تجهیز پرنده های ایران به «چشمان عقاب»

کاربرد این سامانه نصب بر انواع پرنده های با و بدون سرنشین، نصب بر انواع شناورها و وسایل متحرک شناسائی به عنوان ابزار شناسایی و مراقبت هوایی و دریایی است. همچنین استفاده جهت لینک با سلاح و همراستایی با آن که روی بالگرد بل209 کبرا با موفقیت آ‍زمایش شده است و هدفگیری برای شلیک در روز و شب باHelmet (کلاه پرواز خلبان) و قابلیت استفاده به عنوان سر جستجوگر(seeker) تصویری موشک نیز از جمله قابلیت های این سامانه است.

مشرق، آگاهی از موقعیت در صحنه نبرد از دیرباز یکی از مهمترین نیازهای پیشبرد عملیات بوده و امروزه روش های متعددی برای کسب اطلاعات لازم توسعه داده شده است. یکی از این راه ها بکارگیری وسایل پروازی به عنوان سکوی متحرک تصویربرداری است. اینکار به مرور باعث بوجود آمدن سامانه هایی برای تصویربرداری هرچه بهتر شده است که در اینجا به یک نوع از این تجهیزات اشاره می کنیم.

سکوهای تصویربرداری هوایی با توجه به استقرار بر روی هواگردها با مشکلات ناشی از تأثیر شرایط پروازی بر روی تصاویر ارسالی روبرو هستند. از اینرو تلاش های زیادی برای رفع این مشکلات شده است. بکارگیری پایدارسازهای ژیروسکوپی برای مستهلک کردن حرکت های ناخواسته وارد شونده به سامانه یکی از روشهای مؤثر است که سامانه های امروزی به آنها مجهز هستند. البته در نمونه های دریایی این سامانه های الکترواپتیکی نیز از این روش بهره برداری شده است.

با اضافه کردن امکاناتی که فناوری تحلیل تصویر در اختیار انسان قرار می دهد قابلیت های سکوهای تصویربرداری هوایی بسیار افزایش می یابد از جمله توانایی تشخیص خودکار اهداف تعریف شده و ردگیری اهداف ثابت و متحرک که این سامانه ها را به وسایل بسیار ارزشمندی تبدیل کرده است. همچنین کمک به هدفگیری سلاح ها و جهت گیری دوربین و سکو با توجه به حرکت های سر و حتی چشم کاربر نیز از امکانات نمونه های پیشرفته این سامانه ها است.

برای بررسی تأثیرات این سامانه در پرواز بالگرد در مأموریت شناسایی می توان به آسودگی بیشتر خلبان برای اجرای مانورهای پروازی با توجه به قفل کردن دوربین سامانه بر روی هدف و همچنین پوشش دادن منطقه وسیعتری با توجه به قابلیت زوم دوربین ها اشاره کرد. در پهپادها نیز در صورت ورود پرنده به جریانات جوی نامطلوب چنین سامانه ای باعث می شود تا کمترین تأثیرات و لرزش ها به دوربین منتقل شده و کیفیت مطلوب تصویر برداری حفظ شود. همچنین با قفل کردن دوربین سامانه بر روی منطقه یا هدف خاصی پرنده دارنده آن می تواند به تغییر مسیر در صورت لزوم اقدام کرده و یا در صورت ضرورت به پرواز در مسیر خاصی از بابت زیر نظر بودن هدف نگرانی نداشته باشد.

این ویژگی شاید در هواگردهایی مانند ایران-140 دریایی بسیار مفید باشد و حتماً نمونه ای از این سامانه ها را در هواپیمای مذکور خواهیم دید. چند نمونه از سامانه های پایدار شده در کشورمان ساخته شده است که از نظر قابلیتها و مشخصات عملکردی کاملاً با نمونه های خارجی قابل مقایسه هستند.در تصویر زیر یک سکوی پایدار شده ساخت شرکت های خارجی و تصویر گرفته شده از نمونه نصب شونده بر روی ادوات سطحی از آن را مشاهده می کنیم که تشخیص اهداف و قفل کردن روی یکی از آنها مشخص است.

 

در معرفی نمونه های داخلی ابتدا با سامانه ای که با نام «EOG» معرفی شده است آشنا می شویم. «EOG» یک سامانه پایدار شده ژیروسکوپی با دو محور پایداری است که در مدل های مختلف طراحی و ساخته شده و بر روی بالگردهای متعددی از جمله بل209 و 214 و 205، شینوک، میل171 و ... و پرنده های بدون سرنشین مانند ابابیل نصب شده است.

نمونه های مختلف ایرانی

 

از ویژگی های آن می توان به بهره گیری از فناوری DIRECT DRIVE و ژیروسکوپ های بسیار دقیق اشاره کرد که دقت پایداری بالایی را حاصل نموده است. قابلیت نصب دوربین های حرارتی سرد شونده و فاصله یاب لیزری eye safe و بکارگیری ردگیر تصویری قدرتمند TR-SHZ، که آن هم از محصولات صنایع داخلی است از ویژگی های منحصر به فرد این سامانه به شمار می رود. همچنین از پایدارسازی تصویری هم علاوه بر پایدارسازی ژیروسکوپی استفاده می شود.

سامانه اپتیکی پایدار شده زیر بدنه بالگرد هجومی کبرا

 

به گزارش مشرق، کاربرد این سامانه نصب بر انواع پرنده های با و بدون سرنشین، نصب بر انواع شناورها و وسایل متحرک شناسائی به عنوان ابزار شناسایی و مراقبت هوایی و دریایی است. همچنین استفاده جهت لینک با سلاح و همراستایی با آن که روی بالگرد بل209 کبرا با موفقیت آ‍زمایش شده است و هدفگیری برای شلیک در روز و شب باHelmet (کلاه پرواز خلبان) و قابلیت استفاده به عنوان سر جستجوگر(seeker) تصویری موشک نیز از جمله قابلیت های این سامانه است. مکانیابی اهداف، ردگیری خودکار اهداف و ارتباط با نمایشگر نقشه متحرک از دیگر قابلیت های آن است.

سامانه اپتیکی هماهنگ شده با کلاه خلبان بالگرد

 

در زمینه مشخصات فنی آن می توان به پایداری ژیروسکوپی با دقت بالا در دو محور، قابلیت نصب ماژولار دوربین های حرارتی سردشونده و غیر سردشونده و فاصله یاب لیزری، جرم 15 تا 40 کیلو گرم بسته به امکانات اضافی و نوع دوربین، قطر کمتر از 450 میلیمتر و محدوده حرکت 360 درجه افقی پیوسته و 220 درجه عمودی اشاره کرد.

 

سکوی هوایی پایدارشده ژیرسکوپی عقاب1

این سامانه یک مجموعه 300 میلیمتری کوچک از وسیله معرفی شده است که در دو محور به صورت ژیروسکوپی پایدار شده و پایداری تصویری بهتر از 0.5 میلی رادیان دارد و برای بالگردها و هواپیماهای بدون سرنشین در مأموریت نظارت بر مرز و میدان نبرد، شناسایی و جستجو و نجات به کار می آید. این سامانه یک دوربین پرقدرت با لنزی با قابلیت زوم نزدیک به 30 برابر را با یک دوربین جلونگر فروسرخ و یک مسافت یاب لیزری بکار می گیرد تا سامانه ای با کارکرد دوگانه روزانه و شبانه بوجود آید.

 تصاویر معمولی و فروسرخ در نمایشگر نصب شده در کابین نمایش داده می شوند. نمادهای لازم برای استفاده بهتر از تصاویر در عملیات توسط یک پردازشگر سازنده این نمادها بر روی تصاویر قرار داده می شود.

یک نمونه از سامانه های ایرانی که با دسته جهت دهی می شود

 

ویژگی های اصلی این سامانه نظارت روزانه و شبانه با کارایی بالا، حرکت 360 درجه در افق، جرم کم 15 تا 40 کیلوگرم، ارتباط داده ای با سامانه کنترل آتش، توانایی بهسازی تصویر، قابلیت تطبیق دادن تصاویر، توانایی ردیابی اهداف است.

از قابلیت های دیگر آن باید پردازشگر تصویر، ارسال بیدرنگ تصاویر به ایستگاه زمینی، ارسال و دریافت داده ها و ثبت کننده دیجیتال تصاویر و مسافت یاب لیزری تا برد حدود 20 کیلومتر را نام ببریم.

این سامانه توانایی دوران 100-  تا 120+ درجه در بلندا، دمای کاری 20- تا 55+ درجه سانتیگراد، زوم اپتیکال 26 و زوم دیجیتال 12 برابر و کنترلی ساده برای دوربین داشته و امکان بکارگیری نمایشگرهای 5.8 تا 17 اینچی همراه آن وجود دارد.

نمونه دیگری از این نوع سامانه ها نیز با قطر 250 میلیمتر و جرم 13 تا 18 کیلوگرم، مسافت یابی لیزری 80 تا 10هزار متر و و برخی مشخصات یکسان با نمونه های معرفی شده در بالا که احتمالاً به دلیل استفاده از دوربین مشابه است توسط بخش خصوص تولید شده.

نمونه تولید شده در بخش خصوصی

بهره گیری از چنین سامانه هایی خصوصاً با قابلیت های افزوده در زمینه هدف گیری و ارتباط با سامانه کنترل آتش بر روی بالگردهای پرتعداد کشورمان علاوه بر هواپیماهای بدون سرنشین به افزایش قابل توجه کارایی این ناوگان و توانایی اجرای مأموریت های متنوع در شرایط مختلف انجامیده است که حاصل تلاش متخصصان داخلی کشور و عزم آنان برای دستیابی به بهترین سامانه ها است.

هند موشک "آگنی-5" را تا پایان ماه فوریه سال 2012 آزمایش خواهد کرد ن هند در نظر دارد موشک بالیستیکی "آگنی-5 "را که قادر است به اهداف واقع در فاصله پنج هزار کیلومتر اصابت کند، تا پایان ماه فوریه سال 2012 آزمایش کند. این مطلب را خبرگزاریIANS   روز چهار شنبه با استناد به  سازمان پژوهش های دفاعی هند گزارش داده است. فعلا فقط روسیه، آمریکا، چین، بریتانیا و فرانسه دارای موشک های بالیستیکی با برد مشابهی هستند . عده ای از کشورها و از جمله اسراییل و پاکستان در حال طرح ریزی برنامه هایی در این جهت می باشند. در گزارش خبرگزاریIANS  از سخنان "آویناش چاندر" رییس اداره موشکی سازمان پژوهش های دفاعی نقل قول شده که گفت: "ما آزمایش موشک "آگنی-5 " را تا ماه فوریه سال آینده انجام میدهیم". به گفته "آویناش چاندر"، آزمایش "آگنی-5 " ممکن است در هر لحظه ای از اواخر ماه دسامبر تا ماه فوریه صورت بپذیرد. در نظر است که موشک "آگنی-5" تا سال 2014 در نیروهای مسلح هند وارد خدمت شود.

هند موشک بالیستیکی آگنی-4 را با موفقیت آزمایش کرد مسکو، 24 آبان، خبرگزاری «ریا نووستی»/ هند آزمایش موشک بالیستیکی برد متوسط "آگنی-4 " را به طور موفقیت آمیز به انجام رساند. این مطلب را خبرگزاری "پرس تراست اوف ایندیا" با استناد به دفتر مطبوعاتیب وزارت دفاع هند گزارش میدهد. این موشک که نمونه جدیدی در میان موشک های نوع "آگنی" می باشد، از سکوی سیاری در میدان تیر واقع در ایالت "اوریسا" پرتاب شده و به هدف مستقر در جزیره "اوئیلر" در خلیج بنگال با دقت زیاد اصابت کرد. بنا به اطلاعاتی که توسط وزارت دفاع هند منتشر شده، "آگنی-4" طی مدت تقریبا 20 دقیقه در حال پرواز بود. "آگنی-4" موشک بالیستیکی دو پله ای است که با استفاده از سوخت جامد پرواز میکند. طول آن بالغ بر 20 متر است و وزن آن 17 تن می باشد. همانطوریکه اطلاع داده میشود، این موشک قادر به حمل کلاهک به وزن یک تن است و از جمله، میتواند حامل کلاهک هسته ای باشد.

67 سال با سفیران مرگ و ویرانی+ عکس

67سال با سفیران مرگ و ویرانی+ عکس

از سال 1944 تا به امروز نوع جدیدی از سلاح ها وارد خدمت شده اند که شاید بتوان آن ها را از جمله ترسناک ترین سلاح های موجود در دنیا دانست. موشک های بالستیک سلاح هایی هستند با سرعت بالا و سر جنگی نیرومند که از توانایی تخریب بالایی برخوردار هستند.

ولین جنگی که در آن از موشک بالستیک استفاده شد ، جنگ جهانی دوم بود.در دو سال پایانی جنگ آلمان نازی تعداد زیادی موشک بالستیک سری وی 2 و آر اچ زد 61 را بر علیه اهدافی در انگلستان و بلژیک شلیک کرد.

 

موشک آلمانی وی 2

 

 

موشک آلمانی آر اچ زد 61

 

جنگ بعدی که در آن از موشکهای بالستیک استفاده شد ، جنگ اعراب با رژیم صهیونیستی در سال 1973  میلادی بود.در این جنگ نیز دو کشور مصر و سوریه از موشکهای سری اسکاد و فراگ بر علیه رژیم صهیونیستی استفاده کردند.

اما اولین جنگی که در آن هر دو طرف از موشکهای بالستیک استفاده کردند ، جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران بود.در سالهای میانی جنگ ایران و عراق،رژیم بعث عراق که از پیروزی در جبهه های مقدم ناامید شده بود با استفاده از موشکهای اسکاد حمله بر علیه شهرهای غربی و مرکزی ایران را آغاز کرد.البته این نکته را نیز نباید فراموش کرد که از شروع جنگ نیز رژیم بعث عراق بااستفاده از موشکهای فراگ شهرهای مرزی ایران را زیر آتش گرفته بود.با تهیه موشکهای سری اسکاد از سوی ایران و شلیک متقابل به سمت اهدافی در داخل عراق تا حد زیادی از حجم حملات موشکی عراق نیز کاسته شد.

 

 

موشک فراگ ساخت اتحاد جماهیر شوروی سابق

بنا بر گزارشات موجود در 3 دوره در سالهای 1994 ، 2000 و 2001 میلادی نیز ایران با استفاده از موشکهای اسکاد مقر نیروهای گروهک تروریستی منافقین را هدف قرار داده است.در طول سالهای اشغال افغانستان توسط ارتش متجاوز شوروی سابق از موشکهای سری اسکاد ، اسکراب و فراگ بر علیه مواضع مجاهدین افغان استفاده شد.

 

 

موشک بالستیک اسکاد ، پر استفاده ترین موشک بالستیک دنیا

در سال 1986 و در زمان اوج گیری درگیری ها بین لیبی و ایالات متحده آمریکا، لیبی اقدام به شلیک موشک اسکاد بر علیه منطقه لامپدوسا در خاک ایتالیا کرد. در سال 1991 و در طی جنگ اول خلیج فارس، نیروهای عراقی به شلیک موشک های سری اسکاد، فراگ و الحسین ( مدل ارتقاء یافته اسکاد در عراق ) بر علیه اهدافی در رژیم صهیونیستی ، عربستان و بحرین اقدام کرد.

 

موشک بالستیک الحسین ساخت عراق

 

 در سال 1994 و در طی جنگهای بین یمن شمالی و جنوبی ، نیروهای یمن شمالی از موشکهای اسکراب و اسکاد بر علیه یمن جنوبی استفاده کردند.در سالهای جنگ داخلی در افغانستان نیز دو طرف از موشکهای اسکاد به جا مانده از زمان اشغال ارتش شوروی استفاده می کردند.

 

 

موشک بالستیک اسکراب ساخت اتحاد جماهیر شوروی سابق
در سالهای جنگ بالکان نیز موشک اسکاد توسط نیروهای صرب بر علیه مسلمانان این کشور استاده شد. در طول دو جنگ چچن بین نیروهای جدایی طلب چچن و ارتش روسیه نیز ارتش روسیه از موشکهای سری اسکاد و اسکراب بر علیه مواضع جدایی طلبان چچنی استفاده کردند. در سال 2003 و در جریان حمله آمریکا به عراق در سال 2003 نیز ، عراق اقدام به شلیک موشکهای بالستیک الثمود به سمت کویت کرد.

 

در سال 2008 و در طی جنگ روسیه و گرجستان نیز روسیه از موشکهای اسکراب بر علیه گرجستان استفاده کرد.آخرین مورد استفاده از موشکهای بالستیک نیز مربوط به جنگ اخیر لیبی بود که نیروهای وفادار به سرهنگ قذافی از موشکهای اسکاد و فراگ بر علیه انقلابیون لیبی بهره بردند.

موشک اس اس -4 ساندل

موشک اس اس -۴ ساندل

در اوایل دهه 1950 میلادی دفتر طراحی یانگل واقع در اوکراین با استقلال از مجموعه او کی بی-1 کارالیف (پدر فضانوردی شوروی) این فرصت را پیدا کرد که به پروژه های مستقل جدیدی بیندیشد . اولین برنامه مهمی که طراحی و ساخت آن را یانگل انجام داد موشک میانبرد اس اس -4 یا آر-12 ساندل بود.
این موشک با ایده افزایش برد موشکهای دارای سوخت قابل ذخیره توسعه یافت.

در آن زمان برد2000 کیلومتری برای این موشک در نظر گرفته شده بودند. برای دستیابی به این برد والنتین گلوشکو مدیر مرکز موتور او کی بی-456 پیشنهاد موتور جدیدی ارائه داد. این مرکز در آن زمان مهمترین مرکز موتور شوروی بود و بنا براین توسعه موتور برای اس اس -4 را به عنوان پیمانکار دفتر یانگل برعهده گرفت.

 موتور جدیداز پمپ های گریز از مرکز و یک توربین (که توان خود را از محصولات احتراق اسید نیتریک میگرفت ) بهره میبرد. برای کنترل پرواز راکت نیز به جای موتور متعارف در آن زمان از بالکهای کنترل کننده نصب شده در محل دم استفاده میشد. کل موتور در بخش مخروطی شکل انتهای بدنه جاسازی میشد. سامانه کنترل پرواز نیز به جای کنترل رادیویی متعارف توسط شبکه ای از ایستگاههای رادیویی یک سامانه رادیویی کاملا خودکگار بود. برای این راکت برای اولین بار یک سرجنگی یک مگاتنی هسته ای در نظر گرفتند .
سرانجام طرح پروژه آر-12 در 13 فوریه 1953 تصویب شد. منابع غربی این موشک را با نام اس اس -4 شناختند و در ماه مارس سال 1957 آر-12 بصورت ایستا آزمایش شد ودر ژوئن همان سال برای اولین بار موشک شلیک شد. در پی این شلیک موفقیت آمیز تولید انبوه ـآر-12 از ماه بعد آغاز شد.

در آن زمان تنها موشک قابل مقایسه با آر-12 موشک آر-7 کورولیف بود که ماهواره اسپوتنیک (اولین ماهواره جهان ) را درمدار قرار داد.

اما مسئولین اتحاد شوروی علاقه مند به در اختیار داشتن موشک  کوچکتری بودند که بتواند ماهواره های نیمه آزمایشی کوچک را در مدار قرار دهد. موشک آر-12 گزینه مناسبی برای این کار بود. موتور آر-12 یعنی آر دی -214  چهار محفظه احتراق غیرمتحرک با فشار بالا داشت .به این ترتیب میتوانست رانش بالایی را بدون نیاز به ساخت یک محفظه احتراق بزرگ ایجاد کند.
 این موشک برای شلیک سیار به 20 نفر پرسنل و12 خودروی پشتیبانی نیاز دارد
اس اس-4 با کلاهک اتمی خود توانایی انهدام اهداف استراتژیک در اروپا و پایگاههای آمریکایی مجاور مرزهای شوروی را داشت .

برای افزایش استقامت این موشک در برابر حملات احتمالی ایالات متحده آمریکا نمونه های سیلو پرتاب این موشک نیز توسعه یافت و عملیاتی شد.

آزمایش نوع سیلو پرتاب این موشک اولین بار در سال 1960
انجام گرفت میلادی
واز سال 1965 تا 1987 م نیز این نمونه در خدمت یگانهای موشکی اتحاد جماهیر شوروی بود.
سرانجام  آخرین نمونه ارتقا یافته این موشک با نام اس اس -4 اس
به بهانه معاهده INF نابود شدند
اس اس -4 بیشتر شهرت خود را مدیون بحران موشکی کوباست . در آنزمان اتحاد جماهیر شوروی در پاسخ  به استقرار موشکهای بالستیک آمریکا موسوم به ژوپیتر  مجهز به کلاهک های اتمی  در ترکیه و اروپا موشکهای اسکاد و اس اس -4 اتمی خود را در کوبا مستقر کرد. با شناسایی شدن این تحرکات در کوبا نزدیک بود که جنگ اتمی بین دو ابرقدرت آغاز شود که با تفاهم دو طرف بحران پایان یافت.
در سال 1997 سازمان اطلاعاتی رژیم صهیونیستی گزارشی را مبنی بر انتقال تکنولوژی این موشک  از سوی روسیه به ایران منتشر کرد که فدراسیون روسیه این ادعا را قویا تکذیب کرد. هر چند در آزمایشات موشکی ایران از فناوریهای نزدیک به اس اس -4 تاکنون استفاده شده است اما به نظر نمیرسد تاکنون موشکی در ابعاد و وزن اس اس -4 در ایران آزمایش شده باشد.

هر چند منابع غربی معتقدند که ایران به وضوح در برنامه فضایی خود از فناوری اس اس -4 استفاده کرده است.

---

مشخصات:

کشور :اتحاد جماهیر شوروی ( فدراسیون روسیه)
نام های موشک: آر-12 - اس اس -4 - ساندل
کلاس موشک: میانبرد بالستیک MRBM
طول موشک:18.40 متر
قطرموشک:1.65 متر
حداکثر وزن پرتاب: 41700 کیلوگرم
  محموله قابل حمل: تک کلاهکی  به وزن 1630 کیلوگرم

  یا کلاهکهای اتمی با محدوده  قدرت

1الی 1.3 مگاتن و  2تا 2.3 مگاتن

برد: 2000 کیلومتر

CEP دایره خطای احتمالی:2400 متر

زمان خدمت: از 1959 تا 1987

---

مولف:www.moshak2000.blogsky.com