کارشناس مسایل راهبردی نیز در این زمینه می‌گوید که با توجه به تشکیل نیروهای سه گانه زمینی، دریایی و هوایی در ساختار نظامی حزب الله لبنان احتمالا توسعه این نیروها از غافلگیری های حزب الله لبنان خواهد بود، وی البته تاکید کرد که بر اساس یک اصل نظامی تجهیزات نظامی که علنی می‌شود، معمولا از تجهیزات رده دوم و سوم هستند، مثلا هنگامی که حزب الله  از موشک‌های خود با برد صد کیلومتر خبر می‌دهد، احتمالا موشک هایی با برد 150 یا 200 کیلومتر را در اختیار دارد.

حمله به لبنان قمار صهیونیست‌ها بر روی موجودیتشان خواهد بود

به این ترتیب رژیم صهیونیستی که روزگاری برای جبران هر شکست و سرخوردگی خود در منطقه به لبنان لشکرکشی می کرد، امروزه حتی برای ورود هواپیماهای جنگنده و شناسایی خود به لبنان نیز با مشکل مواجه است. دیگر حمله به لبنان آنقدر ساده نیست که برای آغاز آن یک یا چند روز برنامه ریزی نیاز باشد، بلکه حتی اگر استراتژیست های صهیونیست بخواهند با رایزنی‌ها و بگومگوهای فراوان تصمیم حمله به لبنان را بگیرند، می دانند که با زندگی خود قمار کرده‌اند و ممکن است حماقت آنها به پایانی بر موجودیت ننگین شصت ساله آنها تبدیل شود.

برادران ایرانی «پهپاد ایوب» چه کسانی هستند +عکس

 برادران ایرانی «پهپاد ایوب»

با توجه به اینکه فعلا حزب الله لبنان، دست به انجام پروازهای شناسایی و اطلاعاتی زده، گزینه‌هایی همچون ابابیل و مهاجر، برای این هدف کفایت می‌کند اما می توان گمانه‌زنی هایی را نیز برای مجهز شدن حزب‌الله لبنان به پهپادهای دیگر ایرانی مثل سری "رعد" مطرح کرد که قابلیت‌های عملیاتی و رزمی دارند.

"ما یک پهپاد شناسایی را در نزدیکی تاسیسات اتمی دیمونا رهگیری و منهدم کردیم." این جمله مسئولان ارتش رژیم صهیونیستی در هفته گذشته آغازگر جدیدترین مرحله از رویارویی رژیم صهیونیستی و حزب الله لبنان بود. مقامات نظامی اسراییلی به همراه این خبر، تصاویری کوتاه از رهگیری و منهدم کردن پهپاد مورد نظر را نیز به نمایش گذاشتند. از همان لحظه انتشار این خبر اولین سوال این بود: این پهپاد متعلق به کیست؟ بسیاری از کارشناسان از همان ابتدا تحلیل کردند که به احتمال زیاد تنها گروهی که شهامت این گونه زورآزمایی با رژیم صهونیستی را دارد حزب الله لبنان است.

این پیش بینی صحیح بود و سید حسن نصرالله، پنج شنبه شب در یک برنامه زنده تلویزیونی در مورد این پهپاد و ریشه های آن سخنانی مهم را مطرح کرد. دبیر کل حزب الله لبنان در صحبتهای خود صراحتا اعلام کرد که پهپاد مورد نظر که در عمق سرزمین های اشغالی شناسایی شده متعلق به آنها بوده و نام آن به یاد شهید مشهور و متخصص حزب الله، «ایوب» نهاده شده است.

سیدحسن نصرالله اعلام کرد: "پرنده مورد نظر ساخت ایران بوده است و توسط جوانان لبنانی مونتاژ شده است." وی اعلام کرد این پهپاد گونه پیشرفته تر از پهپاد «مرصاد» است.

گنبد آهنین چگونه به وجود آمد
از ابتدای ایجاد رژیم صهیونیستی با اشغال سرزمین­های فلسطین و سپس اجرای برنامه ­های توسعه مناطق اشغالی و انتقال یهودیان از کشورهای مختلف به این سرزمین­ های با وعده­ های گوناگون، همواره فراهم کردن امنیت برای این افراد از دغدغه­ های سران این رژیم بوده است. بخصوص با بروز جنگ­ های متعدد در 6 دهه گذشته حساسیت ساکنان اشغالگر نسبت به وجود آرامش بسیار بیشتر شده است.

اما جدی­ ترین تهدیدات و اثبات ناامنی در این مناطق با شروع حملات راکتی ممکن شد. اوج این پدیده در جنگ سال 2006 صهیونیست­ها با لبنان و در واقع جنبش حزب­ الله اتفاق افتاد. در این نبرد که به «جنگ 33 روزه» معروف شد نیروهای حزب الله بیش از 4000 فروند راکت به مناطق داخلی رژیم صهیونیستی شلیک کردند که بردهای مختلفی را پوشش داد.

بنا به اعلام منابع، حداقل 44 صهیونیست در این حملات کشته شدند و شهر بسیار مهم و بندری حیفا نیز بارها به حالت تعطیل در آمد. در شهرها و شهرک­ های مختلف، صدها هزار نفر از ساکنان اشغالگر مجبور شدند به پناه­گاه­ ها رفته و خانه­ ها را رها کنند. حتی تأثیر اقتصادی همین احساس ترس و تعطیلی ها واکنش مقامات صهیونیست را به دنبال داشت. اما شاید نتیجه مهمتر این اتفاقات، تحمیل موضع تدافعی به رژیم صهیونیستی پس از سالها استقرار در موضع تهاجمی بوده است.

در چنین شرایطی پروژه «گنبد آهنین(Iron Dome)» شکل گرفت که هدف آن ایجاد سامانه موشکی برای انهدام راکت­ های کوتاه برد و تسلیحات توپخانه­ ای بود. این برنامه در شرایطی اعلام شد که سامانه­ ای با مأموریت مشابه به نام «ناتیلوس» بطور مشترک توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی ساخته شده و تا مراحل قابل توجهی از طرح توسعه و آماده­ سازی پیش رفته بود.

با بهره­ گیری از فناوری­ های توسعه داده شده در سامانه پدافند هوایی «اسپایدر»، کار بر روی گنبد آهنین با اختصاص 210 میلیون دلار آغاز شد و در سال 2008 اولین آزمایش­ های موشک این سامانه با نام «تمیر(Tamir)» که وزن 90 کیلوگرم و طول حدود 3 متر دارد انجام شد. پس از آن سایر اجزای سامانه آزمایش شده و سرانجام با انتشار تصاویری که جزئیات آن قابل تأیید نبود اعلام شد که این سامانه موفق به رهگیری و انهدام پرتابه­ هایی مشابه راکت­ های قسام و کاتیوشا شده است.

این سامانه از سه بخش تشکیل شده: رادار کشف و تعقیب هدف، واحد مدیریت نبرد و کنترل موشک و بخش سوم، پرتابگرهای موشک که در هر سامانه، سه پرتابگر هر یک مجهز به 20 موشک در نظر گرفته شده است. گفته شده این سامانه توان مقابله با پرتابه­ هایی با برد 4 تا 70 کیلومتر را داشته ولی بنا بر اذعان مقامات صهیونیست تنها می­ تواند 80 درصد از آنها را شناسایی کند.

رادار کشف و تعقیب هدف

تا پیش از وقوع جنگ 22 روزه که در اواخر سال 2008 میلادی با تهاجم اسرائیل به نوار غزه رخ داد مسئولان رژیم صهیونیستی عموماً با تعریف از این سامانه آن را راه حلی برای خنثی سازی تهدیدات سایه افکنده بر مردم خود معرفی می­ نمودند اما طی این جنگ موج گسترده حملات راکتی موفق نیروهای مقاومت به عمق­ های مختلف سرزمین­ های اشغالی، صهیونیست­ ها را در برابر این سؤال جدی قرار داد که گنبد آهنین کی وارد خدمت خواهد شد؟

حدود 4 ماه بعد بود که اعلام شد این سامانه موفق به رهگیری راکت­ های قسام و کاتیوشا شده است. با ادامه مراحل توسعه و جذب بودجه بیش از 200 میلیون دلاری از آمریکا کار بر روی این سامانه ادامه داشت و اعلام شد در وهله اول در نزدیکی نواز غزه و مرز لبنان بکارگیری خواهد شد و حتی گفته شد چند مشتری خارجی به دریافت این سامانه تمایل دارند.

مشکلات گنبد آهنین

بررسی عملکرد گنبد آهنین در چند درگیری دو سال اخیر بین رژیم صهیونیستی و مقاومت اسلامی در غزه خالی از لطف نیست. در سال فروردین 1390(آوریل 2011) نیروهای مقاومت در پاسخ به تجاوزات این رژیم بیش از 120 فروند راکت و خمپاره به سرزمین های اشغالی شلیک کردند که بنا بر گزارش های موجود تنها 8 مورد از آنها توسط گنبد آهنین منهدم شده است. این نشان دهنده درصد موفقیت 6.67 درصد است.

در آبان 1390(اکتبر 2011) دست کم 30 شلیک از نواز غزه به سمت دشمن گزارش شده که تنها یک مورد آن توسط سامانه گنبد آهنین منهدم شده. بنابراین تنها 3.33 درصد موفقیت حاصل شده است که نصف موفقیت آن در درگیری قبلی بوده است. سخنگوی گردانهای قدس وابسته به جهاد اسلامی فلسطین اعلام کرده بود در سال 2011 این گردان ها در مجموع 226 شلیک به سمت شهرک های صهیونیستی داشته اند که شامل 59 موشک گراد، 39 موشک قدس، 98 گلوله خمپاره و 30 موشک 107 بوده است.

کمی بعد و در اسفند 1390(مارس 2012) نیروهای مقاومت اسلامی در پاسخ به ترور زهیر القیسی بیش از 300 فروند راکت و خمپاره شلیک کردند که رسانه های غربی اعلام کردند 56 مورد از آنها توسط سامانه گنبد آهنین رهگیری(intercept) شده است. هر چند می دانیم که واژه "رهگیری" معنای متفاوتی با "انهدام" داشته و تنها به معنی شناسایی و قفل کردن سامانه روی هدف است اما حتی اگر فرض کنیم هر 56 مورد منهدم شده باشد درصد موفقیتی برابر 18.67 درصد را نشان می دهد که نسبت به قبل بهبود داشته است. برخی منابع تعداد اهداف منهدم شده در این درگیری را 27 مورد عنوان کرده اند که 9 درصد موفقیت را بیان می کند.

در آخرین درگیری بین رژیم اشغالگر قدس و نیروهای مقاومت که در اواخر خرداد و اوائل تیرماه 1391 به وقوع پیوست از 150 پرتابه شلیک شده به سمت دشمن، تنها 5 مورد منهدم شده که بیانگر حاصل شدن تنها 3.33 درصد موقفیت است. این در حالی بود که پوشش دهی این سامانه در ناحیه درگیری با توجه به تجربیات قبلی اصلاح شده بود.

یکی از راکت های شلیک شده به پایگاه مرزی رژیم صهیونیستی اصابت کرده و موجب زخمی شدن 5 نظامی شد. این امر نشانه هدفگیری دقیق تر راکت ها و یا دست کم بیانگر تلاش نیروهای مقاومت برای مورد اصابت قرار دادن اماکن نظامی که مساحت محدود تری نسبت به شهرک های صهیونیست نشین دارند است. در اینصورت باید ذخیره موشک های مقاومت به حد بالایی رسیده باشد.

به گزارش مشرق، یکی از مهمترین مشکلات اعلام شده برای این سامانه در حال حاضر، تعداد بسیار کم آن بوده که تا حد زیادی متأثر از بار مالی بالای بکارگیری آن است. با توجه به وجود سه پرتابگر 20 تایی از این موشک در هر سامانه و با در نظر داشتن اینکه قیمت موشک­ های آن که در منابع مختلف رقم­ هایی از 35 تا 100 هزار دلار برای هر فروند آن اعلام شده، تجهیز هر سامانه تنها از بابت این موشک­ ها بین دو میلیون و صدهزار تا 6 میلیون دلار هزینه در بر خواهد داشت. در حالی که این سامانه توان قطعی انهدام هر پرتابه مهاجم با یک موشک را نداشته و ممکن است در برخی موارد به شلیک بیش از دو موشک برای انهدام یک هدف نیاز داشته باشد. از طرفی هر راکت­ دست­ساز فلسطینی ها تنها حدود 500 تا 800 دلار هزینه در بر دارد! از این­رو مخالفان گنبد آهنین در درون رژیم صهیونیستی استدلال بسیار محکمی برای از دور خارج کردن این سامانه دارند.

با این حساب به نظر می رسد گنبد آهنین در حال حاضر حتی نقش یک داروی آرامش بخش را نیز ندارد و به تنهایی اهرمی در جهت کمک به صهیونیست­ ها در برپایی نبرد بزرگ دیگری با نیروهای مقاومت نخواهد بود.

کدام پهپادهای ایرانی کاندیدای پرنده سال است؟

اگرچه اطلاعات دقیقی از سوی هیچ کدام از طرفین این اتفاق مهم اطلاعاتی- عملیاتی در مورد مشخصات این پهپاد منتشر نشده است، اما شواهد و برخی جزئیات اعلام شده، گمانه زنی هایی را در مورد پهپاد مورد استفاده حزب الله مطرح می کند.

بر اساس صحبتهای منتشر شده از دبیرکل حزب الله لبنان و همچنین نظرات تحلیلگران رسانه های نزدیک به حزب الله، پهپاد مورد نظر به مدت 3 ساعت مسیری در حدود 300 کیلومتر را طی کرده است که بر این اساس می توان سرعت معمول این پهپاد را در حدود 100 کیلومتر بر ساعت تخمین زد.

ابابیل؛ نماد مرگ بر سر ناوهای هواپیمابر آمریکا

پهپاد ابابیل از جمله پرنده های سبک و چابک ایران است که نمونه های جدید ان مجهز به سامانه 123(پایدار کننده خودکار) و GPS است. سامانه 123 که از طرح های نوین بخش مهندسی الکترواویونیک هسا است. این سامانه دارای قابلیت های متنوعی است از جمله پرواز آسان با ایمنی بیشتر توسط خلبان غیرحرفه ای(در برد بلند و کوتاه)، برخاست خوکار و فرود نیمه خودکار، برنامه ریزی و هدایت روی یک مسیر دلخواه به کمک سامانه ناوبری جهانی، امکان قطع نمودن ارتباط پایگاه با پهپاد، ارسال اطلاعات از پهپاد به پایگاه به صورت 17 کانال مجزا شامل کانال های دیجیتال مربوط به دور موتور، اندازه زوایای اوجگیری و غلت، مقدار سوخت، ولتاژ باتری ها، ارتفاع، سرعت پیمایش و چند کانال آزاد.

همچنین نصب دوربین فیلمبرداری و ارسال تصویر، پرواز تا ارتفاع 14000 پا(حدود 4200 متر)، امکان عملیاتی نمودن فلیر در 32 مرحله به طور جداگانه و پرتاب از روی پرتابگر نیوماتیک و راکتی از ویژگی های این نمونه است.

در سامانه های ابابیل نوع اس، وجود ارتباط داده ای از پهپاد به پایگاه و مشاهده آنها روی رایانه های ایستگاه زمینی، کمک فراوانی به خلبان می کند تا از وضعیت پرنده در هر لحظه آگاهی یابد. در صورت بروز هرگونه ایرادی در سامانه می توان ابابیل را از حالت GPS خارج نموده و توسط قطب نمای دیجیتال به هدایت هواپیما ادامه داد و در صورتی که برای قطب نما هم مسأله ای پیش آید خلبان کنترل هواپیما را به عهده گرفته و آن را به پایگاه بازمیگرداند.

داده های ارسالی از پهپاد به پایگاه عبارتند از زاویه غلت(roll)، زوایه اوجگیری(pitch)، ارتفاع از سطح، دور موتور، وضعیت باتری، نمودار مسیر پرواز(trajectory)، طول و عرض جغرافیایی، فاصله از پایگاه، جهت، سرعت و موقعیت لحظه ای پرنده و سایر اطلاعات. با توجه به این داده ها می توان ابابیل را به مسافت های دور و خارج از دید فرستاد و سپس به پایگاه اولیه بازگرداند. به علاوه سامانه می تواند بدون دریافت هیچگونه اطلاعات هدایتی از ایستگاه زمینی تا مسافتی که سوخت موجود اجازه می دهد توسط GPS روی مسیر از پیش تعیین شده حرکت نماید و پس از بازگشت در محدوده قابل تعریف قبلی برای مثال 150 کیلومتر، دوباره شروع به گرفتن اطلاعات از ایستگاه نماید و همچنین قادر است تا جایی که سوخت موجود است حرکت نموده و در انتهای مسیر با چتر فرود آید و یا به هدف از پیش تعیین شده برخورد کند.

در عملیات پرواز بر فراز ناوهواپیمابر امریکا توسط ابابیل که بنابر اعلام فرماندهان نظامی حدود 30 دقیقه به طول انجامیده است، ابابیل با عبور از اطراف ناو اقدام به تصویر برداری نموده و پس از چند دقیقه پرواز از حضور آن مطلع شدند که با پرواز چند فروند جنگنده F/A-18 هورنت و بالگردهای اس-اچ-60 برای یافتن این پرنده اقدام شد که در نهایت این هواپیما به سلامت در پایگاه خود بازیابی شد.

مهاجر؛ جدی‌ترین گزینه شناخته شده

با نگاهی به گزارشات کشورهای غربی در مورد توان رزمی حزب الله به نکاتی جالب برمی خوریم. آمریکایی ها معتقد هستند که قبل از سال 2004 میلادی، ایران پهپادهای سری مهاجر 4 را در اختیار حزب الله قرار داده است و به ادعای آنها، این پهپادها توانسته اند تا پروازهای موفقی را در سالهای 2004 و 2005 میلادی و همچنین در جریان جنگ 33 روزه در سال 2006 میلادی بر فراز سرزمین های اشغالی انجام دهد.

باید گفت که پهپاد " مهاجر 4 " یک پرنده بی سرنشین با توان عملیاتی در مسافتی در حدود 150 کیلومتر است که با در اختیار داشتن اطلاعات فوق، می توان منطقا این گونه تصور کرد که رزمندگان حزب الله لبنان موفق شدند با ارتقاء پهپاد ایرانی گونه ای تکامل یافته تر از آن را با برد بیشتر به خدمت بگیرند.

هواپیمای مهاجر4 با حداکثر سرعت گشت زنی 180 کیلومتر بر ساعت دارای مداومت پروازی 5 تا 7 ساعت بوده(در برخی موارد 3-5 ساعت اعلام شده) و می تواند در شرایط جوی گوناگون مأموریت خود را به بهترین صورت اجرا کند. بازیافت این هواپیما متناسب با سفارش مشتری به وسیله چتر و یا ارابه فرود صورت می گیرد.

بیشینه سرعت مهاجر4 به حدود 200 کیلومتر بر ساعت رسیده سقف پرواز آن 15000 پا(حدود 4500 متر) عنوان شده است که نسبت به مهاجر 2 و 3 که تا 11هزار پا توان صعود داشتند حدود 36 درصد بهبود را بیان می کند بنابر این مهاجر4 محدوده وسیع تری را می تواند پوشش دهد.

جنس بدنه این پهپاد از مواد مرکب است که علاوه بر کاهش وزن پرنده موجب کاستن از سطح مقطع راداری آن نیز می شود. ارابه فرود این پرنده فاقد چرخ بوده و در واقع چیزی بین اسکید و ارابه فرود معمولی است که ضمن داشتن برخی مزایای نمونه چرخ دار، از وزن کمتری برخوردار است.

آنطور که به نظر می رسد از طرح موفق مهاجر4، نمونه های دیگری نیز ساخته شده که هدهد A/100 و شاهین از آن جمله اند. این نمونه ها تفاوتهایی نیز با نمونه پایه دارند. مثلاً هدهد A/100 حدود 10 سانتیمتر کشیده تر بوده و دهانه بال آن 5.33 متر است و بیشینه وزن پرتاب آن نیز 210 کیلوگرم اعلام شده که طبعاً تفاوت هایی در کارایی پرنده متناسب با نیازهای جدید به دنبال خواهد داشت.

هرچند برخی منابع، نام دیگر مهاجر را مرصاد اعلام کرده اند اما با توجه به نبود اطلاعات دقیق و مستند در این خصوص، نمی توان آنرا قطعی و صحیح تلقی کرد.

سر پیتون اسرائیلی هم به سنگ خورد

جالب اینجاست که اسراییلی ها خود نیز اعلام کرده اند که موشکهای پیتون شلیک شده از جنگنده های اف 16 اسراییلی در اولین تلاش ناموفق بوده اند و این دومین موشک بوده است که موفق به سرنگونی پهپاد مورد نظر شده است. این موشک هوا به هوا نیز از جمله سلاح های اسراییلی است که سازندگان آن تبلیغات بسیار سنگینی را برای آن در سطح جهان به راه انداخته اند و آن را یکی از چابکترین موشکهای های حال حاضر در جهان می دانند.

موشک پیتون 4 بر روی هواپیمای اف 16

موشک هوا به هوای پیتون ساخت صنایع دفاعی رژیم صهونیستی در حال حاضر به عنوان یکی از مانور پذیرترین موشکهای هوا به هوا در دنیا معرفی می شود. گونه 4 این موشک در اواخر جنگ سرد در پاسخ به موشک چابک روسی R-73 طراحی شده است.

حال چگونه است که این موشک پر ادعا نمی تواند در اولین شلیک، یک پهپاد کم سرعت با قابلیت مانور بسیار پایین را ساقط کند احتمالا از دیگر سوالاتی است که هیچ گاه برای آن پاسخی از طرف سازندگان دریافت نمی شود.

برادران بزرگتر ایرانی در راهند؟

با توجه به اینکه فعلا حزب الله لبنان، دست به انجام پروازهای شناسایی و اطلاعاتی زده است، گزینه هایی همچون ابابیل و مهاجر، برای این هدف کفایت می کند اما می توان گمانه زنی هایی را نیز برای مجهز شدن حزب الله لبنان به پهپادهای ایرانی دیگر مثل سری "رعد" مطرح کرد. این "پهپاد" به عنوان عضوی از خانواده صاعقه توانایی حمل یک سرجنگی 10 کیلوگرمی در مسافتی در حدود 100 کیلومتر را دارد.

مسلما اشخاصی که توانسته اند پهپاد پیشرفته تر مهاجر را ارتقاء داده و برد عملیاتی آن را افزایش دهند می توانند این پرنده بی سرنشین کوچک را نیز ارتقاء داده و از آن سفیری مرگبار در فواصل دورتر برای اشغالگران صهیونیست بسازند.

البته نکته قابل توجه دیگر این است که پهپادهای مورد اشاره در این بخش عمدتا در حدود یک دهه قبل ساخته شده اند و مسلما پهپادهای نوین ایرانی گونه هایی بسیار پیشرفته تر، سریعتر و با قابلیت حمل محموله های سنگین تر هستند و در صورتی که جمهوری اسلامی ایران این نیاز را احساس کند، می تواند به راحتی حزب الله لبنان را با پهپادهای جت سری شاهد و یا کرار و همچنین پهپاد پیشرفته "شاهد 129" مجهز کند که سرعت حرکت انها بسیار زیاد و قدرت مانور فوق العاده ای دارند.

شنیدن نام ایران به عنوان سازنده این پهپاد تاریخی که ابهت و هیبت نظامی و رسانه ای سامانه دفاعی صهیونیست ها را در هم شکست، اگرچه از زبان سیدحسن نصرالله شیرین و غرورآفرین بود، اما به نظر می رسد جای خالی توضیحات رسمی و تکمیلی مسئولان دفاعی کشورمان به عنوان سازندگان این هواگردها هنوز خالی است.

ابابیل حزب‌الله و پیام‌های راهبردی آن

ابابیل حزب‌الله و پیام‌های راهبردی آن

روزنامه لبنانی السفیر در مقاله‌ای پیام‌های راهبردی پهپاد حزب الله لبنان برای رژیم صهیونیستی و سابقه موفقیت‌های نیروی هوایی حزب الله لبنان را مورد بررسی قرار داد.

به گزارش مشرق، فارس به نقل از روزنامه السفیر لبنان نوشت: «علی شهاب» تحلیلگر مسایل راهبردی در مقاله‌ای در این روزنامه پیرامون توانایی‌های حزب‌الله در زمینه پهپاد حزب‌الله نوشت: بر اساس کتابها و جزوات منتشر شده از سوی مراکز مطالعاتی اسرائیل، به نظر می‌رسد که این رژیم دست کم از سال 2001 منتظر آشکار شدن توانمندی‌های عظیم حزب‌الله در عرصه هوایی است.

ابابیل ایران، کم هزینه و گریز از رادار

روزنامه «یدیعوت آحارونوت» به نقل از یک مسئول امنیتی اسرائیل که در ماه می امسال با رویان بریگمن تحلیلگر امنیتی دیدار داشته، نوشته است: «در صورت حمله به ایران، حزب‌الله تلاش می‌کند پهپادهای «ابابیل» خود را وارد اسرائیل کرده و آنها را در برخی مواضع، منفجر کند». وی در توضیح این مطلب گفته است: « حزب‌الله تلاش می کند واحد هواپیماهای کوچک و بدون سرنشین خود را به روز کند تا برای حمله به اسرائیل از آنها استفاده نماید». ابابیل یک هواپیمای کوچک بدون سرنشین است که با هزینه نسبتاً کمی، توسط صنایع هوایی ایران بهینه‌سازی شده و هم اکنون چند مدل از آن ساخته شده است. این هواپیما قابلیت حمل یک کلاهک جنگیِ حاوی ده‌ها کیلو مواد منفجره را دارد و استفاده از آن چندان دشوار نیست، از سویی به خاطر فرکانس راداری بسیار پایین آن، به سختی قابل ردگیری است.

ویژگی‌های پهپاد ایرانی ابابیل

ایرانی‌ها ده سال است که مشغول بهینه‌سازی هواپیماهای بدون سرنشین هستند. مدل معروف «ابابیل» تقریباً 84 کیلوگرم وزن دارد، عرض بالهای آن حدود 3 متر است و می‌تواند 40 کیلوگرم مواد منفجره را با خود حمل کند. سرعت این پهپاد به 290 کیلومتر در ساعت می رسد و می تواند 90 دقیقه بدون وقفه پرواز کند. این هواپیما می‌تواند تا محدوده 120 کیلومتری از مرکز کنترل زمینی، به انجام عملیات بپردازد و قادر است به وسیله یک برنامه هوانوردی یا جهت دهی از پیش برنامه ریزی شده، به پرواز درآید، بدین ترتیب که جهت یا مسیر مشخصی برای این هواپیما تعریف می شود و آنگاه برای فرود، دوباره تحت راهبری مرکز کنترل زمینی قرار می‌گیرد ( فرود این هواپیما از طریق چتر پاراشوت انجام می‌گیرد.) پهپاد ابابیل می‌تواند مجموعه ای متنوع از دوربین‌های روزانه و شبانه را با خود حمل کند و عکس‌ها و تصاویر ویدئویی بسیار دقیقی بگیرد. احتمالاً مهمترین نگرانی اسرائیل در مورد توانمندی های ابابیل این است که این پهپاد می تواند در ارتفاع پایین به پرواز درآید و با استفاده از سامانه تعیین مسیر GPS اهداف مورد نظر را با دقت، هدف قرار دهد.

حزب‌الله قبلاً هم از پهپاد برای انجام عملیات علیه اسرائیل استفاده کرده است

شهاب تاکید کرد: تاریخ «نیروی هوایی حزب الله» سرشار از موفقیت است، در سال 1987 یک نفر از نیروهای ویژه حزب الله با استفاده از یک هواپیمای سبک (کمی بزرگتر از ابابیل) و بی آنکه مورد شناسایی قرار گیرد وارد شمال اسرائیل شد و در نزدیکی یک اردوگاه آموزشی فرود آمد، وی در این عملیات موفق شد پیش از شهادت، 6 سرباز اسرائیلی را به قتل برساند. در آوریل 2005 یک هواپیمای مرصاد، 30 کیلومتر از حریم هوایی اسرائیل را درنوردید و دوباره به حریم هوایی لبنان بازگشت. 

هواپیماهای اف 16 به سختی می توانند پهپادهای کوچک را ساقط کنند

رسانه های اسرائیلی چندین بار از تلاش حزب‌الله برای ارسال پهپاد به شمال سرزمین‌های اشغالی در آخرین روزهای جنگ جولای 2006 سخن گفتند. بر اساس این گزارش‌ها در خلال جنگ مذکور یک هواپیمای اف 16 به کمک سکوی موشکی دفاع هوایی موسوم به «پانتر» دو پهپاد «ابابیل» را که حامل 40 تا 50 کیلوگرم مواد منفجره بودند و قصد حمله به چند پایگاه راهبردی اسرائیل را داشتند، ساقط کرد. از آن زمان به بعد، کارشناسان اسرائیلی متوجه شدند که هدف گرفتن یک هواپیمای کوچک و کند با هواپیمای اف 16 با دشواریهایی همراه است و به همین خاطر فرماندهان دفاع هوایی ارتش اسرائیل بررسی راههای مقابله با تهدیداتی از این دست را آغاز کردند. همچنین نیروهای سپاه پاسداران ایران در سال گذشته از طریق یک پهپاد و به مدت 50 دقیقه از ناو هواپیمابر آمریکا در خلیج فارس تصویربرداری کردند. این پهپاد در ارتفاع حداکثر 500 متری ناو مذکور پرواز می کرد و ایران توانست با این عملیات، پیام نظامی مهمی را به گوش آمریکایی‌ها برساند.

اسرائیل بعد از جنگ عملیات هدف گرفتن پهپاد را مورد آزمایش قرار داد

خاطر نشان می‌شود که نیروی هوایی اسرائیل پس از جنگ جولای 2006 با اجرای برخی تمرین‌های نظامی، از هواپیماهای بدون سرنشین چینی استفاده کرد تا سناریوی مواجهه با پهپادهای حزب‌الله را شبیه سازی کند و هدف قرار دادن اینگونه اهداف را مورد آزمایش قرار دهد. در جریان این تمرینات، خلبان هواپیمای اف 16 به پرواز درآمد و پس از تعیین موقعیت هواپیمای بدون سرنشین، توانست به وسیله مسلسل 20 میلی متری هواپیمای آن را ساقط کند. البته این شبیه سازی خیلی هم دقیق نبود زیرا نمونه چینی که در تمرینات مورد استفاده قرار گرفت با ابابیل تفاوت دارد. این پهپاد چینی از نوع ASN-206/207  است که 220 کیلوگرم وزن دارد و می تواند 50 کیلوگرم مواد منفجره را با خود حمل کند. این پهپاد که حداکثر مدت پرواز آن 8 ساعت است، نمی تواند بیش از 150 کیلومتر از مرکز کنترل دور شود و حداکثر سرعت آن 180 کیلومتر در ساعت است. یگان پهپادهای چینی معمولاً از یک اتاق کنترل و 6 تا 10 کامیون تشکیل می شود که هر کامیون حاوی یک هواپیما و یک سکوی پرواز است. عملیات فرود هواپیما توسط چتر انجام می شود و به همین خاطر آسیبهای فراوانی به آن وارد می شود. یک تیم متشکل از 10 هواپیمای چینی می تواند حداکثر به مدت یک هفته و به طور شبانه روزی عملیات مراقبت را انجام دهد. پهپاد چینی می تواند تصاویر را به صورت زنده ارسال کند و می توان از این پهپاد برای جنگهای الکترونیک هم استفاده کرد.

آواکس آمریکایی با تیر کدام کمان ایرانی شکار می‌شود

 آواکس آمریکایی با تیر کدام کمان ایرانی شکار می‌شود 

علاوه بر موشک های مختلف در اختیار نیروهای مسلح کشورمان، یکی از

روش های ناشناخته رزمندگان ایرانی در مقابله با آواکس های دشمن استفاده از روش های متنوع جنگ الکترونیک است که جلوه هایی از آن در به دام انداختن پهپادهای مختلف مشاهده شده است. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، هواپیماهای رادار هشدار زودهنگام و کنترل هوابرد را باید از جمله مهمترین دستاوردهای نظامی سال های جنگ سرد دانست. رادارها که در جنگ جهانی دوم در ساختار نیروهای دفاع هوایی جای گرفتند از مسافت های بسیار دور، نزدیک شدن دسته بمب افکن ها و جنگنده های دشمن را آشکار کرده و به اطلاع فرماندهان می رساندند. در نتیجه با تخصیص میزان کافی از توان دفاعی به سمت اصلی حمله دشمن، دفاع مناسبی شکل می گرفت.

ناتوانی رادارهای زمینی در پوشش مناطق بین عوارض طبیعی، عدم توانایی در ردگیری اهدافی که در پس انحنای زمین قرار می گرفتند و کمترین ارتفاع پروازی اهداف که برای رادار قابل کشف بود از جمله دلایل به وجود آمدن فکر استقرار این وسیله مهم روی هواپیماها به شمار می روند.

 

نمونه جدید آواکس های آمریکا بر مبنای بوئینگ737(تصویر بالا) و نمونه قدیمی بر مبنای بوئینگ707(تصویر پائین)

با این ابتکار، نقاط کور رادارهای زمینی تحت پوشش قرار می گرفت، اهدافی که در ارتفاع نزدیک به سطح زمین پرواز می کردند در صورت توانمندی تفکیک عوارض زمینی توسط رادار قابل تشخیص بود و همچنین با توجه به تحرک بسیار بالای این سکوی جدید رادار، امکان زیر نظر گرفتن مناطق مختلف در زمان های مورد نیاز وجود داشت.

بدین ترتیب حلقه مهم و مؤثری به زنجیره دفاعی کشورهای صاحب فناوری افزوده شد که با تجمیع سامانه های مدیریت نبرد در آن، سامانه هشدار و کنترل هوابرد(AWACS) نام گرفت.

 

آواکس روسی بر مبنای ایلیوشین76

امروزه نمونه های مختلفی از این سامانه در دنیا ساخته می شود که بر پایه هواپیماهای کوچک توربوپراپ منطقه ای که بعضاً برای اجرای عملیات از روی ناوهای هواپیمابر توسعه یافته اند تا هواپیماهای پهن پیکر و دوربرد شکل گرفته اند. برد رادار آواکس ها عموماً از حدود 500 کیلومتر تا بیش از هزار کیلومتر و تعداد اهداف قابل کشف توسط آنها دست کم از چند ده تا چند صد هدف را شامل می شود.

 

یک نمونه آواکس کوچک اروپایی روی هواپیمای سی-295(همرده با ایران-140)

شکل رادار این هواپیماها نیز متنوع بوده و نمونه های مختلفی از آنتن هایی که در محفظه متحرک و پهن و مدور روی بدنه قرار دارند تا آنتن های تخت و ثابت که بعضاً به نوعی با بدنه یکپارچه شده اند را در بر می گیرند.

اهمیت آواکس در نبردهای هوایی و نبردهای مدرن

آواکس ها در جنگ شبکه محور که شکل جنگ های امروز را تغییر داده نقش یک گره اطلاعاتی مهم را بازی می کنند و ضمن تولید داده های حیاتی از فعالیت های هوایی و حتی تا حدودی زمینی و دریایی دشمن به عنوان چشم فرماندهان، کار یک ایستگاه رله ارتباطی را نیز انجام می دهند.

دقت رادار آواکس ها به نسبت رادارهای ماوراء افق که آنها هم تا بردهای قابل توجه چند هزار کیلومتری را پوشش می دهند بسیار بهتر است و از این رو در عملیات های هوایی تأثیر بسیار بیشتری دارند.

نکته قابل توجه دیگر، سطح وابستگی دشمن ما به آواکس برای مدیریت صحنه نبرد است که با توجه به نداشتن رادارهای زمینی و پوشش دقیق در عمق خاک ما بیشتر خود را نشان می دهد. البته رادارهایی که برای سامانه سپر دفاع موشکی آمریکا در منطقه نصب شده و خواهند شد تا حدودی پوشش راداری در عمق خاک کشورهای ایران و روسیه را برای این کشور به وجود می آورند اما همچنان دقت رادار آواکس ها موجب باقی ماندن این هواپیما در فهرست اولویت های پروازی هواگردهای آنها در هر روز است.

 

نمای گرافیکی از صحنه یک نبرد هوایی وسیع در تمرینات هوایی آمریکا

گفتنی است معادل این پوشش اطلاعاتی ایجاد شونده با آواکس با ماهواره های جاسوسی و پهپادها نیز فراهم نمی شود زیرا پهپادهای فعلی پذیرش سامانه های راداری لازم را نداشته و ماهواره های جاسوسی نیز با توجه به ارتفاع استقرارشان پوششی گذرا فراهم می کنند.

تغذیه اطلاعاتی واحدهای پیشرو هوایی آمریکا و متحدانش نسبت به هواپیماهای نیروی مدافع هم بوسیله آواکس ها انجام می شود. بنابراین حدف یا ایجاد اخلال در مسیر تأمین این اطلاعات باعث خدشه دار شدن و بروز اشکالات جدی در کسب برتری هوایی توسط نیروهای متحد غربی خواهد شد. به علاوه با بروز مشکل برای آواکس های دشمن، مدیریت جامع صحنه نبرد نیز تنها به سامانه های ماهواره ای وابسته خواهد شد که پرداختن به بررسی روش های اخلال و انهدام ماهواره های دشمن به گزارشی مستقل نیاز دارد.
 
نبود پوشش رادار زمینی یا آواکس، خلبان جنگنده را در اطلاع از موقعیت اطراف به مشکل خواهند انداخت.

روش های احتمالی مقابله از سوی ایران

نگاهی به روش های مقابله با هواپیماهای آواکس که در توانمندی های اعلام شده نیروهای مسلح کشورمان دیده می شود می تواند نشان دهد زنجیره تهاجمی دشمن توسط پهلوانان ایرانی قابل از هم گسسته شدن است.

به گزارش مشرق، به کارگیری آواکس در مقابل ایران برای دشمن از این جهت نیز اهمیت ویژه ای دارد که مرزهای گسترده ایران و عمق مناسب سرزمینی، مساحت جغرافیایی بالایی ایجاد کرده که هر نقطه آن می تواند مبدأ آغاز مأموریت پهپاد، موشک های بالستیک و کروز ضد کشتی و ضد اهداف زمینی نیروهای مسلح کشورمان باشد.

از این روست که روزانه تعدادی از آواکس های دشمن در جنوب کشور و اندکی دورتر از سواحل عربستان، روی خلیج فارس و همچنین در مسیر یکی از پایگاه های موجود در ترکیه به سمت افغانستان و از روی دریای خزر عبور می کنند تا بخش هایی از ایران را تحت پوشش راداری خود داشته باشند.

موشک های سطح به هوای دوربرد

موشک های پدافند هوایی دوربرد یکی از کاندیداهای مطرح برای هدف قرار دادن آواکس های دشمن هستند. به جز سامانه بسیار دوربرد اس-200 ایران که برد نهایی آن می تواند به 300 کیلومتر برسد، سامانه ایرانی جایگزین اس-300 که از آن با نام باور373 یاد می شود هم از گزینه های قابل بحث در این زمینه است که برد نهایی موشک آن برای بررسی نهایی مورد نیاز است.

 

شیوه های حرکتی موشک سامانه اس-200 در برابر اهداف مختلف

موشک اس-200 سرعتی بیش از 7 برابر سرعت صوت داشته و برای درگیر شدن با هدف هایی در فاصله های زیاد دارای پروفیل حرکتی بخصوصی است. بنابر مطالب مندرج در رسانه های داخلی، این موشک در پایگاه های پدافند هوایی در بوشهر و بندرعباس مستقر بوده و با برد 300 کیلومتر می تواند آواکس های پرواز کننده در مسیرهای فعلی مطرح شده در جنوب کشور را به طور جدی تهدید کرده و یا آنها را مجبور به پرواز در ده ها کیلومتر دورتر کند.
 

شلیک موشک دوربرد اس-200

در منابع خارجی از وجود طرح هایی برای تجهیز نمونه هایی از این موشک به جستجوگرهای آشیانه یاب راداری نیز مطالبی به چشم می خورد که بیانگر توانمندی بالقوه بالای آن برای مأموریت های ضد آواکس است.

موشک های هوا به هوای دوربرد

این سلاح از این جهت مورد توجه است که در شرایط بحران اصولاً هواپیمای بسیار ارزشمند اما بی دفاعی مانند آواکس، تحت حمایت هواپیماهای جنگنده یا رهگیر خواهد بود تا از سوی جنگنده های مقابل که اغلب به موشک های کوتاه برد و میانبرد مجهز هستند آسیبی به آنها وارد نشود. از این رو هواپیماهایی با موشک های دوربرد هوا به هوا خارج از برد موشک های مدافعان آواکس ها، می تواند تهدید جدی برای این پرنده باشند.

به گزارش مشرق، دوربردترین موشک هوا به هوای شناخته شده ایران که شواهدی بر ساخت بومی آن نیز دیده شده موشک فینیکس با سرعت 4.3 برابر سرعت صوت(حدود 4400 کیلومتر بر ساعت) است که برد بیشینه نمونه پایه آن در منابع بیش از 180 کیلومتر عنوان شده است. این برد بالا توانمندی خوبی برای تهدید دورایستای رادارهای پرنده و محافظان آن خواهد داشت.

 

موشک هوا به هوای فینیکس

لازم به ذکر است هر چند برخی از موشک های جدید هوا به هوا قابلیت انهدام موشک های هوا به هوای دیگر را دارند و فینیکس هم موشک نسبتاً بزرگی است اما سرعت بالای این موشک امکان هدف قرار گرفتن آن را کم می کند.

جنگ الکترونیک

یکی از روش های ناشناخته نیروهای مسلح کشورمان در مقابله با آواکس های دشمن استفاده از روش های مختلف جنگ الکترونیکی است که جلوه هایی از آن در به دام انداختن پهپادهای مختلف خارجی قابل مشاهده است.

این توان الکترونیکی کشور البته دارای وجوه مختلفی بوده که پرداختن به جزئیات آنها از حوصله این بحث خارج است اما توان ردگیری اهداف مختلف بر مبنای فرکانس های صوتی آنها که در رزمایش های پیشین خبر از آن داده شده بود، اخلالگرهای زمینی دور ایستای ضد آواکس نظیر پلنا (در صورت وجود داشتن در ایران) و همچنین نمونه های هواپایه، اخلالگر سامانه های موقعیت یابی و اهداف فریب دهنده کوچک و پرتعداد از جمله روش های غیر تسلیحاتی برای ایجاد مشکل در فرایندهای کاری آواکس های دشمن است.

هر چند روش های ناشناخته فراوانی در چله کمان رزمندگان اسلام وجود دارد اما مرور سریعی بر همین موارد اعلام شده نیز نشان دهنده شکننده بودن یکی از نقاط اصلی اتکای قدرت هوایی آمریکا و کشورهای متحد آن است که با ایجاد خلل در آن، راهبرد آزموده شده این جبهه در جنگ های اخیر به طور جدی به چالش کشیده خواهد شد.