جزئیات پرتاب انسان با فضاپیمای ایرانی+عکس

جزئیات پرتاب انسان با فضاپیمای ایرانی+عکس

محققان پژوهشگاه فضایی ایران در حال طراحی و ساخت فضاپیمای سرنشین‌داری برای انتقال و بازگرداندن فضانورد تا محدوده ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتری سطح زمین هستند.

به گزارش مشرق، در مراسم روز ملی فناوری فضایی که 28 بهمن ماه با حضور رییس جمهور برگزار شد از مدل «ماک آپ» فضاپیمای سرنشین‌دار E۱ که در پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی پژوهشگاه فضایی طراحی شده رونمایی شد.

مدل پیکرنما (ماک آپ) ساده شده طرح واقعی است که متناسب با هزینه و شرایط ساخت و کاربردی که از آن انتظار می‌رود می‌تواند از جنس‌های مختلفی ساخته شود. هدف پیکرنما در پروژه‌های فضایی بررسی ملاحظات مونتاژ‌پذیری و چیدمان مجموعه‌های داخلی و هم‌چنین بررسی سطح دسترس‌پذیری تجهیزات است.

پژوهشکده سامانه های فضانوردی که پیش از این کاوشگرهای پژوهش، پیشگام، کاوشگرهای ۴، ۲ و ۱ و تجهیزات مرتبط به این کاوشگرها را طراحی کرده و ساخته است در راستای ماموریت اعزام انسان به فضا که از اولویتهای اصلی برنامه های فضایی کشور در دولت احمدی نژاد بود به منظور توسعه فناوری و کسب دانش فنی اعزام فضانورد به محدوده ارتفاع ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتری سطح زمین و بازگشت سالم آن، طراحی، ساخت، آزمایش، مونتاژ و پرتاب چند فضاپیما از کلاس E را در دستور کار قرار داده تا قابلیت اطمینان مناسب قبل از اعزام فضانورد به فضا فراهم شود.

ایران و یک دهه پیشینه پرتاب محموله‌های فضایی

پیشینه پرتاب کاوشگرهای فضایی در کشور محدود به یک دهه گذشته است. نخستین کاوشگر در قالب طرح «آزمایشگاه فضایی» در پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی (پژوهشگاه هوافضای سابق) طراحی، ساخته و آزمایش شد.

پژوهشگران و کارشناسان این مرکز از سال ۱۳۸۱، فعالیت‌های مطالعاتی و آزمایشی خود را با هدف دستیابی به فناوری ساخت و توسعه کاوشگرهای فضایی آغاز کردند و توانستند به موفقیت‌های بزرگی دست یابند.

ماموریت ارسال موجود زنده

آزمایش فضاپیمای سرنشیندار زیرمداری یک تنی همراه با مطالعات زیست فضایی در راستای ماموریت فضاپیمای سرنشیندار ایرانی صورت می گیرد که پیش بینی شده علاوه بر پیشرفت در راه اعزام انسان به فضا، منبعی برای کسب درآمد و گامی در جهت تبدیل علم به ثروت و توسعه اقتصاد دانش بنیان باشد.

 این پروژه صرف نظر از اثبات و توسعه فناوری های استفاده شده از جنبه های علمی و اکتشافی و برنامه یی مورد توجه قرار داد. بررسی بی وزنی بر عملکرد رده های سلولی تحت شرایط جاذبه پایین از مهمترین اهداف علمی و اکتشافی فضاپیمای سرنشیندار ایرانی است. با تغییر پیکره بندی فضاپیما، یک قدم بزرگ برای طراحی و ساخت فضاپیمایی که امکان بازگشت از مدار و تحمل فشارهای شدید فاز بازگشت به جو را داشته باشد، برداشته می شود.

فضاپیمای سرنشین دار ایرانی

فضاپیمای سرنشین‌دار در حال ساخت قابلیت حمل یک فضانورد به فضا را دارد و پس از انجام چندین پرتاب آزمایشی و حصول اطمینان از کارکرد صحیح فضاپیما و حامل آن، یک فضانورد را در یک ماموریت زیرمداری به ارتفاع 175 کیلومتری اعزام و با ملاحظات ایمنی لازم به زمین بازمی گرداند.

در ادامه و با تکمیل فناوری‌های فضایی به ویژه با ایجاد قابلیت ارسال محموله‌های سنگین به مدار زمین، مقدمات پروازهای آزمایشی مداری این فضاپیما و سپس اعزام فضانورد به مدار زمین نیز فراهم خواهد شد.

طراحی فضاپیمای سرنشین‌دار ایرانی طی سه مرحله شامل طراحی مفهومی، طراحی اولیه و طراحی دقیق صورت می‌پذیرد که ماک‌آپ نمایش داده‌ شده بر اساس نتایج حاصل از مراحل اول و دوم طراحی ساخته شده و طراحی دقیق نیز توسط متخصصان پژوهشکدة سامانه‌های فضانوردی در حال انجام است.



مراحل بعدی پروژه شامل ساخت، مونتاژ، یکپارچه سازی و تست نمونه های پروازی و نهایتا عملیات پرتاب و تحلیل نتایج است.

فضاپیمای سرنشین‌دار ایرانی، دارای پیکره‌بندی مخروط - استوانه -بلانت است و به طور مشخص از سه بخش دماغه، بخش مخروطی و بخش استوانه‌یی تشکیل شده است.

بخش دماغه دربردارنده مجموعه چترهای بازیابی، بخش مخروطی شامل کابین فضاپیما و بخش استوانه‌یی شامل قفسه‌های پشتیبانی فضاپیما است.

در زیر بخش استوانه‌یی سپرحرارتی قرار می‌گیرد که از فضاپیما در برابر حرارت بالای ناشی از بازگشت مجدد به جو با سرعت بالا محافظت می‌کند.

در نمونه نهایی یک سامانه لغو پرتاب نیز برای شرایط اضطراری تعبیه خواهد شد. همچنین برای اتصال فضاپیما به حامل از یک آداپتور معکوس و سامانه جدایش استفاده خواهد شد.

قطر این فضاپیما 1.85 متر و ارتفاع آن 2.3 متر است. وزن فضاپیما در هنگام پرتاب در حدود هزار و 800 کیلوگرم و در حین برگشت در حدود هزار کیلوگرم خواهد بود. این فضاپیما علاوه بر حمل فضانورد، قابلیت حمل آزمایشات علمی-اکتشافی و محموله‌های زیستی به فضا را نیز خواهد داشت. آزمودن ادوات و تجهیزات مورد استفاده در سایر برنامه‌های فضایی کشور از دیگر توانمندی‌های این فضاپیماست.

 زیرسیستم ها و فناوری‌ها

این فضاپیما به منظور فراهم کردن شرایط مناسب برای پرواز فضایی انسان احتیاج به زیرسیستم‌های سازه، پشتیبان حیات، ابزارهای تحقیقاتی علمی- اکتشافی، مدیرت پرواز، ارتباطات، هدایت، کنترل و ناوبری، جدایش، سپر و جاذب ضربه، بازیابی و لغو پرتاب دارد.

سناریوهای پرواز

پس از پرتاب و طی مسافتی معین، مطابق با سناریوی پروازی، ابتدا زیرسیستم لغو پرتاب و سپس با اتمام پیشران حامل، فضاپیمای سرنشین‌دار جدا می‌شود. سپس فضاپیما تا نقطه اوج پیش می‌رود. در مسیر بازگشت فضاپیما برای ورود مجدد به جو آماده می‌شود. پس از ورود به جو به منظور کاهش سرعت، ز‌یرسیستم های کاهنده سرعت (چترهای ترمزی و اصلی) فعال می‌شوند و در نهایت فضاپیمای سرنشین دار به سلامت روی زمین فرود می‌یابد. همچنین دو سناریوی اضطراری نیز برای این فضاپیما در نظر گرفته شده است که شامل سناریو لغو پرتاب و شرایط اضطراری در مسیر بازگشت می‌باشند.

«سومار» ایران را در میان قدرت‌های برتر تکنولوژی موشکی جهان قرار داد

«سومار» ایران را در میان قدرت‌های برتر تکنولوژی موشکی جهان قرار داد

یک پایگاه خبری-تحلیلی صهیونیستی در گزارشی با اشاره به رونمایی از موشک مدرن «سومار» توسط جمهوری اسلامی ایران تاکید کرد رونمایی از این موشک، ایران را در میان قدرت‌های برتر تکنولوژی موشکی جهان قرار داد.

به گزارش  پایگاه خبری-تحلیلی «آوییشن ویک» در گزارشی با اشاره به رونمایی از موشک مدرن «سومار» توسط جمهوری اسلامی تاکید کرد که رونمایی از این موشک ایران را در میان قدرت‌های برترتکنولوژی موشکی جهان قرار داد.

این پایگاه اینترنتی که به طور تخصصی در زمینه تسلیحات است، با بیان اینکه موشک‌های سومار در کلاس موشک‌های کروز با بردی 2000 کیلومتری است، تاکید می‌کند که این مدل از موشک‌ها یک جهش در رقابت تسلیحاتی در خاورمیانه است.

آویتیشن ویک می‌افزاید: «منابع اطلاعاتی در غرب باور دارند که سومار، ایران را در جمع اصلی‌ترین کشورهای صاحب تکنولوژی موشکی در جهان قرار می‌دهد.»

این پایگاه در ادامه با اشاره به اینکه ایران تا سال 2012 توانایی در زمینه تولید موشک‌های کروز را مخفی می‌کرد تصریح کرد که بررسی تصاویر پخش شده از این موشک نشان می دهد که سومار 6 متر طول و بیش از 1210 کیلوگرم وزن دارد و با سیستم‌های ناوبری از راه دور هدایت می‌شود.

آویتیشن ویک در ادامه سومار را عامل نگرانی اسرائیل عنوان و تاکید می‌کند که سیستم دفاع موشکی اسرائیل باید برای مقابله با این نوع از موشک اماده شود.

افتتاح خط تولید انبوه موشک کروز دریایی قدیر+عکس

خط تولید انبوه موشک کروز دریایی ضد ناو برد بلند در سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع با حضور سردار حسین دهقان وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح ، افتتاح و شماری از آن به نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تحویل شد.

به گزارش مشرق به نقل از اداره تبلیغات دفاعی وزارت دفاع، سردار حسین دهقان در جمع خبرنگاران اظهار داشت: پس از اتمام تحقیقات، نمونه سازی، انجام آزمایشات موفق پروازی و رونمایی از موشک کروز دریایی قدیر به مناسبت روز صنعت دفاعی سال جاری که با حضور ریاست جمهور انجام شد، امروز شاهد افتتاح همزمان خط تولید انبوه و تحویل دهی این موشک راهبردی و موثر در عرصه دفاع و رزم دریایی هستیم.

وزیر دفاع، آماده سازی و واکنش سریع، ارتفاع پروازی پایین، دقت بالای ناوبری، اصابت دقیق به اهداف، قدرت تخریب زیاد، ضد جنگ الکترونیک بالا به واسطه مجهز بودن به رادارهای پیشرفته و قابلیت پرتاب از روی انواع شناور و بالگرد که بر افزایش برد آن نیز تاثیر بسزایی دارد را از ویژگی های این سامانه موشکی بر شمرد.

سردار دهقان با بیان اینکه امروز وزارت دفاع با تولید کاملا بومی انواع موشک با کاربردهای متنوع در منطقه حرف اول را می زند تصریح کرد: دقت و سرعت عمل و کیفیت بالای این محصولات مهم توان رزم نیروهای مسلح را در هوا،دریا و زمین به نحو چشمگیری افزایش داده است.

وزیر دفاع با اشاره به فرامین مقام معظم فرماندهی کل قوا و راهبرد دولت یازدهم در تقویت توان رزم نیروهای مسلح به ویژه در حوزه موشکی تاکید کرد: وزارت دفاع در دو سال گذشته بر افزایش برد، افزایش تحرک و تاکتیکی شدن موشک ها تمرکز داشته به طوری که در تصاویر مستند پرتاب و اصابت به هدف این موشک مشاهده می کنید ، موشک قدیر از فاصله 300 کیلومتری از ساحل موفق شده تا هدف دریایی خود را به دقت شناسایی و مورد اصابت قرار داده و آن را به طورکامل منهدم کند.

سردار دهقان با قدردانی از تلاش دانشمندان، نخبگان و متخصصان سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع و دیگر سازمان های این وزارتخانه که در طراحی ،ساخت و تولید انبوه این موشک مشارکت داشته اند اعلام کرد: موشک های جدید ساخت وزارت دفاع با قابلیت های بسیار پیشرفته تر یه یاری خداوند در سال آینده تحویل نیروهای مسلح خواهد شد.

اولین موشکی که از ایران به سمت عراق پرتاب شد

30 سال پیش در چنین روزی

اولین موشکی که از ایران به سمت عراق پرتاب شد

صدام رسما می گفت: ما دو راه بیشتر نداریم. یا مصالحه و یا اینکه برای حل مسئله جنگ باید شهرهای ایران را بزنیم. برای نخستین بار، هواپیماهای عراقی توانستند تهران را بمباران کنند.

  تشدید جنگ شهرها یکی از پیامدهای عملیات بدر بود. بمباران‌های عراق از سوم اسفند 63 آغاز شد و تا 17 فروردین ادامه داشت. در این بمباران‌ها 1227 نفر شهید شدند و 4682 نفر مجروح راه بیمارستان‌ها را پیش گرفتند.

صدام رسما می گفت: ما دو راه بیشتر نداریم. یا مصالحه و یا اینکه برای حل مسئله جنگ باید شهرهای ایران را بزنیم. برای نخستین بار، هواپیماهای عراقی توانستند تهران را بمباران کنند. ایران هم تعداد نحدودی موشک زمین به زمین اسکاد تهیه کرده بود که 23 اسفند اولین آن ها را به بانک رافدین بغداد زد و بعد از اوج حملات عراق به شهرها، چند موشک دیگرش را هم به کرکوک و بغداد پرتاب کرد و عراق هم جنگ شهرها را متوقف کرد.

اسکادران «سومار»؛ آرزوی دوربردی که خیلی زود برآورده شد +عکس

یکی دیگر از قابلیت های موشک های کروز که احتمالا در "سومار" نیز استفاده شده است، توان این موشک ها در حمله دسته جمعی و ارتباط با یکدیگر در زمان حمله است.

رونمایی از موشک کروز حمله به اهداف زمینی "سومار" که روز یکشنبه به نیروی هوافضای سپاه پاسداران تحویل داده شد یکی از بزرگترین دستاوردهای دفاعی جمهوری اسلامی ایران در حوزه موشکی بوده و جمهوری اسلامی ایران را به جمع بسیار محدودی از کشورهای دارنده این فناوری وارد کرد.

اما نوع موشک "سومار" چیست؟ تفاوت آن با سایر کروزهای ایرانی در چه مواردی خلاصه می شود و چه مزایایی را برای ما به همراه خواهد داشت؟

در ابتدا بهتر است نگاهی به تاریخچه این سلاح مهم بیاندازیم. موشک های کروز برای اولین بار در قامت موشک کروز V-1 ساخت آلمان نازی وارد میدان نبرد شده و در مراحل پایانی جنگ دوم جهانی بر علیه انگلستان به کار رفت. در طول جنگ سرد، آمریکا و اتحاد شوروی سابق بر روی موشک های کروز در نقش حمل کلاهک های هسته ای حساب می کردند و نقش بعدی که برای آنها در نظر گرفته شد حملات ضد کشتی بود.

موشک کروز V-1

تا به امروز نیز عمده کشورهای جهان ترجیح داده اند تا از موشک های کروز در نقش ضد کشتی بهره ببرند چراکه موشک های کروز حمله به اهداف زمینی، پیچیده تر و گران قیمت تر بوده و عمدتا کشورهای کمتری وارد بحث طراحی و ساخت یا خرید این موشک ها می شوند.

امروزه برخی از کشورهای جهان مثل برخی از همسایگان جنوبی ایران اقدام به خرید موشک های کروز هوا پرتاب با قابلیت حمله به اهداف زمینی کرده اند که عمدتا بردی بین 500 الی 700 کیلومتر دارند. اما وارد شدن به بردهای بیش از 1000 کیلومتر، کاربر را با چالش های بسیار بزرگی رو به رو می کند.

موشک کروز در نقش ضد کشتی در نزدیکی سطح آب پرواز می کند و در این شرایط پستی و بلندی در برابر این موشک وجود ندارد، این موشک تا فاز نهایی خود را بر اساس اطلاعات ضبط شده در کامپیوتر خود طی کرده و در مرحله نهایی با استفاده از جستجوگرهای راداری، فروسرخ و یا اپتیکی اقدام به یافتن هدف و قفل بر روی آن می کند. البته امکان دریافت اطلاعات جدید در زمان پرواز و تغییر مسیر نیز در این موشک ها وجود دارد.

جمهوری اسلامی ایران از سالها قبل، دارای موشک های کروز ضد کشتی بوده و تا به امروز نیز بخش عمده ای از موشک های کروز ایرانی مثل نور، کوثر یا قادر از گونه های ضد کشتی بوده اند.

سابقه ساخت موشک های کروز زمینی در ایران

چندی پیش و در جریان بازدید حضرت آیت الله خامنه ای از نمایشگاه دستاوردهای نیروی هوا فضای سپاه از موشک کروز حمله به اهداف زمینی "یا علی" رونمایی شد که بر اساس اعلام مسئولین بردی در حدود 700 کیلومتر دارد. پیش از این و در شهریور ماه سال 1391، سردار فرحی معاون وزیر دفاع در گفتگویی از وجود یک موشک کروز حمله به اهداف زمینی به نام "مشکات" با برد 2000 کیلومتر خبر داد که البته تا به امروز از خبری جدید یا تصویری از  آن موشک کروز منتشر نشد و پیگیری خاصی نیز از سوی رسانه ها در این زمینه انجام نگرفت.

اگرچه در جریان رونمایی از موشک کروز "سومار"، اطلاعات دقیقی از برد، وزن سرجنگی و یا سامانه های هدایتی آن اعلام نشده است اما با نگاهی بر برخی از موشک های کروز خارجی و مقایسه آن با "سومار" می توان به صورت گمانه زنی غیر دقیق، مشخصاتی از این موشک ایرانی را اعلام کرد.

به عنوان مثال، موشک کروز هوا پرتاب روسی KH-55 شباهت جالبی به "سومار" ایرانی دارد و می توان این گونه برداشت کرد که احتمالا متخصصان ایرانی برای ساخت موشک خود، از برخی ویژگی های ظاهری و فنی عیان، در این سلاح مهم ساخت شوروی سابق الگو برداری کرده اند.

موشک KH-55 یک موشک کروز استراتژیک هوا پرتاب ساخت شوروی سابق است که از سال 1981 وارد خط تولید شده است. این موشک در چندین مدل تولید شده و امروز نیز مدل های ارتقاء یافته آن در حال ورود به خدمت در نیروی هوایی روسیه هستند. به طور معمول این موشک ها از هواپیماهای بمب افکن Tu-95 و Tu-160 پرتاب می شوند. برد این موشک در مدل های مختلف بین 3000 تا 300 کیلومتر می باشد.

سرعت این موشک 0.77 ماخ و وزن سرجنگی آن 400 کیلوگرم بوده و ارتفاع پروازی این موشک نیز بین 40 تا 110 متر از سطح زمین می باشد.

با نگاهی به ظاهر دو موشک متوجه شباهت هایی میان این دو موشک خواهیم شد. البته در انتهای موشک ایرانی یک شتاب دهنده دیده می شود که برای بالا بردن موشک در هوا به کار می رود. در گونه روسی چون موشک کروز مورد نظر توسط هواپیما به ارتفاع مورد نظر حمل شده و پس از پرتاب موتور آن فعال می شود، نیاز به شتاب دهنده مرحله اول نمی باشد.

دو باله موشک کروز نیز بعد از پرتاب و رسیدن به ارتفاع مورد نظر و فعال شدن موتور توربوفن باز شده و به هدایت موشک و پرواز بهتر آن کمک می کنند. البته "Tamir Eshel" سردبیر نشریه الکترونیکی "Defense Update" که در سرزمین های اشغالی منتشر می شود در مطالبی به موشک کروز "سومار" پرداخته و برد آن را بیش از 2000 کیلومتر اعلام کرده است که فاقد استنادات تخصصی است.

 البته با توجه به تدابیر رسمی کشورمان، اصولا موشک هایی با برد بیش از 2000 کیلومتر در دکترین دفاعی کشور ما جایی نداشته و نهایتا برد 2000 کیلومتر برای نیروی موشکی کشور ما تعریف شده است تا در صورت نیاز، رژیم اشغالگر قدس را تنبیه و فلج کند.

اگرچه از نظر مقایسه با موشک های هم رده، با توجه به اندازه موشک کروز "سومار"، داشتن بردی در حدود 2 هزار کیلومتر برای این موشک دور از ذهن نیست، با فرض فوق، ایران وارد جمع بسیار محدودی از کشورهای دارنده موشک کروز حمله به اهداف زمینی با برد بلند شده است. پیش از این تنها 3 کشور آمریکا، روسیه و چین دارای موشک هایی با این برد هستند.

آیا کروزهای ایرانی قابلیت عملیاتی حمله به اهداف در دوردست را دارند؟

اما به یکی از چالش برانگیز ترین بحث ها در مورد موشک کروز "سومار" که همان هدایت است می رسیم. به طور عمده و برای هدایت دقیق موشک های کروز حمله به اهداف زمینی، امروزه از چند روش بهره گرفته می شود. یکی بحث استفاده از ماهواره و نقشه برداری و دیگری بحث رادارهای تعقیب عوارض زمینی هستند که کمی قدیمی تر به حساب می آیند.

در جریان رونمایی از موشک "سومار" به نوع سامانه هدایت آن اشاره ای نشده اما با توجه به عدم دسترسی کامل ایران به ماهواره های نقشه برداری و سامانه های مکان یاب مثل جی پی اس یا گلوناس که قطعا در زمان استفاده از این موشک ها، محدودتر نیز خواهد شد با نگاهی به مشخصات اعلام شده از موشک KH-55 به یک سامانه هدایتی می رسیم که در کشور ما نیز وجود دارد.

این موشک روسی بخش عمده ای از مسیر پروازی خود را با استفاده از نقشه های توپوگرافی طی می کند. این نقشه ها بعد از تهیه شدن در حافظه کامپیوتر موشک ثبت شده و در زمان پرواز، رادار نصب شده بر روی موشک اقدام به تصویر سازی از مسیر جلوی موشک کرده و با همسان سازی تصویر بدست آمده با نقشه مورد نظر، مسیر خود را پیدا می کند.

به یاد داشته باشید در شهریور ماه سال جاری و در جریان روز صنعت دفاعی، از نسل جدیدی از پهپادهای ایرانی یعنی مهاجر 4 رونمایی شد. این پهپاد قابلیت تهیه نقشه های فتوگرامتری را داشته و بایستی به این نکته اشاره کرد که نقشه های توپوگرافی جزء زیر مجموعه های نقشه های فتوگرامتری هستند. امروزه با وجود پهپادهای برد بلند در کشور مثل نمونه ای که اخیرا توسط سردار سلامی به وجود آن اشاره شده و بردی برابر با 3000 کیلومتر دارد، امکان نصب سامانه نقشه برداری مورد نظر، ارسال پهپادهای ایرانی و تهیه نقشه های مورد نیاز کاملا عملی است.

پهپاد مهاجر 4

در مرحله نهایی تقرب به سمت هدف نیز این موشک می تواند با استفاده از سامانه راداری فعال و غیر فعال نصب شده، به کشف هدف نهایی و قفل بر روی آن اقدام کند. فراموش نکنیم که اصولا در منطقه ای چون سرزمین های اشغالی هدف متحرکی برای موشک استراتژیک "سومار" وجود ندارد. سکوهای سامانه های رادار ضد موشک، مناطق حساس یا پایگاه های نظامی رژیم صهیونیستی همه اهدافی ثابت و بزرگ هستند که برای یک موشک کروز هدفی آسان به حساب می آیند. پس نبود ماهواره که برای هدف قرار دادن اهداف متحرک با موشک های کروز ضد اهداف زمینی برد بلند نیاز می باشد، مشکلی را برای جمهوری اسلامی ایران به وجود نخواهد آورد.

اگر فرض کنیم که برد این موشک به فلسطین اشغالی می رسد، مسیری مثل کوهستان های شمال غرب ایران، کوه های شمال عراق و سپس بلندی های جولان مسیری ایده آل برای کروز ایرانی برای حرکت به سمت سرزمین های اشغالی با کمترین احتمال کشف می باشد. مساحت بسیار کم سرزمین های اشغالی نیز زمان برای واکنش در برابر این موشک ها را نیز بسیار کم می کند.

فراموش نکنیم که از بین بردن رادارها و سامانه های دفاع ضد موشکی اسراییل راه را برای دست مهاجم اصلی سپاه، یعنی موشک های بالستیک بسیار هموارتر کرده و توان دفاع اسراییل را شدیدا کاهش خواهد داد.

یکی دیگر از قابلیت های موشک های کروز مثل KH-55 که احتمالا در "سومار" نیز استفاده شده است، بحث توان این موشک ها در حمله دسته جمعی و ارتباط با یکدیگر در زمان حمله است. در این روش، یکی از موشک ها در نقش رهبر دسته موشک های مهاجم وارد عمل شده و سایر موشک ها را هدایت می کند. در صورت لزوم یک یا چند فروند از موشک های مورد نظر توسط رهبر دسته به جلو ارسال شده و در حقیقت طعمه قرار می گیرند تا راه برای سایر موشک ها باز شود.

مزیت مهم لانچرهای پرتاب سومار

با توجه به تصاویر پخش شده از پرتاب موشک "سومار" به مزیت دیگری از این موشک می رسیم، این موشک از پرتابگرهای زمینی به سمت هدف پرتاب می شود. اندازه کوچک پرتابگر و تحرک بالای آن، این قابلیت را به این سامانه می دهد که بتواند در هر نقطه ای از کشور برای پرتاب آماده بشود.  استفاده از این گونه پرتابگرها بقاء پذیری این سامانه را شدیدا افزایش داده و این قابلیت را به آنها می دهد که بتوانند به سرعت به شلیک اقدام کرده و سپس با سرعت بالا از منطقه خارج شوند.



در نهایت اضافه شدن این موشک به سازمان رزم نیروی هوا فضای سپاه باعث افزایش بسیار بالای توان پاسخگویی این نیروی انقلابی شده است و حتی می تواند خبری خوش برای رزمندگان مقاومت باشد چراکه زیرساخت های پرتاب این موشک، در این مناطق هم قابل ایجاد است. واکنش ناگهانی و گسترده برخی رسانه ها و مسئولان صهیونیست به رونمایی از این سلاح استراتژیک، گویای سیلی محکمی است که رونمایی از این موشک به آنها وارد کرده است.

بدین سان، سومار که در دوران دفاع مقدس نماد مظلومیت مردم کشورمان بود و بارها مورد حمله شیمیایی قرار گرفت، امروز تبدیل به نماد جدیدی از قدرت دفاعی و بازدارندگی ایران شده است