موشک قائم؛ راه حل ایرانی برای مشکل آمریکایی + تصاویر

با آپاچی های دشمن چه باید کرد؟

قائم به عنوان یک موشک نیمه سنگین دارای توانایی انهدام اهداف کم سرعت و حرکت کننده در ارتفاع پایین، خصوصا بالگردهای مجهز به سطوح مقاوم زرهی است که ممکن است این توانمندی را از سلف خود، توفان به ارث برده باشد. نحوه هدایت این موشک به جای فرمان به خط دید و انتقال دستورات از طریق سیم متصل به انتهای موشک در توفان از نوع هدایت لیزری برگزیده شده است.

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، از زمان جنگ ویتنام و به بعد، بالگردهای حمل و نقل و تهاجمی از عناصر جدا نشدنی در صحنه نبردها هستند و در نتیجه نیروی مقابل نیز باید برای انهدام آنها راه حلی در آستین داشته باشد.

برای مقابله با بالگردها قدیمی ترین سامانه ها، سلاح های توپخانه ای بودند که همواره تأثیر داشتند اما در محدوده برد خود. با افزایش برد تسلیحات بالگردها و استفاده از موشک های ضد زره، تسلیحات توپخانه ای کم اثر شده و به جای آن موشک های سطح به هوای کوتاه برد وارد عرصه شدند که از انواع دوش پرتاب تا نمونه های بزرگتر علیه بالگردها در فضای رزم وارد خدمت شدند.

در این گزارش به معرفی تسلیحاتی که قابلیت مقابله با بالگردها را دارند، پرداخته و مطالب ارائه شده بر اساس اطلاعات اندک منتشر شده است.

پیش از این به انواع سامانه های توپخانه ای کشور در سلسله گزارش های مشرق از توان پدافند هوایی ایران که در انتهای مطلب حاضر لینک آنها ارائه می شود، پرداخته ایم که در اینجا تنها به گستردگی این سلاح ها از کالیبر 12.7 میلیمتر و برد کمتر از 1500 متر تا کالیبر 100 میلیمتر و برد بیش از 10 کیلومتر اشاره می کنیم.

در زمینه سامانه های موشکی نیز انواع سامانه های دوش پرتاب سهند، میثاق 1و 2(در قالب پرتابگرهای انفرادی و نمونه دوتایی رو خودرو) هم اکنون عملیاتی بوده و در کنار موشک های راپییر، اف-ام-80 و تور ام-1سلاح های مهلکی برای انهدام بالگردها هستند. اما همیشه نیاز به شلیک چنین موشک هایی بخصوص دو نمونه آخر نیست و می توان با استفاده از تسلیحات ارزانتر به توانایی مطمئنی برای درگیری با بالگردهای دشمن رسید.

پرتابگر دوتایی موشک های دوش پرتاب

در کنار کاربرد گسترده دوش پرتاب ها علیه بالگردها که توانایی آنها در جنگ های اخیر به خوبی اثبات شده است. دو نمونه سلاح که به طور ویژه برای مقابله با بالگردها ساخته شده اند تاکنون معرفی شده هر چند که جزئیاتی چندانی از آنها منتشر نگردیده است. این سلاح ها سامانه 8 لوله ای رعد که در رزمایش پیامبر اعظم-2 معرفی شد و موشک ضد بالگرد قائم هستند.

سامانه رعد که فقط پرتابگر آن نمایش داده شده از دو مجموعه پرتابگر چهار لوله ای تشکیل شده که ظاهر به صورت کششی حمل می شود. این سامانه در زمان معرفی خود برد مفید مقابله با بالگردهای دشمن را به دو برابر افزایش داد و قابلیت شلیک همزمان چهار موشک به سمت بالگرد را دارد(البته منظور خروج چهار موشک با هم از پرتابگر نیست).

ظاهر پرتابگر رعد، بسیار شبیه به راکت اندازهای موجود در کشور بوده و از اینرو احتمالاتی همچون استفاده از نمونه بهسازی شده با قابلیت هدایت از راکت های موجود در مورد سلاح مورد استفاده در آن مطرح شده.

شلیک موشک از سامانه رعد

 

با این حساب و با توجه به سخنان فرماندهان نیروهای مسلح در مورد کارایی این سلاح مبنی بر بوجود آمدن توانمندی درگیری با بالگردهای دشمن (بخصوص بالگرد آپاچی و کبری با موشک هلفایر و راکت های هایدرا70) خارج از برد راکت و موشک های آنها و اینکه این سلاح برد درگیری را به دو برابر توانایی سلاح های موجود پیش از خود افزایش داده به طور منطقی برد این سامانه بیش از 8 تا 10 کیلومتر یعنی بیش از برد مؤثر موشک های دشمن قابل تخمین زدن است.

هر چند که گزارش ها نشان می دهد در جنگ های اخیر بالگردهای دشمن اغلب در بردهای کمتر از 6 کیلومتر به پشتیبانی از واحدهای زمینی خودی مشغول بوده اند و فواصل دورتر را به هواپیماهای پشتیبانی نزدیک زمینی نظیر A-10 سپرده اند.

هر چند از وضعیت عملیاتی این سلاح اطلاعی در دست نیست اما توانایی درگیری همزمان با چند هدف، سرعت قابل توجه شلیک و سرعت بالای خود موشک و قابلیت خوب نقل و انتقال توانایی هایی است که به افزایش قابل توجه قدرت دفاع هوایی نزدیک برای نیروهای زمینی می انجامد.

موشک قائم

موشک ضد بالگرد قائم دیگر سلاح ویژه ضد بالگرد است. این سلاح آنطور که از ظاهر آن برمی آید بر اساس موشک های ضد زره توفان که خود برگرفته از موشک های ضد تانک تاو هستند طراحی و ساخته شده است. موشک های تاو که سابقه حضور آنها در ایران به پیش از انقلاب باز می گردد نتایج عملکردی درخشانی در 8 سال جنگ تحمیلی با احتمال اصابت به هدف بالغ بر 95 درصدی خود و شلیک از پرتابگرهای زمینی و بالگردهای کبری هوانیروز ارتش برجای گذاشتند و از اینرو متخصصان کشور در همان سال های جنگ برای ساخت آن دست به کار شدند.

شلیک موشک توفان/تاو

 

وقایع جالبی توسط موشک تاو در درگیری با بالگردهای فرانسوی غزال(گازل) و هایند روسی(شوروی سابق) که در اختیار عراق بود ثبت شده است که شامل انهدام حداقل چهار فروند از آنها بوده و حتی در یک مورد سروان امیریان از افسران نیروی زمینی ارتش با پرتابگر تاو با شلیک از روی سطح موفق به انهدام یک بالگرد عراقی که حامل تعداد زیادی از افسران زبده دشمن بوده شده است.

به گزارش مشرق، شاید چنین وقایعی مبنایی برای استفاده از نمونه ایرانی این موشک برای توسعه یک سلاح ضد بالگرد شده باشد اما یکسان بودن بخش های زیادی از این سلاح و پرتابگر آن با نمونه های ضد زره قبلی قطعاً به کاهش چشمگیر زمان و هزینه در فرایندهای طراحی، ساخت، آزمایش و تولید انبوه و بکارگیری منجر شده است. به این ترتیب هر چند تفاوت هایی در پرتابگر های توفان و قائم دیده می شود اما احتمالاً پرتابگرهای زمینی و هوایی فعلی با تغییرات اندکی که مربوط به سامانه مسافت یابی، هدفگیری و هدایت می شود برای موشک جدید قابل استفاده هستند.

پرتابگرهای جدید

قائم به عنوان یک موشک نیمه سنگین دارای توانایی انهدام اهداف کم سرعت و حرکت کننده در ارتفاع پایین، خصوصاً بالگردهای مجهز به سطوح مقاوم زرهی است که ممکن است این توانمندی را از سلف خود، توفان به ارث برده باشد. نحوه هدایت این موشک به جای فرمان به خط دید و انتقال دستورات از طریق سیم متصل به انتهای موشک در توفان از نوع هدایت لیزری برگزیده شده است که در بین روش هایی که محدودیت برد و مانور موشک هدایت سیمی را از میان برمی دارند، روش مقاوم تری نسبت به اختلالات ایجاد شده از سوی دشمن است ضمن اینکه دقت بسیار بالایی نیز در اصابت به هدف دارد.

نمونه پایه موشک توفان

 

موشک قائم

البته استفاده از موشک های ضد زره برای مأموریت ضد بالگرد امر عجیبی نبوده و نمونه های خارجی آن نیز در تانک هایی نظیر تی-72 استفاده می شود. در ایران نیز موشک تندر با برد 4000 متر که از لوله کالیبر 125 میلیمتری تانک تی-72 شلیک می گردد قابلیت استفاده بر ضد اهداف پروازی کم سرعت و ارتفاع پایین را دارد اما قائم در مقایسه با آن از توانایی عملیاتی بالاتری با توجه به گستردگی استفاده از موشک های تاو و توفان در ادوات زمینی و هوایی ایران برخوردار است.

شلیک موشک قائم

با توجه به شباهت و نزدیکی ابعاد و شکل فیزیکی موشک های قائم و توفان می توان گفت طول این موشک با توجه به داشتن دو خروجی مشابه خروجی های پیشرانه اصلی در نزدیکی سر موشک باید کمی بیشتر از توفان(نمونه پایه) بوده و در حدود 120 سانتیمتر، وزن آن بالغ بر 18 تا 20 کیلوگرم و قطر آن 150 میلیمتر باشد.

موشک قائم

بیشینه برد توفان به 3850 متر می رسد که در مورد قائم با توجه به حذف سامانه های قدیمی، برداشته شدن محدودیت طول سیم ارسال فرامین و احتمالاً تقویت پیشران، بردی بیش از این مقدار تخمین زده می شود. البته در صورت شلیک از بالگرد در حال حرکت این برد بیشتر نیز می شود و باید توجه داشت تولید انبوه این موشک خود نشان دهنده کارایی مناسب این موشک از نظر برد در مقابل تجهیزات دشمن است در غیر این صورت اساساً ساخت این سلاح منطقی نبوده و بی فایده می شود، بنابراین قائم از نظر برد هم باید قابلیت مطلوبی داشته باشد.

برای مقایسه موشک قائم با موشک های دوش پرتاب باید گفت این موشک ها با توجه به سرعت حدود 510 تا 680 متر بر ثانیه ای(1.5 تا 2 ماخ) خود توانایی بالاتر از حد نیاز برای انهدام اهداف کم سرعت و توانایی کمتر از حد مورد نیاز برای انهدام بالگردهای مجهز به زره دارند از اینرو برای رفع نیاز به سلاحی بینابین، موشکی مانند قائم که با توجه به مقایسه با توفان بایستی سرعتی بالاتر از 310 متر بر ثانیه داشته باشد مناسب است.

با توجه به اهمیت بالگردها به خصوص انواع تهاجمی در تقویت توان نیروی بکارگیرنده و تضعیف نیروی مقابل بکارگیری چنین سلاح هایی با قابلیت ویژه ضدبالگرد موجب افزایش توانمندی دفاعی نیروهای زمینی کشور حتی در صورت پشتیبانی کمتر از سوی واحدهای هوایی می شود.

موشکهای نودونگ کره شمالی

موشکهای نودونگ کره شمالی

طراحی مجدد از تکنولوژی اسکاد ممکن است در سال 1988 مورد توجه قرار گرفته باشد .در آن زمان برنامه اصلاح این فناوری منجر به طراحی موشک اسکاد - C شده است. موشک جدید با نام های مختلفی نامگذاری شده است [ نودونگ - 1 ، رودونگ 1 ، و اسکاد - D که دارای دارای ظرفیت بالقوه برد بیشتر و توانایی حمل یک کلاهک 7000-1000 کیلوگرمی تا برد 1000-1300کیلومتر بود. برد بالاتر نوار وسیعی از شهرها از توکیو به تایپه را تحت پوشش موشکهای کره شمالی در می آورد. در محدوده این برد بالاتر ، تحلیلگران معتبر CEP موشک نودونگ 2000 -4،000 مترتخمین می زنند.

نمونه اولیه موشک بر روی سکوی پرتاب در ماه مه سال 1990 کشف شد. پروازهای آزمایشی در تاریخ 29-30 مه سال 1993 آغاز شد ، ظاهرا موشک جدید توانست برد شلیک 500 کیلومتری را تا دریای ژاپن با موفقیت طی کند. این آزمایش پروازی نودونگ - 1 به طور تقریبا قاطعانه ای پروازدر ارتفاع بالا با جدایی کلاهک از موشک را نشان داد. . 500 کیلومتر میزان برد موشک اسکاد سریع - C / D. است که ، موشک نودونگ - 1 به ارتفاع بسیار بالاتر در محدوده 500 کیلومتری دست یافت. آزمایش پیشرانش موشک نودونگ در ماه اوت سال 1994 آغاز شد. تا به امروز این تنها آزمون پروازی موشک نودونگ در خاک کره شمالی بوده است .آزمایشات دومی و سومی بترتیب در پاکستان و ایران انجام شده اند که تنها یکی از این سه آزمایش موفقیت آمیز بوده است.

. در اواخر سال 2000 وزارت دفاع ایالات متحده گزارش داد که کره شمالی با ساخت واستقرار موشکهای نودونگ قادر به حمله به نیروهای آمریکایی مستقر در ژاپن است.

بدیهی است که برنامه تولید موشک نودونگ در مسیر خود بابسیاری از مشکلات فنی و مالی روبرو شد. برخی از ناظران معتبر انتظار دارند تولید اولین مدل از نودونگ با قابلیت عملیاتی در سال 1997 آغاز شده باشد ، . محموله های صادراتی از این موشک نیز مدت کمی پس از تولید آن به خارج صادر شدند. با این حال ، سازمان سیا انتظار نداشت نو دونگ ها تا پایان سال 1996کاملا مستقر شوند.

در باره انعکاس مشکلات ناشی از تولید این موشک ، در یک کنفرانس خبری در 09 جولای سال 1998 ، وزیر دفاع ایالات ویلیام کوهن گفت: "می توانیم بگوییم که کره شمالی توسعه موشک نودونگ خود را به اتمام رسانده است ، اما من در موقعیتی نیستم که درباره زمان و یا مکان و کیفیت استقرار موشک ه اظهار نظر مستقلی انجام دهم. "

وضعیت عملیاتی طراحی موشک نودونگ همچنان نامشخص است. آموزش عملیاتی برای خدمه ممکن است در اواسط سال 1995 آغاز شده است. ساخت تاسیسات ذخیره سازی موشک هادر ماه ژوئیه سال 1995 آغاز شد ، و بنا به گزارشات مفصل ماه اکتبر 1995 چهار سایت شلیک این موشکها عملیاتی شده اند.. بنا بر گزارش ها پرتابگرهای موبایل (سیار) موشک نیز در ماه مارس 1997در شمال شرقی کره شمالی مستقر شده ، و هفت پرتابگر سیار نیز در یک مرکز موشکی در حدود 100 کیلومتری از پیونگ یانگ مستقر شدند.

گزارش رامسفلد در سال 1998 در برابر یک گروه قضایی نشان میدهد که کره شمالی موشکهای نودونگ را بسیار جلوتر از زمانی که ایالات متحده به وجد آنها اذعان کرد را مستقر کرده است و زیرساختهای قابل ملاحظه ای برای تولید و استقرار این موشکها در کره شمالی ایجاد شده اند. درنتیجه احتمالا کره شمالی تعداد قابل توجهی موشک نودونگ تولید و در پایگاههای خود مستقر کرده است. "

در بخشی از این گزارش که طبقه بندی نشده است به نقل از منابع نظامی کره جنوبی اشاره دارد که حدود 10 سیستم شلیک موشک نودونگ به وسیله کره شمالی به ایران و یا عراق انتقال داده شده است.به گفته یک منبع نظامی ، کره شمالی حداقل 9 موشک نودونگ 1 را در اوایل سال 1999 مستقر کرده است، علاوه بر این تعدادی موشک اسکاد- A ،اسکاد - B ، و اسکاد - C موشک نیز به مرحله استقرار عملیاتی رسیده اند. گزارش منابع ژاپنی نشان می دهد که تاکنون15-100 موشک مستقر شده اند..

SSM NODONG - 1نوع کلاهک : HE ، شیمیایی (VX شدید الانفجار)
برد (کیلومتر) 1000
دایره خطای احتمالی :2 کیلومتر با هدایت اینرسیایی
؟ 50m / GPS (W هدایت ماهواره ای
زمان لازم برای شلیک موشک: 60 دقیقه
حداکثر سرعت پرتابگردر جاده 70 کیلومتر / ساعت
محدوده برد جادهای پرتابگر: حداکثر 550 کیلومتر

طرح وارثان

نودونگ نشان دهنده بهبود قابل توجه توانایی کره شمالی در بهبود افزایش توان بر پایه طراحی سیستم تک موتوره و تک مرحله ای اسکاد بود.، و این عزیمت طولانی در تاریخ توسعه این سیستم منعکس شده است. این موشک تک مرحله ظاهرا دارای موتور با یک محفظه احتراق بزرگتر است مانند طرح موشک روسی اس اس ان-4 ( S - 2.713M Isayev). رابطه نزدیکشهاب 3 درایران و Ghauri - II در پاکستان منعکس کننده این نظریه است.
از برخی جنبه ها نودونگ به نظر می رسد شباهت نزدیکی به طرحهای اتحاد جماهیر شوروی مانند موشکهای SS-N-4/R-13 و SS-N-5/R-21 دارد که برای پرتاب از زیردریاییها طراحی شده بودند. . این امر تعجب آور نباید باشد ، با توجه به این که این موشک بالستیک از اول برای پرتاب از زیردریایی طراحی شدند و روند توسعه تکاملی این موشکها از همان فن آوری اسکاد بهره مند است که توسط کره شمالی استفاده می شود.

موشک آر-13 بهاتحاد جماهیر شوروی ،که در غرب به عنوان SS - N - 4 شناخته می شود ، ازیک موتور Isayev S2.713 با قطر 1.3 متر (بزرگتر از قطر 0.88 متری اسکاد ) و یک کلاهک جداشونده از بدنه موشک بهره میبرد. وزن پرتاباین موشک 13745 کیلوگرم است.،و گستره ای ازاهداف تا یرد 600 کیلومتر ی را تحت پوشش قرار میدهد.. و موشک R - 21 نیز که در غرب با عنوانSS - N - 5 شناخته شده است از 4 محفظه احتراق Isayev S - 5.38 با رانش موتور بالاتر و گنجایش سوخت بیشتر و با شایدمواد سازنده بدنه سبکتر و مخازن پیشرفته تر به همراه توانایی جدایی کلاهک از بدنه موشک بهره میبرد. این موشک با قطر بدنه 1.4 متر ،و جرم شلیک نزدیک به 19653 کیلوگرم قادر است طیف وسیعی از اهداف را در برد 1420 کیلومتر مورد پوشش قرار دهد

بنا به گزارشات منتشر شده از مشخصات نودونگ جرم پرتاب این موشک 15،200-16،000 کیلوگرم ، وقطر آن 1.32-1.35 متر و طول آن 15.895 متر است که میتوانند به طیف وسیعی ازاهداف تا برد 1،350-1،500 کیلومتر دسترسی داشته باشد.. ویژگی های موشک نودونگ با جرم پرتاب 15،852-16،852 کیلوگرم و با کلاهک 760-1،000 کیلوگرم درست شبیه طراحی دو موشک قدیمی تر شوروی است. این در حالی که ممکن است این فرضیه به سادگی منعکس کننده واقعیت نباشد شاید کره ایها برای توسعه یک موشک دوربرد مستقیما به سراغ فناوری اسکاد رفتند و با بزرگتر کردن آن به این نتایج دست پیدا کرده اند. هر چند شواهد دیگری ارتباط مستقیم تری را در این مورد نشان میدهد.


در اکتبر سال 1992 ، بیش از 60 متخصص موشک های روسی در فرودگاه Sheremetyevo - 2 مسکو توقیف شدند که در حال خارج شدن از روسیه برای سفر به کره شمالی بودند متعاقبنیز سفر به کره شمالی توسط وزیر امنتیت دولتیلتسین ، غیر قابل قبول اعلام شده . معلوم شد که این پرسنل فنی ازمتخصصان دفتر طراحی Makayev OKB بودند که در زمینه طراحی موشک بالستیک پرتاب شونده از زیردریایی فعالیتهای شایانی در جنگ سرد داشته است.

ارزیابی میزان همکاری و انتقال فن آوری بین دفتر Makayev و کره شمالی در طی

دوران گورباچف دشوار است ​​، اگر چه چنین بزرگ به نظر نمایندگان ارشد تقریبا به طور قطع این تماسها بسیار پیشتر از حال حاضر شده است و مقدار قابل ملاحظه ای با اسناد به طور قطعی به 

عنوان بخشی از توافق رد و بدل شده است.

SS - N -4
و SS - N - 5 در نمایش عمومی موزه ارتش در روسیه مرکزی در سال 1992به نمایش عموم گذاشته شده ند وجود از این موشک نشان دهنده یک خط پربار وبالقوه برای توسعه طیف وسیعی از سیستم های مشتق شده از افناوری اسکاداست. مطمئنا نشان دهنده یک مفهوم طراحی اثبات شده است ، در مقایسه با رویکرد عراق پیچیگی کمتربی دارد که برای رسیدن به برد بیشتر ددر صدد ترکیب خوشه ای از موشکهای اسکاد بود.د به سادگی خوشه Scuds های متعدد برای رسیدن به برد بیشتر است. اما پیشرفت آهسته و ناهموارآشکار بر روی برنامه نودونگ از سال 1992 ممکن است مربوط به قطع کمک های فعال از منابع روسی باشد .

مسیر طراحی R - 11 در اتحاد جماهیر شوروی از آغاز تاکنون

R - 11FM اصلاح شده اسکاد - A ، B با یک موتورIsayev ایسایف SS - N - 0 - R_11FMدر سال 1959 مستقر شد.

وزن پرتاب 5،440-5،500 کیلوگرم
محدوده برد: 150 کیلومتر
قطر :0.885 متر
طول : 10.344 متر
سوخت TG - 02 ، مخلوط آمین 50 ٪ triethylamine ، 50 ٪ xylidine/T-1 نفت سفید
اکسید کننده AK - 20I (AK - 20K) = IRFNA (80 ٪ I - HNO3) +20 ٪ N2O4
رانش 8300 کیلوگرم F
زمان سوزش موتور: 92 ثانیه.

R-13/SS-N-4

R-13/SS-N-4 از یک موتورهای Isayev S2.713 با گنجایش تانک یا مخزن بزرگتر از طراحی موتور اسکاد و کلاهک جدا شونده از بدنه موشکی استفاده میکند. مخازن سوخت بخواهند صفحاتی دوباره مرتب شد. این مرکز کنترل ثقل وسیله نقلیه پرتاب انجام شد. این نقاط تخلیه دوئل نیز در ترتیب R-13/SS-N-4 گنجایش تانک یا مخزن مورد استفاده قرار گرفت برای کمک به آن مرکز کنترل گرانش با توجه به اسناد تاریخی OKB Makayev. مستقر 1960.

کلاهک 1600 کیلو گرم
راه اندازی وزن 13600 کیلوگرم
محدوده کیلومتر 560
قطر بدن. 1.3 متر
طول 11.83 متر
سوخت Tonka - 250 = 50 ٪ Triethylamine + 50 ٪ Xylidine/T-1 نفت سفید
AK - 27I اکسید کننده = 27 ٪ N204 + 73 ٪ HNO3 با iodium عنوان مهارکننده = IRFNA
رانش 25720 کیلوگرم F
آی اس پی: : 216 ثانیه در سطح دریا ، 235 ثانیه در خلاء

R-21/SS-N-5

R-21/SS-N-5 با از چهار محفظه احتراق محوری اسکاد برای ایجاد تراست بالاتر و موتور پیشرفته S5.38 Isayevو همچنین تانکهای ذخیره بزرگتر و بدنه سبکتر استفاده میکند. توانایی جدایی کلاهک  از بدنه نیز یکی از موارد مهم در ساختار این موشک است.

سال استقرار: 1963.
کلاهک: 1،200 کیلوگرم
حداکثر وزن شلیک: 19653 -19700 کیلوگرم
برد: 1420 کیلومتر
قطر بدنه. 1.3 متر
طول 14.2 متر
پیشران :مخلوط آمین سوخت
IRFNA
اکسید کننده : احتمالا AK - 27P 27 ٪ N2O4 73 ٪ HNO3 با مهار کننده های مختلف
رانش 33600 کیلوگرم F
ISP. 248 ثانیه از سطح دریا ، 268 ثانیه خلاء

در حالی که شکی نیست نودونگ در کره شمالی طراحیو ساخته شده است ، به نظر می رسد از برخی جنبه ها از تجربه برنامه Makayev موشکهای دریایی ماکیف و جزئیات طراحی آنها استفاده کرده باشد. منبع این انتقال تکنولوژی برنامه موشکی لغو شده سوخت مایع شوروی بود که برای پرتاب از سیلندرهای زیر دریایی در اوایل سال 1980 طراحی شده اند. دراواسط سال 1980 پرسنل برنامه موشکهای پرتاب شونده از زیر دریایی با سوخت مایع به وضعیت ناامیدکننده ای برای ارتقای سخت افزارهای جدید میرسند و این مسئله منجر به لفو بسیاری از برنامه ها و بیکاری گروه بزرگی از پرسنل راکت بسیار آموزش دیده شده است. Glavkosmos از وزارت ماشین سازی عمومی در تلاش برای  استخدام دوباره پرسنل خود را ، سعی در بازاریابی برای این سیلندرهای تجاری به عنوان پرتابگر ماهواره ای میکند. این تلاش به شکست انجامید. تبادل فن آوری های رسمی بین روسیه و کره شمالی احتمالا در سال 1988 آغاز شده است  و تا قبل از سقوط اتحاد جماهیر شوروی  سال 1991 ادامه یافته است .میزان تکنولوژی و تخصص مواد اولیه ، منتقل شده  درهر صورت نامشخص باقی مانده  است. اما برخی محدودیت های فنی ومنابع مالیسرعت آن را کند می کند چنین چیزی  نشان می دهد که    برنامه موشکی کره شمالی  بشدت به چالش کشیده شده است.

چگونه کره شمالی  موفق توسعه نودونگ شد؟

اسکاد: یک کپی فناورانه از وی-2 آور  با مخزن سوخت  فولادی
اسکاد - B با استفاده از یک موتور Isayev بهبودیافته و با  ISPبالاتر
اسکاد- C مانند تجربه عراق  با افزودن سوخت بیشتر و افزایش  گنجایش  مخزن سوخت و استفاده از موتور Isayevبهبود یافته .
نودونگ - 1 :یک موتور با یک محفظه احتراق  که    چهار برابر گنجایش مخزن اسکاد سوخت حمل میکند و از روش جدایی کلاهک از بدنه در ساختارآن  استفاده شده است . اسلوب پرواز آن نیز شباهت بسیاری به پروفایل پروازی SS - N - 4 / 5 شوروی دارد.

نودونگ- 2 : طراحی مجدد نودونگ-1 با بدنه Alumium  و بدنه Magnesiun از طریق تجربه چینی و روسی که قبلا هم دیده شده است .  باز هم شبیه تجربه موشک SS - N - 4 / 5  شوروی .

در همه این برنامه ها کره شمالیاز  دانش مهندسان  ، تکنسین ها ، و دانشمندان جمهوری خلق چین بهره برده است   ، چینی ها برنامه موشک DF - 61 را در  اواسط دهه 1970لغو کردند.
 کره شمالی موشک تایپودونگ - 1 که ترکیب از نودونگ - 2 واسکاد - B / C است را با استفاده  ازدانش نخبگان چینی / روسی توسعه داده است.

تایپودونگ - 2 نیز با استفاده از مرحله اول  CSS-2/SS-5 طراحی شده رویکرد ی که در آن  چهار محفظه احتراق  هم محور موشک نودونگ  اساس کار مرحله اول و یک موشک نودونگ -2 به عنوان موتور مرحله دوم موشک با یک محفظه احتراق و سیستم توربو پمپ جدید بکار رفته است.

 بدیهی است روش طراحی چینی  در طراحی موشک CSS - 3 که به LRICBM شناخته میشوددرطراحی مرحله اول ر قرار تایپودونگ  - 2.کاملا تاثیر چنین طراحیی کاملا مشخص است.


 تجربه توسعه مدلهای مختلف اسکاد ، B ، C ، و ND - 1 & 2 تجربه بسیار شبیه   تجربه شوروی در توسعه موشکهای  SLBMs ScudA  و موشکهای  اسکاد  -  است کک چنین چیزی قطعا نمیتواندتصادفی باشد.

کشورهای در حال توسعه و عملکرد پویا در مورد کلاهکها

به تازگی ، کشورهای در حال توسعه نیز در حال توسعه  موشک با  کلاهک هدایت شونده  هستند.به  غلت حرکت با استفاده از نیروی  گرانش در  هنگام ورود مجدد به جو  شناسایی  این کلاهکها بسیار دشوار است . به همین  خاطر  توانایی آنها در چرخش دربه دور  و در امتداد محور طولی خود را که قبل از ورود مجدد از طریق جو ضروریست .

کلاهک بسیار شبیه یک گلوله که از تفنگ شلیک میشود کار میکند. اگر در هربار شلیک گلوله در امتداد محور طولی خود به چرخش در آید این امر منجر به پروازی دقیق و یکدست میشود که این قانون در باره کلاهکها نیز صادق است..  اگر به هر دلیل کلاهک جدا شده از مسیر خود منحرف شود دقت پرتابه موشک به شکل غیرمتعارفی کاهش پیدا میکند.
این نوع از غلت کلاهک موشک در پرواز بالستیک از موشکهای اسکاد- B  Scud-C/Al-Hussein  صدام و، موشک های بالستیک Scud-D/Al-Abbas در طول جنگ خلیج فارس مورد توجه قرار گرفت. در این مورد خاص تمام کلاهک باقی مانده متصل به بدنه اسکاد بهبود  یافته  است. طول اسکاد- C و جرم موشک و پروازیا موشک چرخش کلاهک آنرا با شکست مواجه میکن و آنرا بشدت از حالت تعادل خارج میکند در نتیجه موشک در هنگام ورود به جو پرواز نامطمئن و غیر دقیق خواهد داشت.
امروزدر مورد کره شمالی تنهافن آوری کلاهک مشتق بدست نیامده است . کره شمالی با موفقیت نشان داد میتواند بارهای ماهواره ای را با موشکهای تایپودونگ -1  و بوستر Paeutusan - 1  در مدار قرار دهد.

مرحله سوخت جامد سوم هر دو ماهواره بر تا اتمام  مدت زمان سوختن سوخت خود  کاملا در امتداد محور طولی خود چرخش میکند . با این حال ، موتور مرحله سوم جامد متلاشی شده  ، در حال گردش به دور ماهواره  ، تقریبا بلافاصله پس از دستیابی به سرعت مداری است.

بنابراین ، این امر می تواند درست فرض کنیم که در کنار کره شمالی ، نو دونگ (مرحله اول از Taep'o - دونگ - 1) ، هر دو کشور پاکستان  و ایران از فناوری نودونگ بهره میبرند  که در ایران به Shahab-3/  معروف است و در پاکستان بهGhauri-II

در هر دو ظاهرا با  چرخش تقویت کننده تک مرحله و ترکیب کلاهک شروع  میشود و در حدود 10 ثانیه پیش از اتمام  پرواز شده در  ثانیه 110 کلاهک از بدنه جدا میشود و در مسیر ورود مجدد به جو قرار میگیرد و پایدار میشود . چنانچه در این مرحله از سیستمهای هدایت ماهواره ای مانند جی پی اس استفاده شود دقت این موشکها به شکل قابل ملاحظه ای افزایش می یابد.. هنوز برای بسیاری از  تحلیلگران ،  دقت این موشکها  از 190 متر تا بیش از یک کیلومتر است.

به همان اندازه این واقعیت نیز آشکار  شده است که در منطقه آزمایشات  موشک شهاب - 3 ایران بارها در آزمون پرواز شکست خورده اند. کلاهکها یی که بدنه متصل شدهدر  نتیجه غلت   و یا به احتمال قوی در طول ورود مجدد آن نابود میشوند . ظاهرا ایران هنوز از همان سیستمها قدیمی برای هدایت استفاده میکنند . چیزی که برای آلمان در جنگ جهانی دوم بسیار مشکل بود امروز به مدد فناوری های پیشرفته برای کشورهایی مانند روسیه و آمریکا بسیار راحت است.

تصاویر مرتبط

مشخصات فنی

برد (کیلومتر) 1،350-1،500
CEP :(متر) 190
(که قبلا تصور می شود
چند هزار متر)
قطر.: 1.32-1.35متر
ارتفاع (متر) :15.852 - 16
L. w وزن شلیک:. (کیلوگرم) 15،852-16،250
انبوه مرحله (کیلوگرم) 15092
D. W. (کیلوگرم) 1،780-2،180
رانش موثر : 26051 (-709) کیلوگرم
حقیقی : 26،760-26600 کیلوگرم
زمان سوزش موتور:(sec.) 110
ISP. (sec.) موثر : 226 -- به دلیل SL به vains
از فرمان دست دادن کشیدن از 4-5 ثانیه است.
واقعی : 230
VAC : 264
سوخت :TM - 185
20 ٪ بنزین
اکسید کننده :AK - 27I
27 ٪ N2O4
73 ٪ HNO3
Iodium مهارکننده
وزن کل سوخت و اکسیدکننده پیشران : (کیلوگرم) 12912
کلاهک (کیلوگرم) 760-987-1،158
نوع MRBm
80درصد نفت سفید

آلمان نازی پدر موشکهای قاره پیمای جهان

آلمان نازی پدر موشکهای قاره پیمای جهان

اولین طرح عملی طراحی موشکهای قاره پیما در آلمان نازی بنا نهاده شد .جایی که خاستگاه اولین موشکهای بالستیک جهان موسوم به وی-2 یا A4 است.
به موازات آن نیز دانشمندان آلمانی در فکر توسعه موشکی بودند که در دومرحله عمل میکرد و قادر بود فاصله بین دو سوی اقیانوس اطلس را بدون هیچ مشکلی طی کند تا به خاک آمریکا برسد.طراحی این موشک  که در سال 1940 آغاز شد و اولین پرواز این موشک در سال 1946 انجام گرفته است.در سال 1943 به علت تمرکز آلمانها بر پروژه موشکهای وی-2 این آزمایشات موشک آ-9متوقف شد اما در اواخر 1944 دوباره این پروژه در قالب پروژه AMERICA PROJECT احیا شد و کار بر روی پروژه موشکهای برد بلند A-9/A10دوباره از سر گرفته شد.
ورنر فون براون موفق شد برخی از آزمایشات توسعه و طراحی A9  را با نام A4B (نمونه اصلاح شده موشک A-4یا وی-2 ) را ادامه دهد.
اما هرگونه توسعه سخت افزاری گسترده در موشک تنها بعد از آزمایش آن در نیمه دوم سال1945 میسر بود.
 موتورهای موشک در طول مرحله تولید توسعه داده شدند. مرحله اول A10 برای اولین بار از فناوری کلاستر کردن چندین محفظه احتراق بهره میبرد. در این موتور از یک خوشه 6تایی از محفظه احتراق موتور موشک وی-2 باتنها یک نازل خروجی  بزرگتر توان رانش 200تنی برای این موشک را تامین میکرد.
مرحله دوم موشک هم یک موشک وی-2 بود که به وسیله دوبال کنترل میشد تستهای تونل باد نشان داد که این بالها در سرعتهای مافوق صوت بهتر عمل میکنند ضمن اینکه توان پرواز عمودی موشک را افزایش میدهند.
سیستمهای هدایتی آن زمان به طرز ناامیدکننده برای برد برنامه ریزی شده 5000کیلومتر بسیار بی دقت بود برای همین تصمیم گرفته شد که موشک یک سیستم سرنشین دار باشد.پس از خاموش شدن موتور در ارتفاع 390کیلومتری زمین  و با سرعت متر بر ثانیه آ-9 شروع به بازگشت به زمین میکند و پس از بازگشت به جو زمین نخستین راهنمایی رادیویی را از زیردریاییهای آلمانی در اقیانوس اطلس دریافت میکند و پس از رسیدن به محدوده دید نوری خلیان موشک را بر روی هدف قفل میکند سپس آنرا منهدم میکند. در جریان این عملیات خلبان یا کشته میشود و یا به اسارت دشمن در می اید.
کار بر روی آ-9/آ-10 پس از سال 1943 متوقف شد یعنی درست زمانی که تمام توان آلمان صرف تولید موشک وی-2 بود. با اینحال فون براون با تلاش فراوان توانست برخی آزمایشات توسعه و پرواز آ-9 تحت نام آ-4 بی ادامه دهد.
طرحی فراتر از آ-9/آ-10 نیز ترسیم شد که بعدها منجر به قرار گرفتن ماهواره در مدارزمین شده است .طرحی موسوم به    آ-11. ویک طرح دیگر موسوم به آ-12 که یک موشک آ-9 چهار مرحله ای بود که قادر فضاپیمایی سرنشین دار را در مدار زمین قرار دهد.
مسیر توسعه موشکی بعد از جنگ در دومسیر جداگانه به وسیله آمریکا و شوروی طی شد. از یک طرف برای مرحله دوم سیستمهایی بسیار پیشرفته تر ا ز موشک وی-2 اختراع شد که قادر بودند موشکها را به برد 10000 کیلومتر برسانند و راه بمباران موشکی حریف را تسهیل کنند. که این راهها منجر به ظهور موشک NAVAHO در آمریکا و موشک BURAN  در اتحاد جماهیر شوروی شد.

از سویی بهبود در پیکره بندی موشک و توسعه موتورهای بسیار نیرومند موشکی باعث  توسعه موشکهای دومرحله ای قاره پیما با برد 10000 کیلومتر شد.

حداکثر محموله:2200 پاوند (1000 کیلوگرم)
حداکثر برد:5000کیلومتر

مشخصات مراحل موشک آ-10/آ9


مرحله اول:
جرم ناخالص:69043کیلوگرم
 جرم خالی :16993 کیلوگرم
رانش موتور:2306896 کیلوگرم
ISP:241 ثانیه
زمان سوزش موتور:55ثانیه
قطر:4.12متر
طول:20متر
پیشران:اکسیژن مایع به عنوان اکسیدکننده و الکل به عنوان سوخت
زمان توسعه:1942-1945

مشخصات مرحله دوم

جرم ناخالص:16259 کیلوگرم
جرم خالی:3000 کیلوگرم
رانش :288678 کیلوگرم
ISP:255ثانیه
مدت زمان سوزش موتور:115ثانیه
قطر:1.65متر
طول:14.18متر
پیشران : اکسیژن مایع /الکل
وضعیت توسعه: توسعه داده شده در سال
1945


اطلاعات کلی:

وضعیت توسعه: منسوخ شده در سال 1945
وزن شلیک موشک:85300 کیلوگرم
محموله: کلاهک یک تنی متعارف
طول:41 متر
قطر:4.12 متر

رانش موتور:2000000 کیلونیوتن

موشکهای تایپودونگ کره شمالی

موشکهای تایپودونگ کره شمالی

 موشک  Taepodongs-2 تاکنون به مرحله تولید نرسیده است و در حال گذراندن تستهای آزمایشی است. موشک تائپودونگ - 1نیز به عنوان پرتابگر فضا  استفاده می شودو تحلیلگران تا حدی برای عملکرد آن اعتماددارند.. تلاش برای پرتاب یک موشک تائپودونگ - 2 پس ازمدت زمان  40 ثانیه از پرواز ، شکست خورد و موشک مزبور در آسمان متلاشی شد . توسعه یک سیستم موشکی در حد تایپودونگ بسیار هزینه بر و پیچیده است.   در حالی که کره شمالی به شدت در مورد توسعه موشک جدید ، پنهانی عمل میکند . تحلیلگران معمولا  بر اساس لیست آخرین سیستم های آزمایش شده میتوانند تا حدی به نیات این کشور در زمینه توسعه موشکهای قاره پیما و میانبرد پی ببرند.

تاریخچه موشکی کره شمالی


سابقه برنامه بسیار فشرده  کره شمالی برای تولید موشکهای برد بلند از مهندسی معکوس موشکهای اسکاد بی متعلق به مصر که ساخت اتحاد جماهیر شوروی بودند آغاز میشود. موشک اسکاد نیز به نوبه خود از فناوری موشک آلمانی وی-2 بهره میبرد . نمونه ساخته شده در کره شمالی بانام  Hwasong -- 5 شناخته شده است.. کره شمالی در زمان جنگ ایران و عراق در دهه هشتاد تعداد دهها فروند از این نوع موشک را در اختیار ایران قرار داد که برای موشکباران بغداد و شهرهای دیگر عراق توسط ایران مورد استفاده قرار گرفت. استفاده از این موشکها در این جنگ به کارشناسان این امکان را داد که اطلاعات مفصلی از ساختار فناوری آن بدست بیاورند لذا کره ایها  با استفاده از تجربیات جنگی آن ارتقاهایی را در ساختار این موشکها انجام دادند و نمونه های پیشرفته این موشک موسوم به هواسونگ -6 را به نمایش گذاشتند. ایران نیز به موازات کره شمالی برنامه ای را برای تولید این موشکها آغاز کرد که به خانواده موشکهای شهاب معروفند. این موشکها تاکنون با بردهای گوناگون از 160 کیلومتر تا بیش از 2000 کیلومتر آزمایش شده اند.

کره ایها پس از تولید هواسونگ -6 دوباره به طراحی موشکی جدید روی آوردند که 50 درصد به لحاظ اندازه  و حجم از هواسونگ-6 بزرگتر بود. این موشک در غرب به نام نودونگ معروف است (نودونگ نام استانی است که این موشک برای اولین بار در آنجا تولید شده است). کره شمالی همچنین قطعاتی از این موشکها را در اختیار پاکستان قرار داده است که  این اتفاق در سال 1998 و در جریان سفر بی نظیر بوتو به این کشور اتفاق افتاد و در آن زمان پاکستان توانست حدود 25 فروند موشک نودونگ کره ای را در برابر موشکهای میانبرد آگنی -2 و3 هند بدست آورد. گفته میشود که به علت محدودیت مکانی کره شمالی بسیاری از آزمایشات این موشک در خاک ایران و پاکستان انجام گرفته است. در ایران نودونگ را با نام شهاب-3 میشناسند.  برخی گزارشهای مطبوعاتی نیز حاکی از آن است که متخصصان کره شمالی کاملا در جریان این آزمایشات حضور دارند و نتایج آزمایشات را به طور مشترک مورد ارزیابی قرار میدهند.برنامه این آزمایشات تاکنون کاملا موفقیت آمیز نبوده و اولین نمونه  این موشک در سال 1997  موسوم به شهاب-3 در ایران 100 ثانیه پس از شلیک منفجر شده است.

تایپودونگ

شباهتهای بسیار نزدیک تایپودونگ -2 به سیمرغ ایران

گام بعدی در توسعه موشکی کره شمالی موشک تائپودونگ 1 و موشک تائپودونگ 2 -- (معروف به Paektusan در کره شمالی ،که نام مرتفع ترین کوه در کره است ، و اسطوره  ملی کره ایها و همواره ادعا  شده است که کیم جونگ ایل در این کوهستان بدنایا آمده است که، در واقع Äîhe در اتحاد جماهیر شوروی به دنیا آمد). است. از ویژگی های شناخته شده  موشک  تائپودونگ - 1 اینست که یک موشک دو مرحله است. بر اساس تصاویر ماهواره ای ، در مرحله اول به نظر می رسداز موتور موشک  Nodong و  در مرحله دوم از موشک هواسونگ-6 استفاده شده است..  موشک تائپودونگ 1  تنها یک بار در31 اوت  1998 به عنوان پرتابگر ماهواره  به فضا تست پرواز انجام داد، که به جای  بار جنگی   موشک   ، یک مرحله سوم سوخت جامد برای  تزریق ماهواره های کوچک در مدارپایین  زمین  تعبیه شده بود..بهنظر می رسدن دو مرحله موشک کار خود را با موفقیت انجام داده اند  ، اما بر اساس داده های راداری  مرحله سوم  موشک به نظر می رسد منفجر شده است و نتوانسته ماهواره را به مدار مورد نظر برساند . ( درحالیکه  کره شمالی را  این اطلاعات را رد میکند و  رسما اعلام  می کند که ماهواره اش با موفقیت در مدار زمین قرار گرفته است. ) و پس از پرواز آزمایشی یک رادار در ایالات متحده و  ژاپن احتمالا اطلاعات خوبی در مورد عملکرد این موشک ارائه داده اند. علاوه بر این این سیستم به علت عملکرد همزمان دو سیستم نودونگ و هواسونگ -6 در ساختار آن نکات جالبی دارد..، 

موشک تایپودونگ -2 در هنگام تست مارس 2009

تحلیلگران  غربی  بر این باورند که آنها قادر به محاسبه عملکرد دو مرحله ای موشک تائپودونگ - 1 ، با  اشاره به  طول 25 متری آن  و وزن شلیک  اولیه 21 تن این سیستم بر این باورند که این موشک قادر است به برد 2500 کیلومتر برسد . ممکن است که موشک تائپودونگ - 1 بیشتر به عنوان یک پرتابگر و نه  به عنوان یک موشک نظامی مورد استفاده قرار گیرد  .

برآورد عملکرد موشک تائپودونگ - 2 است بیشتر داده های نظری می باشد. این موشک اولین  بار ، درصبحگاه  5 ژوئیه   2006 (که هنوز هم در ایالات متحده ژوئیه 4 است ) آزمایش شد.اما این موشک تنها 40 ثانیه بعد از پرواز   منفجر شد. تحلیلگران در مورد براین باورند ، که  زمان شلیک  نشان می دهد که  شکست  تست به علت نیروهای ساختاری باد بوده است .  به علت چنین نیرویی بار آیرودینامیکی وارد بر موشک در  افزایش می یابد و با افزایش سرعت چگالی هوا نیردر ارتفاعات بالاتر کمتر میشود .

از آنجا که اطلاعات محدودی  ازاین  آزمون پروازی در دسترس است بیشتر این تحلیلها  بر اساس تصاویر ماهواره ای انجام میشود  و طبق این داده ها  به نظر میرسد کره شمالی در مرحله اول از ساختار موشکی مشابه موشک css-2 چینی بهره برده باشد و در مرحله دوم نیز از موتور موشک نودونگ استفاده کرده یاشد و مرحله سوم آن احتمالا یک سیستم سوخت جامد است.

تاکنون تخمینها در مورد عملکرد این سیستم نه بر اساس آزمایشات پروازی  که بر اساس داده های اندک اطلاعاتی  در باره موشکهای به کار رفته در این سیستم یعنی css-2 و نودونگ است. و این اطلاعات ممکن است انبوهی از اطلاعات نادرست را در ذات خود داشته باشد. در مارس 2009 کره شمالی یک موشک تایپودونگ-2 را که مدعی است برای قرار دادن ماهواره در مدار توسعه داده شده است را با نام اونها-2 که ماهواره کوچک کوانگ میونگ سونگ -2 ( ستاره قطبی درخشان به زبان کره ای ) را حمل میکرد را مورد آزمایش قرار داد. تصاویر منتشر شده از رسانه های کره موشک سفید رنگ و سه مرجله ای را نشان میداد که غرش کنان  از یک سکوی پیشرفته به آسمان پرتاب شد. از چندی قبل ماهواره های جاسوسی آمریکا و سیستمهای شناسایی رقبای این کشور مانند کره جنوبی و ژاپن مراحل آماده سازی این موشک را زیر نظر داشتند.

منابع غربی معتقدند که کره شمالی برنامه توسعه موشکهای بالستیک تایپودونگ-2 را در لوای اهداف صلح آمیز فضایی دنبال میکند.

دیوید رایت تحلیلگر برجسته آمریکایی از اعضای  اتحادیه دانشمندان نگران آمریکا با استناد به خصوصیات موشکهای css-2 و نودونگ بر این باور است که چنین ترکیبی با این ساختار قادر است یک محموله یک تنی را 6000 کیلومتر حمل کند. که به این کشور امکان دسترسی به پایگاههای موجود در آلاسکا را میدهد. چنانچه وزن کلاهک را به 500 کیلوگرم برسانیم برد آن به حدود 9000 کیلومتر افزایش می یابد. که با این برد امکان دسترسی به سانفرانسیسکو و شهرهای سواحل شمالی ایالات متحده و محیط پیرامونی  آنجا را برای کره فراهم میشود.

برگشت به تهدید گسترده

تایپودونگ موشکی بزرگ است که از سوخت مایع برای تولید پیشران استفاده میکند.و استفاده از آن تاکنون فقط با استفاده از سکوهای ثابت و بر روی زمین  مانند پرتابگرهای ماهواره ای امکانپذیر است. برای کشور فقیری مانند کره شمالی بعید است مایل باشد  تعداد زیادی از آن را تولید کند چون این سیستمها بسیار گران و پرهزینه اند. این موشکها در حال حاضر فقط برای انهدام اهدام اهداف با اولویت بالا به تعداد محدود تولید میشوند. هیچ اطلاعات کاملی  از میزان دقت این موشکها در دسترس نیست . چنانچه از کلاهکهای یک تنی متعارف در این سیستم استفاده شود برای انهدام موثر هدف به دقتی کمتر از چند متر نیاز است .در حالیکه دقت این موشکها در بهترین حالت حداقل بیش چند ده متر است که برای استفاده نظامی برای انهدام اهداف مناسب نیست.

امکان دارد کره ایها  فقط برای هدف قرار دادن شهر ها  و ایجاد رعب و وحشت در بین مردم آمریکا از کلاهکهای متعارفاستفاده کنند.

در صورت استفاده احتمالی کره ایها از عوامل شیمیایی و بیولو ژیکی این موشکها با وزن یک تن نیاز به دقت بالایی ندارند و توانایی این کشور در تولید سلاحهای شیمیایی و بیولوژیکی امری اثبات شده است. با توجه به آمادگی ارتشهای کره جنوبی  و آمریکا در برابر این حملات تاثیرات آن بر اهداف نظامی چندان بالا نیست اما در مورد اهداف غیر نظامی این سلاحها ویرانگرند و میتوانند فاجعه آفرین باشند.

کره شمالی آزمایشات اتمی خود را نیز با موفقیت تکمیل کرده است. در یکی از این آزمایشات کره شمالی سلاحی هسته ای با قدرت 400 تن تی ان تی (0.4 کیلوتن ) را آزمایش کرده است که حدود 0.1 قدرت اولین بمب های آزمایش شده در آغاز عصر اتم  است.با اینحال با استانداردهای سنتی یک آزمایش بزرگ و مهم است. در مورد وزن و مقدار مواد منفجره بکار رفته در این آزمایشات تاکنون چیزی به بیرون درزنکرده است. بعضی معتقدند که این آزمایش ناموفق بوده است و بعید است کره شمالی بتواند کلاهکی اتمی را برای موشکهای خود طراحی کند. ادعایی که بعدها نادرستی آن در جریان دومین آزمایش هسته این این کشور در سال 2009 اثبات شد. آزمایش یک کلاهک اتمی نیاز به آزمایشات پروازی دارد که تاکنون چنین چیزی میسر نشده است. احتمالا کره ایها از تجربیات پاکستان در ساخت کلاهکهای اتمی خود بهره برده اند.

با کلاهکی با قدرت 400 تن نیز کلاهک مزبور نیاز به سیستم حفاظتی در هنگام ورود به جو زمین دارد.

کلاهکی با قدرت 400 تن تنها برای انهدام اهداف با اولویت و حساسیت بالا کاربرد دارد اما این سطح از قدرت انفجازی سلاحی مخوف برای اهداف غیر نظامی است و در صورت استفاده از آن بر ضد یک شهر امکان انهدام وسیع و انتشار گسترده و مرگبارگرد و غبار رادیو اکتیو بسیار هولناک خواهد بود.

مشخصات تایپودونگ-1

موشک تائپودونگ

Taepodong

نوع IRBM
تاریخچه خدمات
در خدمت 25-30؟
استفاده شده توسط کره شمالی
تاریخ تولید
تولید کننده :کره شمالی
مشخصات
وزن 33.4 تن
طول 25.8 متر
با قطر 1.8 متر
کلاهک : متعارف  / سلاح های کشتار جمعی؟ / ماهواره ای؟
انفجار عملکرد 1000 کیلوگرم HE
موتور مایع سوخت
عملیاتی
محدوده 2500 کیلومتر

مشخصات تایپودونگ-۲

 نوع:موشک بالستیک  زمین به زمین قاره پیما، پرتابگر فضایی

تاری شروع خدمت عملیاتی :در دست توسعه - آزمایشات: 2006-2009 ،

تولید کننده :کره شمالی
مشخصات
وزن :~ 79189 کیلوگرم
طول: ~ 35.8 متر
قطر 2.0-2.2 متر
 محموله:کلاهک متعارف
ماهواره ای
هسته ای؟
 نوع سوخت(پیشران) : موتور سوخت مایع
عملیاتی
محدوده 4000 کیلومتری -6000کیلومتر (تخمین)
سرعت 6،900-8000 m / s و
7،825-7،925 (پرتاب مداری). مجموع 9،500-10،500 DV با زیان
راهنمایی

هدایت:سیستم اینرسیایی
سکوی شلیک:سکوی پرتاب ثابت

موشک رودونگ-1

نوع: موشک بالستیک رزمین به زمین برد متوسط

سال تولید :1990
اولین تست:1993
جرم موشک:15000-16000 کیلوگرم
قطر:1.3متر
برد:1000تا13000کبلومتر
کلاهک:700تا750 کیلوگرمی
دایره خطای احتمالی:بیش از 1500متر

سکوی شلیک: سکوهای ثابت و سیار

موشک رودونگ-2

نوع: موشک بالستیک زمین به زمین میانبرد
برد:2000 کیلومتر
جرم موشک :25 تن
قطر:1.3متر
وزن محموله:750 کیلوگرم
طول:90فوت

موشک DF-4 چین

موشک DF-4 چین

موشک دی اف-4 موشک بالستیک قاره پیمای چینی است .این موشک با نام CSS
 نیز شناخته میشود و یک موشک دو مرحله ایست . موتور این موشک برای تولید پیشران از سوخت  اسید نیتریک/ UDMH استفاده میکند. _ چینیها در ابتدا این موشک را برای تسلط داشتن بر پایگاههای آمریکایی در گوام و شهرهای مهم اتحاد جماهیر شوروی توسعه دادند
برای مرحله لول این موشک از ساختار موتوری موشک دی اف-3 استفاده شده است که قادر است کلاهکی با قدرت 3 مگاتن را 2200 کیلومتر حمل کند.برای مرحله دوم نیز چینیها یک موتور سوخت مایع را توسعه دادند که برد موشک را را به محدوده 5500 تا 6000 کیلومتر میرساند  .  اولین تست این موشک از منطقه  Jianshui   در نوامبر 1970 و1971 انجام شد و موشک شلیک شده توانست به محدوده برد 2050 ناتیکال مایل  دست یابد.

آزمایش این موشک نشاندهنده توان چین برای هدف قرار دادن مناطقی در اروپا و اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا بود.اما تنها تعداد محدودی ای این موشکها مستقر شده اند . گزارش سرویس اطلاعاتی آمریکا در سالهای 1974-1975 نشان میدهد که چین همزمان برنامه تولید سری موشکهای دی اف-2 و دی اف-1 و دی اف-5 را فعالانه دنبال میکرده است.

استقرار این موشکها از سال 1975-76 آغاز شد اما در این سالها تنها4 سیستم دی اف-4 آزمایش  شدند و گزارشها حاکی از این است که این آزمایشات همگی بدون سر جنگی اتمی بوده اند. تخمین زده میشود که جمهوری خلق چین حدود 30 فروند از  موشکهای دی اف-4 اس  را ساخته و عملیاتی کرده باشد. تا سال 1995 چین 16 موشک  را مستقر کرد و  تخمین استقرار این موشکها بالای 20 فروند در سال1997 است.

دو سیستم و شیوه شلیک برای شلیک این موشک وجود دارد:
1- استقرار موشک در تونلهای مستحکم زیر زمینی : در صورت اقدام برای شلیک این موشک ها باید موشک را به فضای باز منتقل کرد و بعد از سوختگیری اقدام به شلیک کرد. مدت زمان لازم برای شارژ این موشک حدود 2.5 ساعت است.

2- استقرار موشک درسیلوی زیرزمینی و به حالت آماده باش که هر لحظه اراده شود شلیک انجام شود.

مشخصات موشک دی اف-4

کشور : جمهوری خلق چین
نام : DF - 4
کلاس : IRBM
کلاس: موشک زمین به زمین قاره پیما
طول : 28.00 متر
قطر : 2.25 متر
حداکثر وزن پرتاب : 82000 کیلوگرم
بار مفید قابل حمل  : تک کلاهکی ، 2200 کیلوگرم متعارف یا
کلاهک هسته ای با قدرت 1تا 3 مگاتن
نیروی رانش : 2 مرحله ای با دو موتور سوخت مایع
برد : 4750 کیلومتر

CEPدایره خطای احتمالی  : 1400- تا 3500 متر

حداکثر زمان راه اندازی 60-120 دقیقه

وضعیت : عملیاتی

زمان شروع  خدمت عملیاتی  : 1980

تصاویر : موشک دی اف-3 و دی اف-4

موشک دی اف -3

موشک دی اف-3