موشک اس 200 با موفقیت در رزمایش "ولایت 4"شلیک شد

ا موشک اس 200 با موفقیت در رزمایش "ولایت 4" در ایران شلیک شد  نیروهای مسلح ایران در جریان رزمایش پدافندهوایی "ولایت 4" موشک اس 200 را با موفقیت شلیک کردند. به گزارش خبرگزاری «ریا نووستی» به نقل از خبرگزاری "مهر"، "فرزاد اسماعیلی" فرمانده قرارگاه پدافند هوایی "خاتم الانبیاء" روز چهارشنبه در جمع خبرنگاران با اعلام اینکه در سومین روز رزمایش پدافندهوایی ولایت 4 سامانه موشک "اس 200" با موفقیت در بندر عباس پرتاب شد، اظهار داشت: "سامانه‌ا‌ی که امروز شلیک شد برای ارتفاع برد بلند طراحی شده است. همچنین برای مقابله با هواپیماهای استراتژیک و موشک‌های نیمه بالستیک در نظر گرفته شده است". وی ادامه داد: "این سامانه توانایی نقطه زنی نیز دارد و علاوه بر کاربرد راهبردی در صحنه‌های تاکتیکی و عملیاتی عملکرد شایسته‌ای دارد چرا که علیرغم این که برای پهپادها طراحی شده بود اما توانست یک پهپاد جت را منهدم کند". اسماعیلی همچنین در خصوص ویژگی‌های این سامانه اظهار داشت: "مهمترین ویژگی این سامانه ایجاد دفاع در عمق است". همچنین روز جهارشنبه موشک های "قادر" با برد تا 200 کیلومتر و موشک های "الزهرا" که برای نابودی اهداف در ارتفاعات پایین در نظر گرفته شده، شلیک شدند. یادآور می شود اس 200، سیستم موشکی دوربرد پدافند هوایی ساخت شوروی است که در سال 1967 میلادی طراحی شده و برای اصابت به اهداف هوایی در مسافت طولانی در نظر گرفته شده است. رزمایش بزرگ ابعاد "ولایت 4" روز دوشنبه آغاز شده و مدت 7 روز ادامه خواهد داشت. یگان های ارتش و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در آن شرکت دارند.

آشنایی با سپر دفاع موشکی مسکو

آشنایی با سپر دفاع موشکی مسکو

---

در سال 1950 که تهدیدات هسته ای از سوی موشک های بالستیک قاره پیما (ICBM ) به وجود آمد که بخشی از برنامه سپر آهنین بودند اتحاد جماهیر شوروی برنامه فوق محرمانه ای را به منظور مقابل با آن آغاز کرد این برنامه در حقیقت اولین سیستم موثر ضد موشک های بالستیک را به وجود آورد. این برنامه فکر جدیدی نبود چرا که از سال 1946 ایالات متحده امریکا به دنبال ساخت سیستمی بود تا بتواند با آن با موشک های کوتاه برد مانند V-2 المانی را منهدم کند اما به نتیجه ای نرسید .این طرح در اتحاد جماهیر شوروی NII-4 نام گرفت و از سال 1953 رسما اغاز شد و در 17 اگوست 1956 از طرف هیئت وزیران اتحاد شوروی مورد تایید قرار گرفت

---

اولین سیستم کد A :



اولین ایستگاه پرتاب ازمایشی در محدوده Sary Shagan و در سواحل دریاچه Balkhash در قزاقستان ساخته شد تا برای ادامه طرح و آزمایشات ثانویه امکان سنجی شود اولین سیستم با کد A در سال 1959 ساخته شد. این سیستم دارای مجموعه راداری بود به نام Dunai-2 که دارای برد 1200 کیلومتر بوده و به نوعی طرح تحقیقاتی برای توسعه رادار های برد بلند نیز محسوب میشد....

آواکس آمریکایی با تیر کدام کمان ایرانی شکار می‌شود

 آواکس آمریکایی با تیر کدام کمان ایرانی شکار می‌شود 

علاوه بر موشک های مختلف در اختیار نیروهای مسلح کشورمان، یکی از

روش های ناشناخته رزمندگان ایرانی در مقابله با آواکس های دشمن استفاده از روش های متنوع جنگ الکترونیک است که جلوه هایی از آن در به دام انداختن پهپادهای مختلف مشاهده شده است. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، هواپیماهای رادار هشدار زودهنگام و کنترل هوابرد را باید از جمله مهمترین دستاوردهای نظامی سال های جنگ سرد دانست. رادارها که در جنگ جهانی دوم در ساختار نیروهای دفاع هوایی جای گرفتند از مسافت های بسیار دور، نزدیک شدن دسته بمب افکن ها و جنگنده های دشمن را آشکار کرده و به اطلاع فرماندهان می رساندند. در نتیجه با تخصیص میزان کافی از توان دفاعی به سمت اصلی حمله دشمن، دفاع مناسبی شکل می گرفت.

ناتوانی رادارهای زمینی در پوشش مناطق بین عوارض طبیعی، عدم توانایی در ردگیری اهدافی که در پس انحنای زمین قرار می گرفتند و کمترین ارتفاع پروازی اهداف که برای رادار قابل کشف بود از جمله دلایل به وجود آمدن فکر استقرار این وسیله مهم روی هواپیماها به شمار می روند.

 

نمونه جدید آواکس های آمریکا بر مبنای بوئینگ737(تصویر بالا) و نمونه قدیمی بر مبنای بوئینگ707(تصویر پائین)

با این ابتکار، نقاط کور رادارهای زمینی تحت پوشش قرار می گرفت، اهدافی که در ارتفاع نزدیک به سطح زمین پرواز می کردند در صورت توانمندی تفکیک عوارض زمینی توسط رادار قابل تشخیص بود و همچنین با توجه به تحرک بسیار بالای این سکوی جدید رادار، امکان زیر نظر گرفتن مناطق مختلف در زمان های مورد نیاز وجود داشت.

بدین ترتیب حلقه مهم و مؤثری به زنجیره دفاعی کشورهای صاحب فناوری افزوده شد که با تجمیع سامانه های مدیریت نبرد در آن، سامانه هشدار و کنترل هوابرد(AWACS) نام گرفت.

 

آواکس روسی بر مبنای ایلیوشین76

امروزه نمونه های مختلفی از این سامانه در دنیا ساخته می شود که بر پایه هواپیماهای کوچک توربوپراپ منطقه ای که بعضاً برای اجرای عملیات از روی ناوهای هواپیمابر توسعه یافته اند تا هواپیماهای پهن پیکر و دوربرد شکل گرفته اند. برد رادار آواکس ها عموماً از حدود 500 کیلومتر تا بیش از هزار کیلومتر و تعداد اهداف قابل کشف توسط آنها دست کم از چند ده تا چند صد هدف را شامل می شود.

 

یک نمونه آواکس کوچک اروپایی روی هواپیمای سی-295(همرده با ایران-140)

شکل رادار این هواپیماها نیز متنوع بوده و نمونه های مختلفی از آنتن هایی که در محفظه متحرک و پهن و مدور روی بدنه قرار دارند تا آنتن های تخت و ثابت که بعضاً به نوعی با بدنه یکپارچه شده اند را در بر می گیرند.

اهمیت آواکس در نبردهای هوایی و نبردهای مدرن

آواکس ها در جنگ شبکه محور که شکل جنگ های امروز را تغییر داده نقش یک گره اطلاعاتی مهم را بازی می کنند و ضمن تولید داده های حیاتی از فعالیت های هوایی و حتی تا حدودی زمینی و دریایی دشمن به عنوان چشم فرماندهان، کار یک ایستگاه رله ارتباطی را نیز انجام می دهند.

دقت رادار آواکس ها به نسبت رادارهای ماوراء افق که آنها هم تا بردهای قابل توجه چند هزار کیلومتری را پوشش می دهند بسیار بهتر است و از این رو در عملیات های هوایی تأثیر بسیار بیشتری دارند.

نکته قابل توجه دیگر، سطح وابستگی دشمن ما به آواکس برای مدیریت صحنه نبرد است که با توجه به نداشتن رادارهای زمینی و پوشش دقیق در عمق خاک ما بیشتر خود را نشان می دهد. البته رادارهایی که برای سامانه سپر دفاع موشکی آمریکا در منطقه نصب شده و خواهند شد تا حدودی پوشش راداری در عمق خاک کشورهای ایران و روسیه را برای این کشور به وجود می آورند اما همچنان دقت رادار آواکس ها موجب باقی ماندن این هواپیما در فهرست اولویت های پروازی هواگردهای آنها در هر روز است.

 

نمای گرافیکی از صحنه یک نبرد هوایی وسیع در تمرینات هوایی آمریکا

گفتنی است معادل این پوشش اطلاعاتی ایجاد شونده با آواکس با ماهواره های جاسوسی و پهپادها نیز فراهم نمی شود زیرا پهپادهای فعلی پذیرش سامانه های راداری لازم را نداشته و ماهواره های جاسوسی نیز با توجه به ارتفاع استقرارشان پوششی گذرا فراهم می کنند.

تغذیه اطلاعاتی واحدهای پیشرو هوایی آمریکا و متحدانش نسبت به هواپیماهای نیروی مدافع هم بوسیله آواکس ها انجام می شود. بنابراین حدف یا ایجاد اخلال در مسیر تأمین این اطلاعات باعث خدشه دار شدن و بروز اشکالات جدی در کسب برتری هوایی توسط نیروهای متحد غربی خواهد شد. به علاوه با بروز مشکل برای آواکس های دشمن، مدیریت جامع صحنه نبرد نیز تنها به سامانه های ماهواره ای وابسته خواهد شد که پرداختن به بررسی روش های اخلال و انهدام ماهواره های دشمن به گزارشی مستقل نیاز دارد.
 
نبود پوشش رادار زمینی یا آواکس، خلبان جنگنده را در اطلاع از موقعیت اطراف به مشکل خواهند انداخت.

روش های احتمالی مقابله از سوی ایران

نگاهی به روش های مقابله با هواپیماهای آواکس که در توانمندی های اعلام شده نیروهای مسلح کشورمان دیده می شود می تواند نشان دهد زنجیره تهاجمی دشمن توسط پهلوانان ایرانی قابل از هم گسسته شدن است.

به گزارش مشرق، به کارگیری آواکس در مقابل ایران برای دشمن از این جهت نیز اهمیت ویژه ای دارد که مرزهای گسترده ایران و عمق مناسب سرزمینی، مساحت جغرافیایی بالایی ایجاد کرده که هر نقطه آن می تواند مبدأ آغاز مأموریت پهپاد، موشک های بالستیک و کروز ضد کشتی و ضد اهداف زمینی نیروهای مسلح کشورمان باشد.

از این روست که روزانه تعدادی از آواکس های دشمن در جنوب کشور و اندکی دورتر از سواحل عربستان، روی خلیج فارس و همچنین در مسیر یکی از پایگاه های موجود در ترکیه به سمت افغانستان و از روی دریای خزر عبور می کنند تا بخش هایی از ایران را تحت پوشش راداری خود داشته باشند.

موشک های سطح به هوای دوربرد

موشک های پدافند هوایی دوربرد یکی از کاندیداهای مطرح برای هدف قرار دادن آواکس های دشمن هستند. به جز سامانه بسیار دوربرد اس-200 ایران که برد نهایی آن می تواند به 300 کیلومتر برسد، سامانه ایرانی جایگزین اس-300 که از آن با نام باور373 یاد می شود هم از گزینه های قابل بحث در این زمینه است که برد نهایی موشک آن برای بررسی نهایی مورد نیاز است.

 

شیوه های حرکتی موشک سامانه اس-200 در برابر اهداف مختلف

موشک اس-200 سرعتی بیش از 7 برابر سرعت صوت داشته و برای درگیر شدن با هدف هایی در فاصله های زیاد دارای پروفیل حرکتی بخصوصی است. بنابر مطالب مندرج در رسانه های داخلی، این موشک در پایگاه های پدافند هوایی در بوشهر و بندرعباس مستقر بوده و با برد 300 کیلومتر می تواند آواکس های پرواز کننده در مسیرهای فعلی مطرح شده در جنوب کشور را به طور جدی تهدید کرده و یا آنها را مجبور به پرواز در ده ها کیلومتر دورتر کند.
 

شلیک موشک دوربرد اس-200

در منابع خارجی از وجود طرح هایی برای تجهیز نمونه هایی از این موشک به جستجوگرهای آشیانه یاب راداری نیز مطالبی به چشم می خورد که بیانگر توانمندی بالقوه بالای آن برای مأموریت های ضد آواکس است.

موشک های هوا به هوای دوربرد

این سلاح از این جهت مورد توجه است که در شرایط بحران اصولاً هواپیمای بسیار ارزشمند اما بی دفاعی مانند آواکس، تحت حمایت هواپیماهای جنگنده یا رهگیر خواهد بود تا از سوی جنگنده های مقابل که اغلب به موشک های کوتاه برد و میانبرد مجهز هستند آسیبی به آنها وارد نشود. از این رو هواپیماهایی با موشک های دوربرد هوا به هوا خارج از برد موشک های مدافعان آواکس ها، می تواند تهدید جدی برای این پرنده باشند.

به گزارش مشرق، دوربردترین موشک هوا به هوای شناخته شده ایران که شواهدی بر ساخت بومی آن نیز دیده شده موشک فینیکس با سرعت 4.3 برابر سرعت صوت(حدود 4400 کیلومتر بر ساعت) است که برد بیشینه نمونه پایه آن در منابع بیش از 180 کیلومتر عنوان شده است. این برد بالا توانمندی خوبی برای تهدید دورایستای رادارهای پرنده و محافظان آن خواهد داشت.

 

موشک هوا به هوای فینیکس

لازم به ذکر است هر چند برخی از موشک های جدید هوا به هوا قابلیت انهدام موشک های هوا به هوای دیگر را دارند و فینیکس هم موشک نسبتاً بزرگی است اما سرعت بالای این موشک امکان هدف قرار گرفتن آن را کم می کند.

جنگ الکترونیک

یکی از روش های ناشناخته نیروهای مسلح کشورمان در مقابله با آواکس های دشمن استفاده از روش های مختلف جنگ الکترونیکی است که جلوه هایی از آن در به دام انداختن پهپادهای مختلف خارجی قابل مشاهده است.

این توان الکترونیکی کشور البته دارای وجوه مختلفی بوده که پرداختن به جزئیات آنها از حوصله این بحث خارج است اما توان ردگیری اهداف مختلف بر مبنای فرکانس های صوتی آنها که در رزمایش های پیشین خبر از آن داده شده بود، اخلالگرهای زمینی دور ایستای ضد آواکس نظیر پلنا (در صورت وجود داشتن در ایران) و همچنین نمونه های هواپایه، اخلالگر سامانه های موقعیت یابی و اهداف فریب دهنده کوچک و پرتعداد از جمله روش های غیر تسلیحاتی برای ایجاد مشکل در فرایندهای کاری آواکس های دشمن است.

هر چند روش های ناشناخته فراوانی در چله کمان رزمندگان اسلام وجود دارد اما مرور سریعی بر همین موارد اعلام شده نیز نشان دهنده شکننده بودن یکی از نقاط اصلی اتکای قدرت هوایی آمریکا و کشورهای متحد آن است که با ایجاد خلل در آن، راهبرد آزموده شده این جبهه در جنگ های اخیر به طور جدی به چالش کشیده خواهد شد.

نه شرقی نه غربی؛ فقط «رعد ایرانی» + تصاویر

مدرن ترین سامانه دفاع هوایی کشور؛

نه شرقی نه غربی؛ فقط «رعد ایرانی» + تصاویر

مقایسه خودروی ایرانی رعد با نمونه روسی هرچند نشان از شباهت های کلی دارد که هر دو را در یک رده جای می دهد اما تفاوت های آشکاری در ظاهر و چینش اجزا و زیرسامانه های مختلف از جمله بخش نگهدارنده و پرتاب موشک نشان می دهد که این خودرو طراحی متفاوتی داشته و در ایران ساخته می شود.

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، اعلام وجود سامانه پدافند هوایی رعد و بخشی از مشخصات عملکردی آن توسط فرمانده کل سپاه و سپس حضور آن در رژه نیروهای مسلح در 31 شهریور ماه سال جاری بار دیگر نامشخص بودن عمق توان پدافند هوایی ایران را اثبات کرد.

یکی از پرکاربردترین سامانه های دفاع هوایی در دنیا، سامانه های میانبرد و ارتفاع متوسط هستند. این گستردگی استفاده به دلایل مختلفی پدید آمده از جمله بیشتر بودن تعداد تهدیدات عمل کننده در این لایه و ایجاد بازدارندگی جغرافیایی مناسب و مقرون به صرفه با توجه به برد موشک های مورد استفاده.

در بین این سامانه ها انواع متحرک آنها از اهمیت بالاتری برخوردار هستند زیرا استقرار در یک منطقه و برچیدن و جابجایی آنها بسیار سریع انجام شده و ضمن برقراری حفاظت بهتر از خود سامانه با جابجا کردن آتشبار، امکان پوشش مناطق مختلف در صورت نیاز با این عمل فراهم می شود.

در کشورمان ایران سامانه های میانبرد پدافند هوایی موشکی «هاوک» و «استاندارد» پیش از انقلاب و سامانه های «اچ-کیو-2/صیاد-1»، «سام-6» و «مرصاد» و پس از انقلاب به خدمت گرفته شده که در جدول زیر مشخصات کلی آنها آورده شده است.

بجز صیاد-1 و مرصاد بقیه سامانه ها ساخت خارج هستند. صیاد-1 در واقع نوع بومی و به روز شده موشک سامانه اچ-کیو-2 است که با رادارهای بهسازی شده همین سامانه هماهنگ شده و مرصاد نیز نوع بومی شده و بسیار پیشرفته از سامانه هاوک است.

از نظر تعداد آتشبار موجود در کشور طبق اطلاعات منتشر شده در منابع خارجی، هاوک در کنار نسخه ایرانی آن، ستون فقرات پدافند هوایی میانبرد ایران را تشکیل داده است. در بین سامانه های نام برده شده، تنها سام-6 که پس از جنگ تحمیلی 8 ساله خریداری شد متحرک بوده و بقیه سامانه ها ثابت هستند. لازم به ذکر است سامانه استاندارد، روی شناورهای نیروی دریایی ارتش استفاده می شود و تاکنون دست کم دو برنامه بهسازی را پشت سر گذاشته است.

اجرای تعمیرات لازم در شرایط جنگ و تحریم و بهسازی های کامل روی اجزای مختلف سامانه های دفاع هوایی موشکی، پشتوانه ای برای ساخت کامل یک سامانه بود که مرصاد نمونه بارز آن است. این سامانه که توسط متخصصان دفاعی کشورمان در ارتش و وزارت دفاع ساخته شده با وجود همه قابلیت های بالایی که دارد اما از نوع ثابت است و برای ایجاد یک دفاع مستحکم و بقاپذیر در صحنه عملیات و نزدیک به خطوط مقدم و یا جابجایی سریع برای غافلگیر کردن دشمن نیاز به متحرک شدن تمام اجزای سامانه دارد.

از طرفی سامانه سام-6 نیز برد بالایی نداشته و 24.5 کیلومتر برد و 14 هزار متر سقف ارتفاع، فضای زیادی برای اجرای طیفی از عملیات های دشمن ایجاد می کند از این رو جای یک سامانه میانبرد و ارتفاع متوسط به بالا که تمام متحرک باشد در میان حلقه های دفاع هوایی کشور خالی بود.

رعد وارد می شود

به گزارش مشرق، جدیدترین سامانه دفاع هوایی موشکی معرفی شده در کشور با نام «رعد» که در نشست خبری فرمانده کل سپاه برای اولین بار از آن سخن گفته شد آمده است تا حلقه مفقوده میانبردهای ایران را پر کند و بنا بر مطالب منتشر شده، دارای مشخصاتی برتر نسبت به سامانه بوک روسیه است. برد این سامانه 50 کیلومتر و سقف پرواز آن توسط فرمانده کل سپاه 25 تا 27 کیلومتر و توسط فرمانده نیروی هوافضای سپاه 75هزار پا(معادل 22.8 کیلومتر) عنوان شده.

پرتابگر موشک در سامانه رعد با موشک طائر-2

با این مشخصات به نظر می رسد رعد برتری محسوسی بر بیشتر سامانه های همرده موجود در کشور داشته باشد. در واقع در بحث برد با در نظر گرفتن اطلاعات جدول فوق، این برتری با 11 تا 47 درصد افزایش نسبت به سامانه های موجود کاملاً مشخص بوده و در زمینه سقف ارتفاع هدف قابل درگیری هم تنها سامانه قابل رقابت با آن صیاد-1 است که باید منتظر اعلام مجدد مشخصات رعد بود تا هم در این مورد و هم در زمینه کمینه ارتفاع هدف قابل درگیری، سرعت موشک، جرم سرجنگی و مشخصات مهم دیگر نیز مقایسه نهایی صورت گیرد.

بوک؛ آتش سوزانی از سرزمین سرد روسیه

با توجه به برتر اعلام شدن رعد بر سامانه بوک مروری بر مشخصات این سامانه مطرح روسی مفید خواهد بود. بوک بر مبنای تجارب عملیاتی و بهسازی های سامانه سام-6 و پیشرفت در زمینه رادار و جنگ الکترونیک ساخته شده و نسل اول آن یعنی بوک-ام-1 در 1979 و نسل دوم آن بوک-ام-1-2 در 1998 وارد خدمت شده است.

خودروهای رادار، واحد فرماندهی و کنترل، پرتابگرهای موشک و خودروهای حامل موشک های ذخیره و تعمیرات از اجزای این سامانه هستند. برد موشک در نسل اول این سامانه 30 کیلومتر و در آخرین نمونه های نسل دوم آن(بوک-ام-2ئی) 50 کیلومتر و ارتفاع هدف قابل درگیری در نسل اول 30 تا 14هزار متر و در نسل دوم 15 تا 25هزار متر عنوان شده است.

واحدهای مختلف در سامانه بوک-ام-1

از توانمندی های مهم نوع بوک-ام-1-2 و بوک-ام-2ئی قابلیت درگیری با طیف وسیعی از اهداف هوایی است که حتی شامل موشک های بالستیک تاکتیکی(راهکنشی) و برخی اهداف سطحی و شناوری است. سرعت موشک این سامانه 1200 متر بر ثانیه و جرم سرجنگی آن 70 کیلوگرم بوده و توانایی تحمل تا 30 برابر شتاب جاذبه را دارد.

این سامانه قابلیت درگیری همزمان با 4 تا 6 هدف را داشته و در زمان 18 ثانیه از کشف نسبت به درگیری با هدف واکنش نشان می دهد. بوک-ام-1-2 تنها در مدت 5 دقیقه از استقرار برای اجرای عملیات آماده شده و در همین مدت نیز از حالت عملیاتی برای انتقال آماده می شود.

نسل دوم بوک روی پرتابگر چرخدار

در ساختار اصلی این سامانه به هر پرتابگر، یک رادار هم اختصاص داده شده که این یکی از عوامل استقلال عملکردی بیشتر و پایداری بالاتر در برابر جنگ الکترونیک دشمن است. مجموعه ویژگی های مطرح شده از این سامانه باعث شده تا کارشناسان نظامی دنیا، نسل آخر بوک را پایدارترین سامانه پدافند هوایی موشکی دنیا بدانند که حتی اگر کاملاً صحت نداشته باشد قطعاً یکی از برترین ها است.

مقایسه رعد با بوک

هر چند از رادار و سامانه کنترل آتش رعد مشخصاتی تاکنون اعلام نشده اما بر مبنای تصاویر و اطلاعات اندک منتشر شده می توان مقایسه هایی انجام داد.

اصول طراحی چنین سامانه هایی نشان می دهد برد رادار ردگیری هدف باید در حدود دو برابر بیشترین برد موشک و در حدود 100 کیلومتر باشد. راداری که در نخستین فیلم منتشر شده از آزمایش های رعد روی برخی از خودروهای پرتابگر دیده می شود.

خودروی مجهز به رادار در تصویر سمت چپ دیده می شود

رعد تاکنون تنها با پرتابگر سه فروندی روی یک خودروی جدید 6 چرخه دیده شده در حالی که بوک علاوه بر چنین خودرویی از پرتابگرهای شنی دار نیز استفاده می کند که همه آنها دارای چهار موشک هستند.

مقایسه خودروی ایرانی رعد با نمونه روسی هرچند نشان از شباهت های کلی دارد که هر دو را در یک رده جای می دهد اما تفاوت های آشکاری در ظاهر و چینش اجزا و زیرسامانه های مختلف از جمله بخش نگهدارنده و پرتاب موشک نشان می دهد که این خودرو طراحی متفاوتی داشته و در ایران ساخته می شود.

پرتابگر شنی دار سامانه سام-6

به گزارش مشرق، در فیلم منتشر شده این خودرو در حال حرکت در زمین های ناهموار دیده می شود که توانایی مهمی برای ایجاد امکان استقرار سامانه در نواحی گوناگون کشور است.

باید به خاطر داشته باشیم که تاکنون نزدیک به 10 نوع خودروی تاکتیکی از نمونه های یک چهارم تن تا تانک برهای سنگین در کشورمان طراحی و ساخته شده است. همچنین توانمندی صنایع دفاعی کشورمان در ساخت خودروهای شنی دار اثبات می کند در صورت لزوم، بکارگیری رعد روی شاسی های زرهی و شنی دار نیز دور از دسترس نخواهد بود، موضوعی که با توجه به سرزمین های کویری و رملی در کشور به خصوص شرق و البته تهدیدات هوایی از سوی پایگاه های آمریکایی در افغانستان می تواند با اهمیت باشد.

گفتنی است نسل اول موشک های سامانه بوک روی پرتابگر شنی دار سام-6 نیز به کار رفته اند و خودروهای این سامانه می توانند کاندیدایی هر چند موقت برای پذیرش موشک های طائر-2 سامانه رعد باشند.

در این بخش، مشخصات ظاهری موشک طائر-2 را با دو موشک از سامانه بوک مقایسه می کنیم که موشک 9-ام-38 از نسل اول بوک و موشک 9-ام-317 از نسل آخر دو نمونه انتخاب شده از سامانه بوک هستند.

سه موشک مورد مقایسه از بالا به پائین: 9-ام-317(نسل آخر بوک)، طائر-2، 9-ام-38(نسل اول بوک)

به طور کلی شکل بدنه طائر-2 با دو موشک روسی مشابه و شکل بال های میانی و بالک انتهایی آن متفاوت است. دماغه طائر نسبت به موشک های روسی با زاویه کمتری به نوک می رسد و در واقع تیزتر است. طول و همچنین قطر بدنه در این سه موشک تقریباً برابر هستند.

در هر سه موشک قطر بدنه در مقطعی از آن افزایش یافته است که از این نظر طائر-2 به نسل اول موشک بوک نزدیکتر به نظر می رسد. در موشک ایرانی طرح بال میانی به نسل دوم بوک نزدیک تر است اما هم در بال و هم در بالک افزایش سطح دیده می شود. به علاوه هر دوی اینها به قسمت عقبی موشک متمایل شده اند و حتی لبه فرار بالک عقبی بر انتهای موشک منطبق شده است.

عقب رفتن این بالک، خصوصیات کنترلی بهتری را در مرحله ای که سوخت داخل موشک به اتمام رسیده و توزیع جرمی آن نهایی و مرکز جرم به جلو منتقل شده به دلیل افزایش بازوی گشتاور بیشتر حول مرکز جرم ایجاد خواهد کرد. لبه حمله این بالک نیز دارای تغییر زاویه است که بهبودهای آیرودینامیکی را موجب می شود.

بزرگتر شدن سطح بال اصلی و بالک می تواند احتمال کمتر بودن سرعت طائر-2 را بوجود بیاورد زیرا سرعت با توان دوم در ایجاد نیروی برآ(لیفت) و پسا(درگ) مشارکت می کند و مساحت با توان اول؛ بنابراین با توجه به میزان افزایش سطح این بال می توان سرعت نهایی طائر را بطور حدودی 980 متر بر ثانیه تخمین زد. تیزتر شدن دماغه در جهت تلاش برای کاهش نیروی مقاوم و کاستن از میزان کاهش سرعت نیز با احتمال مطرح شده تطابق دارد. دلیل دیگر این افزایش مساحت، افزایش احتمالی وزن موشک است که برای برقراری تعادل نیرویی نیاز به بزرگتر شدن سطوح آیرودینامیکی را بوجود آورده است.

با توجه به مشخصات عملکردی و ابعاد موشک طائر-2 می توان آن را گزینه مناسبی برای جایگزینی با موشک های استاندارد بر روی ناوهای ایران دانست زیرا در عین برد بیشتر نسبت به آن امکان جایدهی طائر-2 در پرتابگرهای جعبه ای و در آینده با مجهز شدن به یک بوستر برای پرتاب عمودی وجود دارد.

سطح بدنه طائر صاف تر و کم زائده تر از موشک روسی نسل آخر بوک به نظر می رسد خصوصاً در ناحیه اتصال بال به بدنه به وضوح طرح ایرانی بهتر است زیرا از ایجاد زائده های بیرونی برای اتصال بال به بدنه خودداری شده. این امر باعث بهبود شکل جریان هوا اطراف موشک شده و نیروی مقاوم را کاهش می دهد. همچنین انتهای بدنه طائر مانند دو نمونه روسی با کاهش سطح مقطع(اصطلاحاً دم قایقی) ساخته شده تا نیروی مقاوم در انتهای بدنه بر اثر جدایش جریان(بیس درگ) پس از اتمام سوخت کاهش یابد.

در مجموع می توان گفت با این تفاوت ها و شباهت ها بین موشک و سامانه ایرانی با نوع روسی به همان میزانی که الگوبرداری از آخرین نسل سامانه بوک مشهود است، اجرای فرایندهای طراحی و بکارگیری روش های بهتر ساخت در سامانه رعد نیز قطعی است که نشان از توانمندی بالای متخصصان کشور در زمینه موشک های پیچیده پدافند هوایی دارد.

موشک هایی که قرار است اهدافی با سرعت های چند برابر صوت را در ارتفاع های مختلفی منهدم کنند و از اینرو جوانان ایران اسلامی در زمینه های مختلف الکترونیک، رادار، مخابرات، سازه، آیرودینامیک، مکانیک پرواز و پیشرانش با کار گروهی به این موفقیت بزرگ یعنی ساخت سامانه ای قابل مقایسه با بهترین سامانه های مشابه دنیا رسیده اند که بجز چینی ها، آمریکایی ها نیز برای توسعه نمونه بومی از آن الگوبرداری کرده بودند.

عکس/ جدیدترین سامانه پدافندی ایران

جدیدترین سامانه پدافند هوایی سپاه پاسداران با نام رعد روز جمعه در رژه نیروهای مسلح در جوار حرم امام راحل (ره) به نمایش گذاشته شد.این سامانه پدافندی مجهز به موشک های طائر2 است و می تواند اهداف را در فاصله 50کیلومتری و در ارتفاع 75هزار پا مورد هدف قرار دهد.