موشک قاره پیمای SS-18 Satan
SS-18
یک موشک بالستیک قاره پیما , زمین پایه , با پیشرانه ی سوخت مایع بود .
این بزرگترین موشک از سری موشک های قاره پیمای نسل چهار شوروی بود . در
مجموع 6 مدل مشهور از این موشک ساخته شد . طراحی SS-18 به شدت شبیه طراحی
نسل قبلی خود یعنی SS-9 بود .
SS-18 مد 3 یک سلاح استراتژیک بسیار
قدرتمند بود . این موشک می توانست کلاهک های MIRV را حمل نماید در حالی که
قدرت هسته ای هر کدام از آنها بسیار بیشتر از قدرت موشک های نسل قبلی بود
. برد آن به اندازه ای بود که بتوان تمامی اهداف اصلی در سرزمین ایالات
متحده را مورد اصابت قرار داد . مد 3 این موشک برای ضربه زدن و مقابله با
وسایل استراتژیکی دشمن جایگزین نسل های قبلس SS-18 گردید . ارتقاء این
موشک با دقت کمتر و کلاهک کوچکتر نسبت به مد های قبل غیر منطقی به نظر می
رسید . براساس گزارشات این مد موشک دارای دقت و کلاهک به مراتب قویتری
نسبت به مد های قبلی داشت . بدون یک کلاهک بزرگ این موشک تنها توانایی
درگیری و نابود سازی تعداد زیادی از اهداف نرم از قبیل پایگاه های نظامی ،
شهرها ، فرودگاه ها و ... را داشت اما با تجهیز موشک با یک کلاهک بزرگ
امکان درگیری و نابود سازی پایگاه های موشکی ایالات متحده در هر مکانی با
استفاده از مد 3 موشک امکان پذیر بود . تجهیز موشک با کلاهک های MIRV
امکان نابود سازی تعداد از مراکز جمعیتی را فراهم می کرد بعلاوه مد 3 برای
بقای شوروی سلاح موثری به شمار می رفت .
طراحی مد 3 و 4 ، SS-18
بسیار شبیه هم بود و تنها تفاوت آنها در کلاهک بود . مد 1 می توانست یا
کلاهک های MIRV آرایش بگیرد و بردی معادل 15000 کیلومتر ( 9321 مایل )
بدست آورد . هر یک از کلاهک های MIRV دارای قدرت KT 500-550 بودند . هرچند
که با کاهش برد این قدرت می توانست افزایش پیدا کند . موشک از یک سیستم
هدایت خودکار داخلی به همراه هدایت کامپیوتری دیجیتال استفاده می کرد .
دقت
این سیستم موشکی m CEP 920 گزارش گردید . این میزان دقت برای موشک های آن
زمان مقداری منطقی به نظر می رسید اما برای مقابله با وسایل استراتژیک
دشمن دارای دقت کمی بود . این موشک دارای وزن بسیار بالای 217000 کیلو گرم
با طول 34.3 متر و قطر 3 متر بود همچنین از یک موتور 2 مرحله ای سوخت مایع
استفاده می کرد .
گسترش موشک SS-18 از سال 1969 به منظور جایگزینی با
موشک های SS-9 آغاز شد . این موشک در ابتدا طرح به روز شده SS-9 بود .
اولین تست پرتاب آن در سال 1973 انجام شد و مد 1 این موشک برای اولین بار
در سال 1975 با بروز کردن سیلوها و لانچرهای SS-9 به حالت عملیاتی در آمد
. مد 2 موشک در سال 1978 وارد خدمت شد و مد های 3 و 4 به ترتیب در سال های
1980 و 1988 به حالت عملیاتی در آمدند ، در سال 1991 ، 308 فروند موشک
SS-18 در سیلو های گروه بندی شده 6 سایت پرتاب شوروی موجود بود .
پیمان
اول کاهش سلاح های استراتژیک ( START I ) شوروی را الزام می کرد تا تعداد
موشک های SS-18 خود را تا سال 2003 به 154 فروند به رساند . در نتیجه
شوروی تمامی موشک های مربوط به مدل های اولیه را از خدمت بازنشسته کرد و
مدل های بعدی خود را حفظ کرد . تمامی موشک های مد 1 در سال 1994 و موشک
های مد 2 در سال 2001 نابود شدند . این پیمان ، نابودی تمامی موشک های مد
1 و 2 را تامین کرد و تا سال 2002 تنها 145 فروند موشک SS-18 از مد های 4
، 5 ، 6 وجود داشت . از این تعداد حدود 122 عدد از مد 3 موشک بود .
مشخصات :
کشور : فدراسیون روسیه
نام ثبت شده : Satan , RS-20B
گروه بندی : ICBM
زمان ورود به خدمت : 1980
جایگاه : سیلو زمینی
طول : 34.30 متر
قطر : 3 متر
وزن پرتاب : 217000
حداکثر قابلیت حمل : 10 عدد
سر جنگی : هسته ای KT500 - 550
برد : 15000 کیلومتر
سیستم هدایت : هدایت خودکار یه همراه هدایت کامپیوتر دیجیتال
دقت : m CEP 920
پیشرانه : 2 مرحله ای سوخت مایع