موشک میانبرد زیردریایی R-27/SS-N-6 serb

موشک میانبرد زیردریایی R-27/SS-N-6 serb

---

آر-27 یک موشک زیردریایی پرتاب بود که از سوخت مایع بهره میبرد و یک موشک میانبرد بود. . طراحی این موشک یک گام بسیار بزرگ در فناوری موشکهای دریایی سوخت مایع شوروی  بشمار میرفت. این سیستم با سوخت قابل ذخیره حدود 10 دقیقه پیش از شلیک سوختگیری میشد و زیردریایی حامل آن قادر است  موشکهایش را در فاصله زمانی 8 ثانیه از هم شلیک کند.موشک آر-27 از هدایت اینرسیایی و یک مجموعه ماشین ورود مجدد به جو نیرومند بهره میبرد.

---

  موشک شهاب-3:

سه نسخه اصلی از این موشک طراحی شده است به اضافه یک طرح چهارم دیگر از فناوری آر-27 که برای انهدام رادارهای هشدار دریایی دشمن در نظر گرفته شد که البته در همان مرحله طراحی این طرح لغو شد.

این موشک اساسا برای حمله غافلگیرانه به اهداف  استراتژیک دشمن از فواصل نزدیک طراحی شد اما دقت آن نازل و محدود است هرچند بافناوریهای جدید این دقت بطرز قابل توجهی بهبود یافته است.با چنین دقتی این موشک تنها میتواند برای انهدام شهرهاو پایگاههای بزرگ دشمن موثر باشد


موشک  R-27به زیردریاییهای شوروی این امکان را میداد که حتی خارج حریم دفاعی زیردریاییهای این کشور و در فواصل بسیار دورتر از مرزهای شوروی هم هم به اهداف خود در خاک ایالات متحده دسترسی داشته باشند.(  منظور اینست که زیردریاییهای شوروی در آنزمان مجهز به موشکهایی بودند که هر چند برد و توان بسیار بالایی نسبت به آر-27 داشتند اما همین برد زیاد آنها را ناگزیر میکرد برای شلیک مطمئن موشکهایشان در فاصله ای بسیار دورتر از مرزهای آمریکا و بسیار نزدیک به مرزهای شوروی مستقر شوند که چنین حالتی قابلیت مانور آنها را بشدت محدود میکرد ).
وزن پرتاب این موشک 14200 کیلوگرم بود و یک کلاهک 650 کیلوگرمی هسته ای را با خود حمل میکرد

مشخصات کلی آر-27

نام:R-27 /ss-N-6/4k10/RSM-25
شناسه ناتو: serb
طول:9.65 متر
کلاس: موشک میانبرد پرتاب شونده از زیردریایی
قطر:1.5 متر
کلاهک:1000-650 کیلوگرم
دقت:0.6 ناتیکال مایل
برد:2400-3200 کیلومتر
وزن:14.2 تن
اولین پرتاب:1/1/1965
آخرین پرتاب:1/12/1993
سیستم شلیک:D-5
پیشرانه:موتور سوخت مایع

البته لازم بذکر است که در برخی برآوردها بنظر میرسد که این موشک از دو مرحله پروازی برای طی مسافت 2400-3200 کیلومتری بهره میبرد که گزارشهای دیگر اما عقیده دارد که این موشک یک سیستم تک مرحله ای سوخت مایع است.
توسعه آر-27 از سال1962 انجام شد وآزمایشات پروازی آن تا ابتدای سال 1966 آغاز شد.در سال 1968 با تصمیم وزارت دفاع شوروی این موشک را رسما وارد چرخه نظامی اتحاد جماهیر شوروی شد و دو مدل دیگر از این موشک را تا سال 1974 ارائه کرد.

در طی دوران خدمت این موشک در مجموع 600 موشک آر-27 از سه مدل مختلف تولید شد و در 34 زیردریایی از نوع یانکی -1 مستقر شدند که این تعداد در آغاز سال 1991 به 12 فروند تقلیل پیدا کرد و نهایتا تا سال 1994 این تعداد بازهم کاهش یافت و به 2 فروند رسید .سرانجام هم این سامانه در سال 1996 رسما از خدمت نظامی روسیه  بازنشسته شد.

منابع غربی نخستین بار این موشک را در سال 1967 در رژه مسکو مشاهده کردند و برآورد اولیه آنها از این قرار بود که برد این موشک با کلاهک 1500 پوندی 1300ناتیکال مایل و دایره خطای آن 0.6 ناتیکال مایل است( هر ناتیکال مایل برابر 1.8 کیلومتر است) خواهد بود.
قدرت کلاهک مدل اولیه و دومین نسخه از این مدل به ترتیب 0.6 مگاتن و1.2 مگاتن برآورد میشد.

این موشک در نسخه های گوناگون قادر بود دو کلاهک 600 پوندی یا 3 کلاهک 400 پوندی را حمل کند

هر زیردریایی یانکی-1 قادر به حمل 16 فروند موشک آر-27 است و میتوانددر حالیکه کاملا زیرآب قرار دارند موشکهای خود را شلیک کنند. برآوردهای غرب اشاره دارد که زمان غوص این زیردریایی در آب 15 دقیقه است و زمان لازم برای واکنش سریع آن نیز حدود 1 دقیقه است. زیردریایی یانکی میتواند بین 75-90 روز را در حالت عملیاتی در دریا بگذراند. تنها عامل محدود کننده در این نوع عملیاتها میزان آذوقه و روحیه پرسنل است.
سیستم پرتاب-D-5 توسط دفتر SKB-385   منظور طراحی یک پرتابگر دریایی برای حمله از   سکوهای دریایی موشکهای تک مرحله ای میانبرد سوخت مایع در اوایل سال 1960  بهباطراحی شد.

یکی از نوآوریهای متمایز این موشک قرار دادن موتور موشک در درون مخزن سوخت است که منجر به کاهش ابعاد خارجی آن شده است.بدنه موشک از آلیاژ الومینیوم ساخته شده است. سیستم موتور آن یک محفظه احتراق اصلی و دو محفظه احتراق کنترلی دارد . این محفظه های کنترلی  به زاویه 45 درجه از محور ثقل موشک قرار دارند .طول موشک مسلح به کلاهک 9.65 متر و بدون کلاهک طول آن7.1 متر است. از آنجا که موتور موشک از سوختهای خورنده استفاده میکنند نمیتوان مدت زیادی پیش از شلیک آنها را بارگیری و شلیک کرد. ضمن اینکه موتور آن نیز در درون مخرن سوخت تعبیه شده است.  تعبیه موتور در مخزن سوخت باعث میشود خود موتور حتی بعد از شلیک و سقوط به زمین تا حدود زیادی سالم بماند. 

R-27 در کره شمالی

در سال 2003 گزارشهایی مبنی بر مشاهده این موشک در کره شمالی منتشر شد. تصور میشود کره شمالی این موشکها را در سالهای 1992-1998 از طریق شرکتهای روسی بدست آورده باشد.
در سال 2004 گزارشی دریافت شد که حدود 10 موشک و پنج پرتابگر در پایگاه هوایی میریم پیش از رژه روز استقلال این کشور بوسیله ماهواره ها مشاهده شده است. اگر چه این موشکها در رژه به نمایش گذاشته شده بودند اما چند روز بعد خبر آن در خبرگزاریها منتشر شد. در سال 2007 کره شمالی نمونه موبایل (جاده ای ) این موشک را عملیاتی کرد. در ماه مارس2009 منابع غربی متوجه شدند که این کشور نیروی جداگانه ای را برای استفاده از این موشک استراتژیک اختصاص داده است. در واقع ابعاد نمونه کره این موشک با کمی اختلاف با ابعاد موشک آر-27 شوروی منطبق است. قطر آن 1.5 متر اما طول آن  10.5-12متر است که کمی گیج کننده است طول نمونه استاندارد آر-27 9.65 متر و بدون کلاهک طول آن تنها 7.1 متر است .
در مورد صحت این نمایشها در کره شمالی تردیدهایی نیز وجود دارد موسودان کره ای موشک مرموزی است و تا کنون هیچ گزارشی مبنی برآزمایش پروازی آن مشاهده نشده است. عقیده بر اینست که موشک به نمایش گذاشته شده موشک آر-27 نیست بلکه نمونه ای توسعه یافته از موشک میانبرد نودونگ است زیرا که  موشک و پرتابگر آن طویل تر است . موتور تعبیه شد در پشت موشک نیز قابل رویت نیست  
احتمالا موشک مذکور برای مرحله دوم موشک ماهواره بر UNha-2 طراحی شده است  موتور موشک بوسیله یک محفظه پوشانده شده و گفته میشود برنامه اونها-2 برای توسعه یک موشک قاره پیما پایه ریزی شده است.

تاکنون نامهای مختلفی برای این موشک ذکر شده اما از طرف منابع کره ای تاکنون هیچ اسمبی برای این موشک منتشر نشده اشده است بنابراین اسامی کنونی مانند BM-25 ( با نام موشکهای توپخانه ای شوروی - کاتیوشا- اشتباه نشود) و موسودان چندان مورد تایید نیستند .

موتورهای کنترلی جانبی آر-27 با توان تولید رانش 15 کیلونیوتن

موتور اصلی موشک آر-27

سیستم کنترل بردار رانش آر-27

مقایسه ای کلی بین موشک آر-27 و موسودان BM-25کره شمالی و

همچنین ماهواره بر Unha-2

نقش فناوری R-27 در برنامه موشکی ایران

اعتقادربر اینست که موتور مرحله دوم موشک سفیر ایران از موتور موشک آر-27 الهام گرفته است. در واقع اگر توجه کنید دانشمندان ایرانی با قرار دادن توربوپمپ درون مخزن و تعبیه دوموتور کنترلی  (جیم بال) اندازه آنرا به طرز شگفت آوری کوچک کرده اند. هر کدام از این موتورهای فرعی کششی معادل 30 کیلو نیوتن تولید میکنند و شکل آنها بسیار شبیه موتورهای کنترلی آر-27 شوروی است. احتمالا ایران این موشک را از طریق کره شمالی 4تهیه کرده و از دوموتور کوچکD10
در طراحی آن بهره برده است.چنین تصاویری کاملا بر تصاویز محل تعبیه توربوپمپ و نازاهای کنترلی آر-27 شوروی منطبق است با این تفاوت که در سیستم آر-27 موتور در وسط قرار دارد
گفتنی است که کره شمالی این فناوری را برای توسعه مرحله دوم موشک جدید  Unha-1 ) منظور از اونها-1 موشک تایپودونگ-1 ) نیست را تغییر داده است
موشک Unha-1تنها یک بار آزمایش شد که آزمایش آن با ناکامی رو برو بود. اما موشک سفیر ایران با موفقیت توانست ماموریت حساس خود را کامل انجام دهد

شباهتهای توربوپمپ موتورآر-27 با موتور های کنترلی موشک سفیر

کره شمالی در حال حاضر مصمم به توسعه موشک Unha-2 است و قصد دارد مرحله دوم بزرگتری را برای آن طراحی کند. برخی گزارشات حاکی از آنست که این کشور از یک موشک آر-27 برای مرحله دوم ماهواره بر اونها-2 از یک موشک آر-27 با قطر1.5 متر استفاده  کرده است

اعتقاد بر این است که نیروی محرکه مرحله دوم از IRILV سفیر ایران بر اساس تکنولوژی SLBM R-27 ساخته که در ماهواره قبلی استفاده شد. گنجایش سوخت مخازن آن 450 در صد میزان سوختی است . ظاهرا ایران در حال تولید دو موتور بزرگتر برای توسعه مرحله دوم ماهواره بر سیمرغ است

موتور 4D10 موتور اصلی موشک آر-27

همانطور که گفته شد آر-27 از یک موتور اصلی و 4 موتور کنترلی جانبی برای تولید رانش بهره میبرد. این موتورساخت شرکت لسیف است و 4D10 نام دارد . حداکثر رانش این موتور 22500 کیلونیوتن یا به عبارتی 57326 پوند فورس نیرو تولید میکند.

تصاویر مرتبط